"อยากเรียนว่ายน้ำ?"
"ค่ะ"
ร่างเล็กทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับผู้เป็นพ่อ เธอกอดแขนท่านหลวม ๆ เพื่อออดอ้อน
"ทำไมจู่ ๆ อยากเรียน"
ผู้เป็นพ่อถามด้วยความสงสัย ปกติแล้วน้ำฟ้า ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาไม่ชอบกีฬาทุกประเภท ซึ่งเขาก็ไม่เคยบังคับให้เธอทำ ลูกอยากได้อะไรเขาก็ให้ ไม่อยากทำอะไรก็ตามใจ
จู่ ๆ วันนี้ก็มาอ้อนขอเรียนว่ายน้ำ แบบนี้มันแปลก
"หนูอยากออกกำลังกาย อ่านในเน็ตเขาบอกว่ายน้ำจะได้ใช้กล้ามเนื้อทุกส่วน หนูอยากหุ่นสวย ๆ"
"ลูกสาวพ่อหุ่นดีอยู่แล้ว"
คนเป็นพ่อไม่ได้อวยลูกเกินจริง น้ำฟ้าลูกสาวของเขาสวยได้แม่ หุ่นดีเพราะดูแลตัวเองดี ติดที่ไม่ชอบออกกำลังกาย เนื้อตัวเลยนุ่มนิ่มมากกว่าเฟิร์มแบบนักกีฬา
"หนูอยากสุขภาพแข็งแรงนี่คะ"
น้ำฟ้าทำปากยื่น ก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่แกร่งของบิดา
"นะคะคุณพ่อ หนูอยากเรียน"
"ก็ได้ "
พ่อที่ตามใจลูกยิ่งกว่าอะไรมีหรือจะไม่ใจอ่อน แค่เรียนว่ายน้ำเอง ดีซะอีก ลูกเขาจะได้มีกิจกรรมทำเวลาว่างนอกจากนอนอ่านนิยายหรือท่องอินเตอร์เน็ต
"เย้! รักคุณพ่อที่สุด จุ๊บ!"
"ไว้พ่อจะหาครูผู้หญิงที่เก่งที่สุดมาสอน เรียนที่บ้านนี่แหละ บ้านเรามีสระว่ายน้ำอยู่แล้ว"
"เอ๋ ทำไมต้องหาครูใหม่ล่ะคะ"
"หืม ลูกหมายความว่ายังไง"
"ก็แทนคุณ บอดี้การ์ดของคุณพ่อเคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติไม่ใช่หรือคะ"
"หมายความว่ายังไง"
พ่อที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าจงอางหวงไข่คิ้วกระตุก
"หนูอยากให้แทนคุณมาสอนค่ะ"
.
.
หลังจากถกเถียงกันอยู่นานน้ำฟ้าก็เป็นผู้ชนะ วันนี้เธอได้เรียนว่ายน้ำวันแรกกับบอดี้การ์ดของคุณพ่อ แน่นอนว่าพ่อที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าใครมานั่งเฝ้าด้วย พร้อมทั้งไล่บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ออกไปให้หมด เพราะไม่อยากให้ใครเห็นลูกสาวในชุดว่ายน้ำ
แค่แทนคุณคนเดียวก็เกินพอ
น้ำฟ้าลงน้ำโดยมีแทนคุณยื่นแขนมาให้เกาะ บทเรียนวันนี้เริ่มจากการฝึกตีขาและลอยตัวในน้ำ แทนคุณเลือกจุดที่ตื้นที่สุดของสระเพราะกลัวทำคุณหนูของบ้านจม
น้ำฟ้าที่ถูกบังคับให้ใส่ชุดว่ายน้ำมิดชิดก้าวลงไปในน้ำ เธอเบียดกายเข้าหาคุณครูชั่วคราวเพราะกลัวจม แต่พอรู้ว่าน้ำสูงแค่ระดับอกก็วางใจ
"คุณหนู"
น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมอง แทนคุณบอดี้การ์ดของคุณพ่อตัวสูงใหญ่สมกับเป็นบอดี้การ์ด ใบหน้าหล่อเข้มมีเชื้อสายตะวันออกกลางทำให้ดวงตามีเสน่ห์น่ามอง วันนี้เขาอยู่ในชุดที่น้ำฟ้าไม่เคยเห็นมาก่อน ชุดว่ายน้ำสำหรับผู้ชายที่แม้จะปิดมิดชิดทั้งส่วนบนและส่วนล่างแต่ก็แนบเนื้อจนเห็นสัดส่วนทุกอย่าง
"จับแขนผมไว้นะครับ แล้วยกตัวขึ้น"
"ฉะ...ฉันกลัวจม"
"ไม่ต้องกลัวครับ ผมไม่ปล่อยคุณหนูอยู่แล้ว"
พอได้ยินแบบนั้นน้ำฟ้าก็วางใจ เธอจับแขนแกร่ง ก่อนจะปล่อยตัวให้ลอยเหนือผิวน้ำ
"ตีขาครับ"
น้ำฟ้าทำตามอย่างว่างง่าย เธอตีขาช้า ๆ ก่อนจะเริ่มเร็วขึ้น
"ฉันว่ายน้ำได้แล้ว!"
"ยังครับ"
แทนคุณส่ายหน้า ในใจนึกเอ็นดูคุณหนูที่ไร้เดียงสา แต่จะให้แสดงออกมาคงไม่เหมาะ เขาจึงกลบเกลื่อนมันด้วยสีหน้านิ่ง ๆ
แต่สีหน้านิ่ง ๆ ของแทนคุณมันช่างดุดัน น้ำฟ้าคอตก ถึงแทนคุณจะเป็นลูกจ้างของพ่อ แต่ตอนนี้เขาคือครู
เธอกลัวถูกดุ
"น้ำฟ้า"
หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียก เธอเห็นบิดาเดินเข้ามาใกล้ด้วยสีหน้าอึดอัด
"พ่อมีงานด่วน ลูกอยู่ได้ไหม"
"งั้นเลิกเรียนก่อนไหมครับ"
แทนคุณเสนอทันที เขาเองก็ไม่อยากอยู่กับคุณหนูตามลำพัง
มันไม่เหมาะสม ไม่ดีต่อภาพลักษณ์คุณหนูด้วย
"ไม่เอาค่ะ หนูอยากเรียนต่อ"
ผู้เป็นพ่อมีสีหน้าลำบากใจ หวงลูกก็หวงแต่ก็ไม่อยากขัดใจ งานก็สำคัญปฏิเสธไม่ได้ สุดท้ายชายวัยกลางคนก็มองไปที่แทนคุณ
"ฉันไว้ใจแกนะแทนคุณ"
"ครับท่าน"
ชายหนุ่มจำใจรับคำ อึดอัด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้
"ดูแลลูกฉันด้วยล่ะ"