ย้อนเวลามาชาตินี้ ข้าจะเป็นสตรีที่ฝ่าบาทคลั่งรัก

ปั๋วอ๋องกับสตรีต่ำต้อย คืนนี้นับว่าดึกอยู่สักหน่อย และหญิงสาวเพลียทั้งปวดเมื่อยร่างกาย จึงไม่ได้คิดจะแสดงท่าทางให้โลดโผนกว่านี้ การเป็นดาวจรัสแสงของเธอ นับว่าเชิดฉายพอแล้ว แต่ก็นั่นแหละ นอกจากมีอาชีพเป็นนักเขียน มีชื่อดังและฉาวโฉ่เรื่องคาวโลกีย์ เธอยังชอบกระโดดเข้าไปร่วมวงการแสดง แบบถึงเนื้อถึงตัวกับดาราชายรูปหล่อ ยิ่งหล่อจัด เธอยิ่งคลั่งไคล้ ลิ่วอี้ คือตัวมักแสดงเป็นประกอบ เธอชอบเปิดเผยความงามของตนทุกอณูเนื้อ เมื่อทำมาเยอะเสริมทั้งหน้าอกหน้าใจ เติมสะโพก และบั้นท้ายให้งอนหนั่นแน่น พร้อมหมั่นออกกำลังกายเพื่อฟิตหุ่น ดังนั้นหญิงสาวจึงปรารถนาอยากอวดให้โลกรู้ เธอจึงถูกเรียกว่าเนื้อหนังสาธารณะ คือความงดงามที่ผู้ชายต้องเก็บภาพไว้ในมือถือ ทั้งภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหว พร้อมเสียง อิ๊ อ๊ะ ครางอย่างถึงใจ ชวนให้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด หากงานเขียนคือศิลปะ เป็นความอัจฉริยะในตัวตนของลิ่วอี้ การแสดงของเธอกล่าวได้ว่า ล้ำค่าประหนึ่งสวรรค์ได้ประทานความสามารถมาให้ เพื่อช่วยส่งเสริมให้ผู้คน อิ่มเอมและพบความสุขซ่านสยิวใจ เมื่อได้ชมผลงานเธอ ซ่านรักตำหนักรัญจวน คือชื่อภาพยนตร์เกรดบี สร้างจากหนังสือขายดี ซึ่งแปะเรท 25+ และหลายฉากนางเอก ไม่กล้าเปลื้องผ้า หรือยอมให้ตัวละครชายในเรื่องเล่นสนุกด้วย ดังนั้นลิ่วอี้ ซึ่งเป็นทั้งนักเขียน และทรงอิทธิพลในค่ายหนังฯ จึงเปลี่ยนบทให้เหล่านางกำนัลเล็กๆ มีฉายแสงลงไปแสดงแทน และแน่นอนผู้แสดงย่อมเป็นเธอ ที่จะได้มีโอกาสฟาดฟัน และขย่มดาราหนุ่มหล่อหน้าใหม่ที่รับบทนำครั้งนี้ “เอ่อ เสียบจริง แบบสดๆ เลยเหรอครับ” จอนห์หนุ่มลูกครึ่งเอ่ยถาม ลิ่วอี้ นั้น ก๋ากั๋น รักสนุก ทั้งยังไม่ได้ห่วงภาพลักษณ์ตน เนื่องจากเธอโลดโผนในอาชีพนี้มาเกือบสิบปี นับแต่อายุเพียงสิบหกปี และเงินทุกบาททุกสตางค์ก็ได้มาจากความสวยอันหวานฉ่ำไปทั้งเรือนร่าง แต่จะให้พูดจาแบบไม่หวงเนื้อตัวเลย ก็ออกจะไม่งามนัก ดังนั้นจึงอ้อมแอ้มตอบเขา “ถ้าคุณจอหน์ ไม่ถือ... ฉันก็โอเค!” ยามนั้น นักแสดงหนุ่ม มองดวงตากลมโตของหญิงสาวคนนี้ เธอช่างยั่วยวน มีความน่าสนใจเป็นพิเศษ และชื่อลิ่วอี้ ย่อมเป็นที่รู้จักในวงการชวนสยิว ก่อนมาถึงโรงถ่าย เขายอมรับว่า เสร็จสมอย่างถึงใจด้วยสองมือ ไปกับคลิปของเธอถึงสองรอบติดๆ กัน “ถ้าอย่างนั้น อดทนสักหน่อยนะครับ ผมจะค่อยๆ โยกสะโพกช้าๆ รับรอง คุณลิ่วอี้ ต้องไม่ลืมผมแน่นอน” ลั่วอี้ เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหัวเราะ หน้าที่เธอคือทำให้ตนเองสร้างความผ่อนคลายให้แก่จอนห์ ผู้มีท่อนลำแสนมหัศจรรย์ ฉากทั้งคู่ตอนนี้คือ ท่านอ๋องหนุ่มผู้ครอบครองเมืองปั๋วคังกำลังอาบน้ำพุร้อนอย่างสำราญใจ โดยมีนางกำนัลเข้ามาปรนนิบัติตน เหล่าขุนนางจัดเตรียมหญิงงามไว้ต้อนรับหลายคน หากสุดท้ายปั๋วอ๋องเลือกสตรีนางหนึ่ง ซึ่งจะทำให้ฮองเฮาเกิดความหึงหวงในภายภาคหน้า โดยนางผู้นี้จะได้ก้าวขึ้นเป็นหวงกุ้ยเฟย ผิดแต่สตรีนี้อาภัพนัก เพราะหลังจากรับใช้ปั๋วอ๋อง นางถูกคนของฮองเฮาพาตัวไปสถานที่หนึ่ง จากนั้นต้องรับศึกหนักกับเหล่าขุนนางชั่ว ที่ปรารถนาในเนื้อตัวนาง ซึ่งหญิงงามคนดังกล่าวนี้ ปั๋วอ๋อง มารู้ภายหลังว่า นางคือสตรีที่อมาตย์หลิวป๋อเจียงส่งเข้ามา เพื่อต้องการให้นางยั่วยวนเขา และยกขึ้นเป็นพระสนมคนโปรด นี่คือแผนอันแยบยลที่ขุนนางขั้นสองวางไว้ ซึ่งชะตาชีวิตของตัวประกอบนามว่าหลิวลั่วอี้นี้ จะดีหรือร้าย ได้รับการช่วยเหลือจากปั๋วอ๋องหรือไม่ บทบาทของนางต่อจากนี้ ดูเหมือนว่าลิ่วอี้ จะมีการอยู่ในใจรอไว้แล้ว “อี๊... อ๊ะ อ๋า... ใหญ่เหลือเกิน อย่างที่ปั๋วอ๋องบอกหม่อมฉันมิผิด อี๋ ๆ ๆ ลูกกวางน้อยตัวนี้จะขาดใจตายแล้ว ลึกยิ่งนัก อ๊ะ ฝ่าบาท ต้องการกระแทกจนร่างกายนี้จะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เช่นนั้นหรือ เช่นนั้นหม่อมฉันจะบีบรัดท่านให้ หลั่งจนหมดตัว!” เพียงแค่ผู้กำกับสั่ง หนึ่ง สอง สาม สี่ การเข้าด้ายเข้าเข็ม ก็เกิดขึ้น ราวกับจอนห์ต้องการขยี้ลิ่วอี้ให้แหลกคาขาที่สามของเขา ทั้งที่บทคือ เขาต้องได้รับการเล้าโลมจากลิ่วอี้ ด้วยสองมือ เต้าคู่งาม แล้วก็เรียวลิ้นอุ่นซ่าน จากนั้นก็พลอดรักกันอย่างหวานซึ้ง เพื่อนางจะหลอกล่อให้เขามอบตำกแหน่งหวงกุ้ยเฟย แต่เขากับกระโจนเข้าใส่ร่างอวบอัดแสนเสน่ห์หา แล้วแทรกขาที่สามกับพื้นที่ฉ่ำหวานด้วยความแข็งขันที่กำลังขู่ฟ่อๆ ราวกับงูจงอาง ที่ปรารถนาฝังพิษร้อนๆ เข้าใส่เรือนร่างลั่วอี้ ภาพที่ชายหนุ่มสับสะโพกไม่ยั้ง ทำให้ทุกสายตาที่มองอยู่ แทบลืมหายใจ ซึ่งไม่มีคำสั่ง หรือการบอกบท ทุกการเคลื่อนไหว เร้าใจ ชัดเจน ทั้งยังเป็นธรรมชาติ ราวกับพวกเขาคือคู่รัก ลิ่วอี้ถูกมือใหญ่จับเอว แล้วปรับจากท่านอนหงายหน้าประกบ เป็นการยืนขึ้น มือข้างหนึ่งเอื้อมไปเกาะขอบโต๊ะ อีกมือเอื้อมไปบีบบั้นท้ายกลมแน่นของจอนห์ ส่วนเขาดูดหลังต้นคอเธอ พร้อมอัดความแข็งแรงเข้าออกอย่างถึงใจ หน้าอกอวบสวยเด้งสะท้านไหว และอึดใจต่อมา เสียงผู้กำกับเอ่ยอย่างแหบพร่าว่า “เรื่องนี้ จะต้องทำแบบระบบสามมิติ เห็นให้ชัดไม่พอ ต้องได้สัมผัสถึงความสยิวจนแทบหลั่งคาเก้าอี้!” ขณะที่ความใหญ่โตแทรกเข้าแทรกออกอยู่ในส่วนหวานฉ่ำที่บีบรัดแน่นๆ และแรงดูดที่ลำคอหายไปแล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นคือ จอนห์ทำในสิ่งที่ชวนสยองจับใจ เมื่ออยู่ๆ เขากัดหัวไหล่กลมมนของลิ่วอี้ “อ๊ะ...มันเจ็บ!” เธอบอกเขา และคำรามขู่ อีกฝ่ายรับรู้ หากยังทำเพิกเฉย ซึ่งกัดยังไม่พอ เขายังใช้มือใหญ่ๆ เอื้อมมาบีบลำคอระหง และมันทำให้ลิ่วอี้ประสาทเสียทั้งตื่นกลัว กระนั้นเธอต้องยอมรับว่า พื้นที่ร้อนชื้นกำลังพบกับความเสียวซ่านอย่างที่สุด ร่างลิ่วอี้สั่นคลอน ใบหน้าแต้มสีแดงขึ้นเรื่อยๆ “หะ หายใจไม่ออก!” “อดทนหน่อย ข้าจะพาเจ้าขึ้นสวรรค์” “ไม่ นี่มันไม่ได้ใกล้เคียงสักนิด ฉันกำลังจะขาดใจตาย และตกนรกไปปีนต้นงิ้วต่างหาก” เธอพึมพำ ความครั่นคร้ามใจทวีอย่างรุนแรง ด้วยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา การทำงานของเธอ เรียกได้ว่าเสนอแต่เรื่องคลั่งรัก และกิจกรรมเข้าจังหวะของบุรุษกับสตรี ซึ่งมากกว่าคนปกติอยู่สักหน่อย ฝ่ายจอนห์คงหูดับไปแล้ว กระนั้นก็สวมบทบาทเป็นปั๋วอ๋องคนหื่นโหด และมักมากในกามไม่หยุด เขานำพาความใหญ่โตแทงลึกสุดใจ จนลิ่วอี้ ซ่านสยิว มือของเขาที่ออกแรงไม่หยุดตอนนี้ มันสร้างความตื่นตระหนกให้หญิงสาวเหลือเกิน ด้วยออกแรงบีบ จนดูเหมือนจะทำให้กระดูกเธอหัก และเหมือนการร่วมรักครั้งนี้ ถึงใจคนที่จ้องมองอย่างที่สุด เลยไม่มีใครสังเกตว่าลิ่วอี้แม้มีความสุข แต่วิญญาณของเธอกำลังจะหลุดลอยออกจากร่าง “เร็วอีก เร็วกว่านี้ พวกเจ้าเข้าใจหรือไม่...โอนอ่อนผ่อนตาม และยามที่แท่งหยกจะฝังเข้าไปในพื้นที่ฉ่ำชื้นสำคัญมาก หากมัวโอ้เอ้ ฝ่าบาทย่อมเบื่อหน่าย และสุดท้ายพวกเจ้าก็จะถูกเขี่ยทิ้ง!” เสียงใครก็ไม่รู้ ดังอยู่ข้างๆ หูลิ่วอี้ พอนางขยับตัวอีกที ทุกอย่างพลันพิลึกเหลือเกิน ทั้งที่เมื่อครู่เหมือนจะขาดอากาศหายใจ แต่ยามนี้เมื่อนางกลับลืมตาขึ้น พบว่าตนอยู่ในโรงฝึกนางกำนัล เพื่อไต่เต้าไปเป็นพระสนม ซึ่งสำนักดังกล่าวมีชื่อว่า โรงบุปผาสีทองอยู่ฝ่ายในวังหลังแคว้นปั๋วคัง แน่นอนไม่ใช่แค่ในฉากโรงละคร ด้วยสมองบอกให้รู้ว่า ลิ่วอี้ กลายเป็นหลิวลั่วอี้ สตรีที่กำลังจะถูกส่งตัวไปเป็นยอดดวงใจของ ปั๋วอ๋อง หรือ อู๋เหยากวน ฮ่องเต้ผู้ชำนาญด้านบู๊ คือเทพสงครามที่อึด ทั้งยามอยู่สนามรบ และบนสังเวียนรัก “เฮ้อ กัวซาหัวเห็ดคงใหญ่โตเกินไป สำหรับคุณหนูหลิว ท่านจึงเหงื่อแตก และมือสั่น” มามาโจว เอ่ยและมองมายังหลิวลั่วอี้ สายตาอีกฝ่าย ทั้งสงสาร และเห็นใจลูกสาวคนเล็กของ หลิวป๋อเจียง อมาตย์ผู้ที่ภักดีต่อแคว้นนี้ “คุณหนูหลิว!?” คนงามชี้หน้าอกอวบสวยของตน และพบว่า สิ่งที่ประจักษ์ต่อสองตาคือฉากหนึ่งในเรื่อง ‘ซ่านรักตำหนักรัญจวน’ นิยายชื่อดังที่หญิงสาวเป็นคนเขียน และยังเป็นฉบับร่างแรก เรียกได้ว่า มันบ้าบอและแปะเรต มากกว่า 25+ นอกจากชวนเสียวไส้ ยังเต็มไปด้วยฉากใต้สะดือ เหล่าตัวเอก พากันฉลาดน้อยโดยเฉพาะปั่วอ๋อง เขาบ้าอำนาจ เผด็จการ ทั้งยังไร้หัวใจต่อสตรีที่ถูกส่งตัวไปรับใช้ จนเป็นเหตุให้นางต้องจบชีวิตอย่างน่าเศร้า! เอ ว่าแต่ใครกันนะ ที่รับบทปั๋วอ๋อง คงไม่ใช่จอนห์ สามขาที่เป็นต้นเหตุทำให้นางทะลุมิติมาอยู่ในโลกใบนี้หรอกนะ!