เด็กอ้วนคนนี้...เป็นแฟนพี่ได้ไหมครับ? 8
1040 คำ
เด็กอ้วนคนนี้...เป็นแฟนพี่ได้ไหมครับ? 8
ภายในสวนสาธารณะใกล้คอนโดฯ ในช่วงเวลาจะสามทุ่มแบบนี้ยังมีคนมาเดิน มาวิ่ง มาออกกำลังกายหรือบางกลุ่มก็มาเล่นกีฬากันอยู่มากมาย ฉันกับพี่ชายถือถุงอาหารไปนั่งที่ริมสนามบาสที่มีเก้าอี้วางอยู่ด้านข้าง และภายในสนามนั้นกำลังมีคนเล่นกีฬากันอยู่ แต่เหมือนพวกเขาจะทยอยกลับแล้วแหละ
“เช็ดมือก่อน” พี่ว่านเตือนเมื่อเห็นว่าฉันจะเปิดถุงไก่ทอดเตรียมจะกิน
“อ้อ โอเคค่ะ” ตอบรับมือก็ยื่นไปรับทิชชูเปียกจากพี่ชายมาถือไว้จากนั้นก็ค่อย ๆ ขยับตัวนั่งลงบนพื้นหน้าเก้าอี้สาธารณะตัวนี้ เช็ดมือเสร็จก็เปิดถุงหยิบไก่ทอดออกมากัดฉีกกินอย่างอร่อย หนังกรอบ ๆ ยามที่ฟันขบกัดลงไปทำให้เกิดเสียงไพเราะขึ้นมา ส่วนเนื้อไก่ก็นุ่มฉ่ำน้ำไม่ได้จืดชืดเพราะสัมผัสได้ถึงรสชาติของเครื่องเทศ และไก่ไม่มีกลิ่นคาวเลยสักนิดเดียว เพราะแบบนี้ยังไงล่ะฉันถึงได้ชอบไก่ทอดของร้านนี้
“ไอ้กุม!!” จู่ ๆ พี่ชายก็ยกมือเรียกใครบางคน ฉันหันไปมองตามสายตาของพี่ชายก็เห็นว่าเป็นพี่กุมภาที่สวมชุดกีฬาเดินเข้ามาใกล้ ด้านหลังของเขานั้นมีใครบางคนเดินตามมาด้วย แต่ด้วยความที่ใบหน้าพวกเขาคล้ายกันมากถึงได้ทำให้มั่นใจว่าอาจจะเป็นแฝดหรือไม่ก็พี่น้องกัน
“อ้าว มาทำอะไรกันวะ” พี่คนหนึ่งเอ่ยถาม
“กินมื้อเย็นเปลี่ยนที่กินน่ะ พวกมึงจะไปไหนต่อ” พี่ว่านพูดคุยกับคนทั้งสองตรงหน้าอย่างเป็นกันเอง มั่นใจมากขึ้นอีกนิดว่าพี่ว่านอาจจะรู้จักทั้งสองคนก็ได้ ไม่ใช่รู้จักเพียงแค่พี่กุมภาคนเดียว ระหว่างคิดอะไรกับตัวเองอยู่นั้นก็เห็นว่าพี่อีกคนที่ฉันยังไม่รู้จักชื่อกลับมองไก่ทอดในมือฉันด้วยตามันวาว
“ไก่ทอดน่ากินว่ะ” พี่คนนั้นพึมพำออกมาฉันที่ยังเคี้ยวไก่อยู่ รีบพยักหน้าแล้วกวักมือเรียกพี่เขาให้นั่งที่พื้นใกล้ ๆ กับตัวเองเพื่อที่จะได้แบ่งไก่ทอดให้กินด้วยกัน พี่ว่านซื้อมาตั้งสองชุดเลยน่ะสิเยอะมาก หากพี่เขาอยากกินก็แบ่งกันได้
“จะไปกินข้าว แต่เหมือนไม่ต้องไปแล้ว มีนา มันไปแย่งไก่ทอดน้องกินแล้วนั่น” พี่กุมภาตอบอย่างที่คิด ทั้งยังขยับนั่งลงที่พื้นข้างพี่ผู้ชายที่เจ้าตัวเพิ่งจะเรียกชื่อว่ามีนา
“กินเถอะซื้อมาตั้งเยอะ” พี่ว่านบอกเพื่อน มือก็ช่วยจัดแจงทุกอย่างให้อย่างใจดี กลายเป็นว่าฉันนั่งกินไก่ทอดโดยมีพี่มีนานั่งกินด้วยกัน ส่วนพี่กุมภาบอกว่าไม่หิวเลยนั่งดื่มน้ำเปล่าจากขวดคุยกับพี่ว่านสลับกับหันมามองฉันอยู่เรื่อย ๆ
“แล้วไปไหนกันมา”
“กินข้าวกับที่บ้าน กูไม่อิ่มเลยชวนน้องมานั่งกินต่อที่นี่” พี่ว่านตอบและไม่ได้อยากจะเอ่ยถึงคนอื่นมากนัก ฉันเองก็ไม่อยากเก็บเรื่องราวเหล่านั้นมาคิดกังวลจึงเงียบและกินไก่ทอดของตัวเองไปเรื่อย
“อร่อยอะ ซื้อจากร้านไหน?” พี่มีนาเอ่ยถามฉันขึ้นมาบ้างหลังจากที่เรานั่งกินไก่ทอดไปได้สักพักแล้ว
“ร้าน...ค่ะ ไก่ทอดอร่อยมากเลยค่ะพี่ต้องลองไปกินนะคะ”
“ได้ เดี๋ยวพี่ไปกิน” พี่มีนาตอบกลับพร้อมกับหันไปมองพี่กุมภาด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ ชอบกล
ฉันไม่ได้สนใจอะไรกับท่าทางแปลก ๆ ของพี่ ๆ ทั้งสองคนมากนัก แต่เลือกที่จะกินไก่ทอดต่อจนอิ่ม เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่มีนาเองก็อิ่มเช่นเดียวกับฉัน พี่ว่านเมื่อเห็นว่าฉันกินอิ่มแล้วก็ช่วยเก็บเศษขยะต่าง ๆ ใส่ถุงไปทิ้ง
“มึงมายังไง” เสียงพี่ว่านเอ่ยถามเพื่อนอย่างพี่กุมภาขณะที่เรากำลังเดินออกจากสวนสาธารณะหลังจากที่ทิ้งขยะและล้างมือเสร็จแล้วเรียบร้อย
“เดินมา”
“งั้นกลับกับกูไหมล่ะ กูขับรถมา”
“ได้ เดี๋ยวไปด้วย” ตกลงกันเสร็จเราทั้งสี่คนถึงได้เดินไปยังรถของพี่ว่านที่ยังจอดอยู่เพื่อที่จะได้กลับไปส่งฉันที่คอนโดฯ เสร็จแล้วพี่ชายก็คงจะไปพักที่คอนโดฯ ของตัวเองเช่นเดียวกัน และเมื่อถึงจังหวะที่จะต้องเดินเข้าคอนโดฯ ถึงได้รู้ว่าพี่กุมภากับพี่มีนาเป็นฝาแฝดกัน ไม่แปลกใจแล้วแหละที่พวกเขามีใบหน้าเหมือนกันมากขนาดนั้น แต่ถามว่าฉันสามารถแยกออกไหม ฉันน่ะแยกออกนะไม่รู้สิฉันก็แค่แยกพวกเขาออก
“มึงเดินไปส่งน้องที่หน้าห้องหน่อย มันดึกแล้ว” พี่มีนาเอ่ยบอกพี่กุมภาเมื่อลิฟต์เปิดออกที่ชั้นของฉัน
“ไม่เป็นไรค่ะพี่” ฉันรูปร่างแบบนี้จะไปกลัวอะไรกันล่ะ ไม่มีอะไรให้กลัวเลยสักนิด
“เดินครับ พี่จะไปส่งที่หน้าห้อง” แต่เหมือนพี่กุมภาจะไม่ฟัง เดินออกจากลิฟต์ตามหลังฉันมา ฉันเกรงใจพี่เขามากเลยนะที่ต้องเดินมาส่งฉันแบบนี้น่ะ
“ทำหน้าแปลกจัง?” เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงประตูลิฟต์ปิดลง และนั่นจึงทำให้พี่กุมภาแซวฉันมาแบบนั้น
“ก็รู้สึกแปลก ๆ นี่คะ นอกจากพี่ว่านกับเพื่อน ๆ ไม่มีใครหวังดีมาส่งหนูนี่นา”
“งั้นต่อไปพี่จะไปส่งบ่อย ๆ ดีไหม จะได้เลิกรู้สึกแปลก” พี่กุมภาแกล้งหยอกกลับมา ก็แค่แกล้งเล่นล่ะมั้งฉันคิดกับตัวเองอย่างไม่ซีเรียสอะไรสักเท่าไหร่
- ผู้เขียน
