เด็กอ้วนคนนี้...เป็นแฟนพี่ได้ไหมครับ? 17
แต่ว่านะคะ
“หนูไม่สู้แล้วได้ไหม หนูเหนื่อยแล้ว...” น้ำเสียงงอแงของฉันทำเอาคนตัวสูงที่เดินอยู่ข้าง ๆ หันมามองด้วยความเอ็นดูทันที เกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วที่เรามาเดินเล่นที่สวนสาธารณะพี่กุมเดินบ้างวิ่งนำไปดักรอฉันข้างหน้าบ้าง แต่เขาไม่ได้แสดงท่าทีหงุดหงิดใจอะไรเลยที่ฉันเดินช้าทั้งยังทำหน้างอแงอยู่แบบนั้น
“อีกนิดครับ ดูที่นาฬิกาสิว่าเดินได้กี่ก้าวแล้ว”
“สามพันสองร้อย ฮื่อ! นาฬิกาโกงหนูแน่เลย” ปากบ่นงอแงแต่ขายังเดินไม่หยุด
“ฮ่า ๆ ๆ จะโกงได้ยังไงครับ งั้นวันนี้เราด้วยเดินให้ได้สองรอบแล้วพี่จะพาไปกินของอร่อย”
“จริงเหรอคะ?” เมื่อได้ยินว่ามีของอร่อยรอหลังจากเดินเสร็จ ดวงตาฉันก็แวววาวมากขึ้นจนคนตัวสูงมองเห็นได้อย่างชัดเจน ตอนนี้จะหนึ่งทุ่มแล้วด้วยนะ ปกติฉันว่าพี่กุมภาก็คงจะไม่ได้มาออกกำลังกายอะไรนานขนาดนี้หรอกแต่ที่ช้าเป็นเพราะฉันเดินช้าแล้วเขาก็รออยู่เป็
