"ว่าไงครับคุณเอลิเซีย" ปีเตอร์รับสายเสียงสุภาพ
"เปล่าค่ะ พอดีเห็นคุณไม่มาทำงานก็เลยเป็นห่วงค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ" เสียงตามสายพูดอ่อนหวานจนชายหนุ่มอดที่จะแซวไม่ได้
"อะไรกันผมไม่ไปทำงานวันเดียวถึงขั้นต้องโทรตาม ตกลงคุณเป็นเจ้านายผมใช่มั้ยเนี่ย" เขาพูดแกมหัวเราะ
"เปล่าค่ะ กลัวว่าคุณจะไม่สบาย" เอลิเซียยังคงพูดเสียงหวาน
"ผมสบายดี พรุ่งนี้เจอกันครับ" ปีเตอร์กดวางวาย พิรชานั่งฟังอยู่ข้างๆ รู้สึกหงุดหงิดใจ
"ฉันง่วงนอนแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ" พิรชาเอนหลังลงบนที่นอนนุ่มก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมโปง
"ทำไมง่วงเร็วจังครับ ผมยังไม่ได้เล่านิทานให้ฟังเลย" ชายหนุ่มแย่งผ้าห่มจากมือเธอ
"ฉันไม่ใช่เด็กนะ" เธอค้อน
"ก็นี่ไงทำตัวเป็นเด็ก หึงผมใช่มั้ยครับ" เธอเกลียดนักคนรู้ทัน
"เปล่านี่คะ คุณเอลิเซียเธอน่ารักออก เป็นห่วงคุณดีนี่คะ" เธอหันหน้าหนีเขา
"ถ้ายังงอนแบบนี้ผมไม่ไหวนะครับ ต้องจัดสักทีสองที" คนตัวใหญ่
