“ภาค...นี่ไงคุณรินลนี เธอเป็นเลขาของพ่อและนับจากพรุ่งนี้ไปก็จะเปลี่ยนไปทำงานกับแกแทนแล้วล่ะ”
พอสิ้นเสียงนั้นรินลนีก็เงยหน้ามองท่านประธานคนใหม่ของหล่อนแบบเต็มตา เห็นได้ชัดว่าเขาก็มีอาการผงะไปเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มกับหล่อนแบบไม่เต็มที่เท่าไหร่
“สวัสดีครับคุณรินลนี...ยินดีครับที่เราจะได้ทำงานร่วมกัน”
“ค่ะ...เช่นกันค่ะ...แนน...เอ้อ...ดิฉันก็ดีใจค่ะที่ได้ทำงานกับท่านประธานคนใหม่”
ต่างคนต่างทักทายกันเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทั้งที่ลึก ๆ ต่างก็รู้สึกแปลกๆ และวูบวาบกับการต้องเผชิญหน้ากันอีกครั้ง รินลนียิ้มกับเขาเหมือนไม่มีอะไรทั้งที่ในใจของหล่อนเก็บความรู้สึกไว้หลายอย่าง ทั้งตื่นเต้น แปลกใจและสุดท้ายก็เริ่มจะหดหู่ แต่แล้วเสียงของภคพงษ์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“พ่อดีใจนะภาคที่แกอยากมาทำงานที่บริษัท คุณรินลนีเป็นเลขาที่เก่งมาก ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะทำงานผิดพลาดเพราะก่อนหน้านี้พ่อได้เห็นผลงานเลขาคนเก่งคนนี้ด
