บทที่ 11
ไกรสูรย์เกลี่ยปอยผมเล็ก ๆ ที่ตกลงมาปรกใบหน้าของคัทลียาเบา ๆ จูบซับที่ขมับเหมือนจะปลอบประโลม ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหมือนเช่นที่เขาเป็นผู้ปกครองคนใหม่ แต่ตอนนี้เปลี่ยนสถานะมาเป็นอีกอย่างที่คัทลียาไว้วางใจมากกว่าเดิม
“เดี๋ยวหนูนิดจะมีความสุขยิ่งกว่านี้”
เขากระซิบที่ใบหูเล็ก หญิงสาวเลิกคิ้วน้อย ๆ และเอียงคอมองเขาขณะกระหวัดแขนเรียวเกี่ยวรอบคอของคุณอาหนุ่ม
“หนูนิดว่า...หนูนิดมีความสุขมากแล้วนะคะ ยังมีอะไรที่ทำให้หนูนิดมีความสุขมากกว่านี้อีกหรือคะ คุณอาไกรสูรย์?”
ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เขาประกบปิดกลีบปากอิ่มด้วยปากของเขา ในเวลาเดียวกันก็เลื่อนมือหนาลงไปสาละวนอยู่ที่ขอบกางเกงเดนิม ไกรสูรย์คลายเข็มขัดออก ถึงจะตกอยู่ในภวังค์แต่คัทลียาก็ได้ยินเสียงซิบกางเกงที่ถูกรูดลงชัดเจน
“คุณอา...”
พอไกรสูรย์ถอนริมฝีปาก
