8
1410 คำ
เที่ยงวันต่อมาวีนัสตื่นมาด้วยอาการปวดหัวและคลื่นไส้มาก ภาพเมื่อคืนพร่าเบลอจนไม่แน่ใจว่าเกิดขึ้นจริงไหมแล้วภายในห้องก็ไม่มีใครอยู่นอกจากเธอคนเดียว เธอขยับตัวลุกนั่งแล้วถอนหายใจก่อนจะบิดตัวไปมาคลายความเมื่อยล้า แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทั่วไปแต่กลับเห็นว่าต้นโทรมาหาสามสายแต่ไม่ได้รับ พอกดเข้าไปดูด้วยความเคยชินก็เห็นว่าเขาโทรมาทุกช่องทางและถูกตัดสายทิ้งไป แต่มีอยู่หนึ่งสายที่มีการรับและคุยกันไม่ถึงสามนาทีก็วางสาย
ต้นส่งข้อความมาขอโทษ
“ตื่นมาก็รีบดูโทรศัพท์เลยเหรอ?”
“เสี่ย! เอ่อ…ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าคะ!?”
“เสี่ยพึ่งอาบน้ำเลยไม่มีเสื้อผ้าใส่ แต่อีกเดี๋ยวคงจะมีคนเอามาให้เพราะเสี่ยส่งซักตั้งแต่เช้าแล้ว”
“เมื่อคืน…เสี่ยโชคนอนที่ไหนคะ?”
“โซฟาข้างนอกไง”
“นึกว่านอนในห้องซะอีก”
“เตียงเล็กแค่นี้ใครจะไปนอนได้ล่ะ ขืนเสี่ยนอนเราคงต้องเบียดกันแน่เพราะเสี่ยตัวใหญ่มากแถมขายาวมากด้วย หนูไม่น่าจะหลับสบายนะถ้าต้องนอนเบียดกัน” เขาใส่เพียงผ้าเช็ดตัวเพราะว่าพึ่งจะอาบน้ำเสร็จเมื่อกี้นี้เอง พอเดินออกมาเจอเธอกำลังดูโทรศัพท์เลยหวั่นใจว่ามันจะเป็นไอ้เวรนั่นโทรมาง้อขอโอกาสคืนดีอีกครั้ง เขานั่งลงบนเตียงข้างวีนัสก่อนจะหยิบโทรศัพท์จากมือเธอออกมา
“มันโทรมาไม่หยุดเลย”
“ต้นแค่อยากขอโทษแต่คงไม่ขอโอกาสหรอก”
“มันขอแต่เสี่ยไม่ให้”
“ห่ะ!?”
“เสี่ยคุยกับมันตอนหนูยังไม่ตื่น”
“คุยว่าอะไรคะ?”
“แค่บอกมันว่าเลิกยุ่งกับเมียคนอื่นได้แล้ว แค่นี้มันก็วางสายเลย”
“เมีย!! หนูไปเป็นเมียของเสี่ยโชคตอนไหนเนี่ย!?”
“ถ้าเสี่ยไม่บอกแบบนั้นมันจะเลิกยุ่งกับหนูเหรอ หรือว่าหนูอยากไปเป็นคนคั้นเวลาให้ใครอีกล่ะ เสี่ยจำได้ว่าหนูไม่ใช่คนโง่นะ หรือเดี๋ยวนี้อดอยากถึงขนาดกินหญ้าแทนข้าวล่ะวีนัส!”
“แล้วจะวีนทำไมเนี่ย!”
“ไปอาบน้ำไปตัวเหม็นแต่เหล้า!”
“อย่าให้ถึงทีหนูบ้างนะ!”
“อะไร?”
“ก็เสี่ยว่าหนูตัวเหม็นอะ!”
“เสี่ยพูดเรื่องจริงอย่าทำเป็นรับไม่ได้น่า ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าวแล้วไปข้างนอกกัน”
“ไปไหนคะ!?”
“ไปอาบน้ำก่อนค่อยคุย รู้ไหมว่ากลิ่นตัวกับกลิ่นปากหนูเนี่ยทำเสี่ยเป็นลมได้เลยนะ!”
“จ้า!! พ่อคนตัวหอม”
“แน่นอนอยู่แล้ววีนัส คนอย่างเสี่ยไม่อาบน้ำนอนตัวก็หอมฟุ้งเหมือนตกบ่อน้ำหอมมา”
“หนูประชด!” เธอเบ้ปากใส่คนแก่ที่แทบจะตัวเปลือยเปล่าในห้องนอน ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำก่อนจะถูกว่าตัวเหม็นมากกว่านี้แถมยังเถียงไม่ได้อีกเพราะคือเรื่องจริง เสี่ยโชคอาบน้ำก่อนตัวเลยฟุ้งไปด้วยกลิ่นครีมอาบน้ำที่เธอใช้เป็นประจำ ผมที่ยังไม่แห้งและไม่ได้เซ็ตแล้วปล่อยแบบนี้นานๆทีจะได้เห็นเป็นบุญตา ไหนจะกล้ามท้องที่ล่อเป้าสายตาให้จ้องมองอีก
เขาคือคนที่ดีงามไปแทบทุกอย่าง
ข้อเสียคือปากไม่ดี
วีนัสรีบอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อนจะมีคนประสาทเสียเพราะว่าหิวข้าว จากนั้นก็แต่งตัวสบายๆพร้อมสำหรับออกไปข้างนอกทั้งไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เสี่ยโชคน่าจะเหงาด้วยเพราะวันเสาร์อาทิตย์นี้พี่เพลิงไม่อยู่บ้าน เธอก็เบื่อๆเหมือนกันแล้วยังเซ็งเรื่องต้นยังไม่หายเลยด้วย เขาคือคนที่เฉียดใกล้คำว่าแฟนมากที่สุดแต่ดันลืมคนเก่าไม่ได้นี่สิ เธอก็ไม่ได้อยากจะไปเป็นตัวแทนหรือคนคั้นเวลาให้กับใคร
เสี่ยโชคบอกต้นว่าเป็นผัวเธอด้วยนี่
คราวนี้ใครจะกล้าจีบ
“หนูอาบน้ำนานเกินไป”
“หนูเป็นผู้หญิงอาบน้ำช้าไม่เห็นแปลก อีกอย่างหนูยังปวดหัวไม่หายเลยอะ คลื่นไส้เหมือนจะอ้วกด้วย”
“เมาค้างก็เป็นแบบนี้แหละอีกเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง เชื่อเสี่ยสิ เสี่ยเมาค้างบ่อย”
“หนูไม่เคยกินเหล้าหนักขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง”
“รู้ว่าตัวเองคออ่อนก็อย่าไปกินกับใครแบบนี้ก็พอ เสี่ยเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย”
“ค่ะเสี่ยโชค แล้วกลิ่นอะไรหอมๆคะเนี่ย?”
“ต้มยำกุ้งน้ำข้นกับหมูยำมะนาวและก็ผัดฉ่าทะเล มากินเถอะเสี่ยหิวจนกระเพาะแทบทะลุแล้ว”
“ได้กินอะไรร้อนๆแบบนี้ต้องรู้สึกดีมากแน่ ว่าแต่เสี่ยจะนั่งกินข้าวทั้งที่ไม่ใส่เสื้อผ้าเหรอคะ?”
“ก็ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วไง หนูอย่าเรื่องมากสิ”
“มันอุจาดตา!”
“หนูตาบอดรึเปล่าเนี่ย! หุ่นดีขนาดนี้ไม่เห็นจะอุจาดตาเลย เดี๋ยวเสื้อผ้าของเสี่ยก็มาส่งแล้ว”
“เวลาเสี่ยโชคไม่เซ็ตผมแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบนะคะ แล้วสรุปว่าวันนี้เราจะไปไหนกัน?”
“เดินเล่นแล้วก็ซื้อของเข้าบ้านเสี่ยนิดหน่อย พอดีของที่บ้านหมดเยอะเลย วันนี้กินปิ้งย่างกันไหม?”
“แต่ว่าหนูยังเมาค้างอยู่เลยนะ ถ้ากินเหล้าอีกจะไม่น็อกตายเลยรึไง!”
“เสี่ยกินเหล้าคนเดียวก็ได้ หนูอยากกินน้ำหวานหรือน้ำอะไรก็ตามใจ โอเคไหม?”
“ทำไมเสี่ยโชคไม่กินกับเพื่อนแทนล่ะคะ?”
“ขี้เกียจนัดมาที่บ้าน”
“เหรอ?”
“ปรกติก็เจอหน้ากันบ่อยจนเหม็นขี้หน้าแล้ว ให้เวลาเสี่ยใช้ชีวิตกับหนูบ้างเถอะ”
“อยู่กับหนูนี่นะ! พอเสี่ยโชคพูดแล้วมันฟังดูแปลกๆนะคะ”
“กินไปอย่าพูดมาก”
เรากินข้าวเที่ยงด้วยกันไม่นานก็อิ่มและเสื้อผ้าของเสี่ยโชคมาส่งพอดี เขาใส่ด้วยความรวดเร็วและไม่ได้เซ็ตผมเนี๊ยบเป๊ะเหมือนทุกครั้งเพราะห้องเธอไม่มีอะไรที่เขาใช้ได้เลย เธอล้างถ้วยจานเก็บและกับข้าวที่เหลือก็เอาแช่ตู้เย็นไว้เผื่อกินวันอื่นด้วยและได้เจอกับผลไม้ในตู้เย็นที่ไม่รู้ว่ามาตอนไหน แต่คิดว่าน่าจะเป็นเสี่ยโชคสั่งมาพร้อมกับข้าวนี่แหละ เขาชอบกินองุ่นนอกลูกใหญ่และพวกผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ต่างๆ
สั่งมาเต็มตู้เย็นแบบนี้ก็เสร็จเธอล่ะ
อยู่ดีๆก็มีของกินมาให้
“ไปกันได้รึยัง?”
“ใส่ชุดคลุมโทนดำแล้วก็เซ็ตผมง่ายๆหล่อขึ้นเยอะเลย”
“มันก็ธรรมดาแหละ คนหน้าตาดีใส่อะไรก็ดูดี”
“เสียดายที่ตัวไม่หอมเหมือนทุกครั้ง ทีนี้เสี่ยจะว่าหนูตัวเหม็นไม่ได้แล้วนะ”
“น้ำหอมในรถเสี่ยก็มี แล้วเสื้อผ้าก็หอมอยู่แล้วเสี่ยจะตัวเหม็นได้ไงเล่า”
เธอจะเถียงอะไรเขาได้เล่าในเมื่อนี่คือความจริง แต่ก็อดจะหมั่นไส้ความมั่นหน้าของเขาจริงๆ เสี่ยโชคยิ้มกว้างให้อย่างอารมณ์ดีมาก ส่วนเธอเมาค้างเหมือนอยากจะอาเจียนตลอดเวลา เธอหยิบองุ่นมากินไม่กี่ลูกในระหว่างที่เราเดินไปขึ้นลิฟต์และได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆไม่รู้เพราะอะไร แต่อารมณ์ดีแบบนี้ก็ดีเพราะถ้าไบโพล่ากินคงไม่สามารถรับมือไหวแน่
ในจังหวะนั้นที่เราอยู่ในลิฟต์ที่มีคนประมาณห้าคน ผู้ชายสามคนมองเธอพร้อมกับรอยยิ้มบางๆอย่างมีเลศนัย ส่วนผู้หญิงสองคนมองเสี่ยโชคเหมือนว่าสนใจอยากจะสานสัมพันธ์มากกว่านี้ อยู่ๆเธอก็รู้สึกมึนจนเซนิดๆไปเกือบจะชนผู้ชายที่อยู่ใกล้กันและเสี่ยโชคมือไวมาพอจะคว้าตัวเธอเข้ามาจนใบหน้าชนกับหน้าอกกว้างแรงมาก แต่ว่าเสี่ยโชคไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
เขาตัวใหญ่มากหรือเธอตัวเล็กล่ะเนี่ย
แต่ที่แน่ๆคือเขาตัวหอมมาก
“อยู่ตรงนี้แหละ”
“แต่ว่า…”
“อย่าเถียง!”
- ผู้เขียน
