เมรีเมรัย

หยุดถอดเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!

ตอนที่ 9

หยุดถอดเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!

'แม้ว่าการนำเสนอตัวเองในแง่บวกเป็นสิ่งสำคัญ แต่สิ่งสำคัญคือต้องจำไว้ว่าต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเอง การทำตัวเป็นหน้าเป็นตาเพื่อดึงดูดใครสักคนอาจไม่ได้นำไปสู่ความสัมพันธ์ที่แท้จริงที่ดีที่สุดเสมอ จงเป็นตัวของตัวเองและปล่อยให้บุคลิกที่แท้จริงของคุณเปล่งประกายออกมา นอกจากนี้ สิ่งสำคัญคือต้องให้ความสำคัญกับตัวเขาและพาตัวเองไปอยู่ในที่ๆเขาอยู่จึงจะถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี'

"อ๋อ เป็นแบบนี้นี่เอง"

เมรัยน้องสาวคนสุดท้องของบ้านกำลังพยักหน้าสวยๆ ขึ้นลงอยู่กับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สี่เหลี่ยมขนาดหลายนิ้วอย่างตั้งอกตั้งใจ ตัวหนังสือในจอสื่อข้อความอยู่หลายหน้ากระดาษ แต่หัวข้อที่เธอตั้งใจอ่านนั่นคือ How to จีบหนุ่มในฝัน สาวน้อยช่างฝันจึงตัดสินใจทำตามอินเทอร์เน็ตบอกนั่นคือการพาตัวเองไปอยู่ในที่ที่เขาอยู่

พอคิดได้มือเรียวก็รีบคว้าเอาเครื่องมือสื่อสารโทรหาชายผู้สนิทกันมากที่สุดตอนนี้ และใช่ สิงห์นั่นเอง สิงห์กลายเป็นแหล่งข้อมูลแหล่งใหญ่ให้แม่สาวช่างฝัน

นับตั้งแต่วันที่พวกเขาดีลกัน เมรัยก็มักจะโทรหาสิงห์บ่อยๆ แม้อีกฝ่ายจะบ่นออดแอดเสมอเรื่องความเอาแต่ใจของเธอแต่ก็ยินดีช่วยเหลืออยู่ร่ำไป

"ฮัลโลว สิงห์จ๋า เมรัยเองจ๊ะ" เสียงหวานกรอกลงไปทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสายโทรศัพท์

"รู้แล้วน่า ฉันเมมเบอร์เธอไว้หรอก" แม้จะพูดออกไปทางรำคาญแต่ตอนนี้หัวใจของเขากลับเต้นโครมครามสวนทางกับเสียงดุๆนั่นอย่างเห็นได้ชัด

"แหม เค้าก็ทักทายเฉยๆ ไง"

"คร้าบ คร้าบ รู้แล้ว ว่าแต่มีเรื่องให้ช่วยอีกแล้วใช่มั้ย"

และอย่างที่เขาคิด เมรัยโทรมาหาสิงห์เพราะเรื่องของนักรบจริงๆ หัวใจที่เต้นโครมครามเมื่อกี้ห่อเหี่ยวลงราวกับลูกโป่งถูกปล่อยลม ทว่าก็ไม่สามารถปฏิเสธเธอได้ จึงได้แต่จำใจบอกทุกอย่างที่อีกฝ่ายอยากรู้อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

คำตอบที่ได้จากสิงห์เหมือนจะมีแต่เรื่องงาน นอกนั้นเขาจะออกไปดื่มข้างนอกบ้าง บางวันก็กลับบ้าน และอีกที่ที่ช่วงนี้ไปบ่อยคือ ร้านเฟอร์นิเจอร์ เพราะนักรบย้ายค่ายมาในพื้นที่กว้างกว่าเดิม เขาวางแผนต่อเติมพื้นที่ด้านหลังเป็นออฟฟิศ ส่วนชั้นบนก็ทำเป็นห้องนอน นักรบจึงมักไปเลือกเฟอร์นิเจอร์ด้วยตัวเอง

พอได้ข้อมูลมาหญิงสาวก็ไม่รอช้า เธอรีบแต่งตัวซะสวยเพื่อออกไปหาผู้ชายในดวงใจ และแน่นอนว่าจะต้องแกล้งเจอกันโดยบังเอิญ

"นี่คุณคงไม่ได้เป็นสตอล์กเกอร์หรอกใช่ไหม" นั่นคือประโยคแรกที่นักรบเอ่ยกับสาวน้อยลุคหวานซ่อนเปรี้ยว พร้อมกับใบหน้าเบื่อโลกเฉกเช่นเคย ในขณะที่คนงามก็ยังคงเล่นบทนางเอกผู้ใสซื่ออีกเช่นเคย

"คุณนี่หลงตัวเองรึไงคะ หนูมาของฉันเองต่างหาก"

"เหรอ งั้นก็ตามสบายนะครับ เพราะว่าผมกำลังจะกลับพอดี" ไม่พูดเปล่าทั้งชายหนุ่มยังทำท่าจะหมุนกายออกไปจริงๆ จนสาวเจ้าต้องรีบเรียกเอาไว้

"คุณนี่ใจร้ายจังนะคะ เล่นเดินหนีกันเฉยเลย ไม่คิดจะถามรึไงว่าหนูมีเรื่องอะไรจะให้ช่วยเหลือหรือเปล่า"

"ก็แล้วถ้ามีเรื่องข้องใจอะไรทำไมไม่ชวนพี่สาวมาคอยช่วยให้คำปรึกษาล่ะครับ หรือว่าชวนเพื่อนสนิทคุณอย่างนายสิงห์ก็ได้นี่ ถ้าวันไหนเขาไม่ได้ซ้อมน่ะ"

"ก็พี่เมรีไม่ว่าง อีกอย่างคุณก็ทำยังกับว่านายสิงห์ว่างนักนะ ได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณเองไม่ใช่เหรอที่ให้เขาซ้อมหนักอ่ะ"

เมื่อถูกต้อนจนมุมแบบนั้น นักรบจึงทำได้เหมือนเคยคือถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายตัดบทออกมาทันที เพราะรู้เจตนาของอีกฝ่าย

"อ่ะ พูดมาเลยครับว่ามีอะไรให้ผมช่วย"

"คือหนูอยากเปลี่ยนเคาน์เตอร์ครัวใหม่ค่ะ ตัวเดิมมันเก่าแล้ว แต่ว่าไม่มีความรู้เรื่องการวัดพื้นที่หรืออะไรแบบนี้เลย รบกวนคุณช่วยหนูหน่อยได้ไหมคะ"

คนตัวโตกว่านึกอยากจะเอ่ยออกไปนักว่าเจ้าหน้าที่ของร้านก็มี แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายแล้วลูกอ้อนของเธอก็ชนะอยู่ดี นักรบเดินพาเธอไปโซนครัว แล้วช่วยอีกฝ่ายเลือกรวมทั้งบอกว่าเคาน์เตอร์แบบไหนประหยัดพื้นที่ หรือแบบไหนวางของได้มากกว่า เมรัยฟังคำแนะนำจากเขาอย่างปลาบปลื้ม และชมเขาไม่ขาดปากว่าตนรู้สึกโชคดีมากที่มาเจอเขาที่นี่ เล่นเอาชายหนุ่มแอบเขินไปเหมือนกันแต่ก็ต้องเก็บอาการ

หลังจากจัดการเรื่องเครื่องครัวเสร็จแล้ว นักรบยังอาสาไปส่ง ไม่สิ เรียกว่าจำใจต้องไปส่งอีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้ เมื่อคนตัวเล็กใบหน้าราวกับตุ๊กตาบอกกับเขาว่า พี่สาวของเธอไม่ว่างมารับและรถโดยสารก็จะมาอีกทีในตอนค่ำ ซึ่งเธออ้างว่าไม่อยากจะรอ ทว่าชายหนุ่มที่จำใจต้องเป็นผู้หวังดีฉบับจำเป็นคงไม่คิดหรอกว่า สาวเจ้านั้น แสบสันไม่ต่างจากพี่สาวขนาดไหน

"นี่คุณ! อย่าเล่นแบบนี้สิ เดี๋ยวรถตกถนน!"

เขาว่าพลางพยายามประคองทั้งสติและพวงมาลัยให้มั่น เมื่อหญิงสาวที่กำลังเปิดหนังรักในมือถือของตนดู จะใช้ฝ่ามือของตนลูบไล้ลวนลามมาตามเนื้อตัวของเขา และเหมือนเธอจะไม่ฟังคำร้องเตือนของเขาสักนิดเพราะแทนที่จะหยุด สาวเจ้ากลับยิ่งลูบต่ำลงไปเรื่อยๆ จากแผงอกจนกระทั่งจวนจะถึงจุดยุทธศาสตร์อยู่แล้ว

"นี่คุณ! ผมยังไม่อยากตายนะ ไม่เล่นแบบนี้สิ ไม่งั้นผมจะทิ้งคุณเอาไว้ตรงนี้แล้วไม่ให้คุณเข้าไปที่ค่ายอีกนะ ผมทำได้นะบอกก่อน"

สาวเจ้าที่เห็นเขาขู่อย่างเอาจริงก็เบ้ปากออกมาดั่งคนไม่สบอารมณ์นัก ทั้งยังมิวายบ่นอุบอิบอย่างขัดใจแต่ชวนทำให้ชายหนุ่มตื่นตัวอีกว่า

"ขี้หวงชะมัด! แค่อยากลองจับ ลองชิมเอง"

นักรบเลือกจะไม่สนใจในคำกล่าวชวนหวิวนั่นแล้วหันมาสนใจเสียงครางบนท้องถนน เอ๊ย! การจราจรบนท้องถนนแทน ทว่าก็ยังยากเย็นเสียเหลือเกินเมื่อเสียงครางเร้าอารมณ์จากมือถือเธอ มันชวนให้ต้องเผลอเหลือบมองอย่างอยากเห็นบ้างเป็นระยะ ทว่าคนงามกลับไม่ได้ปั่นป่วนเขาเพียงแค่นั้น!

"เมรัย! ทำอะไรของคุณน่ะ หยุดเลยนะ" คนหนุ่มร้องออกมาอย่างตกใจพลางประคองพวงมาลัยให้มั่นกว่าเดิม ทั้งที่ใจกำลังเต้นรัวแทบหลุดมากจากอก

"อะไรอีกคะ นายหัว นี่หนูไม่ได้ไปแตะเนื้อต้องตัวคุณเลยนะ ร้องเสียงหลงยังกับเห็นหนูถอดหัวโชว์เครื่องในอย่างนั้นแหละ"

"แล้วการที่คุณมาถอดเสื้อผ้าโชว์ผมแบบนี้มันปกติตรงไหน!"

"เอ้า! ก็คนมันอยากอ่ะ อยากก็ต้องระบายสิแปลกตรงไหน อึก...อื้อ" เธอว่าพลางเอื้อมมือหนึ่งไปคลึงเต้าของตัวเองภายนอกบราลูกไม้ที่โผล่พรวดออกมาล่อสายตาเพราะเสื้อตัวนอกถูกปลดกระดุมออกหมดทั้งแทบ

"มันก็แปลกตรงที่คุณมาช่วยตัวเองบนรถที่กำลังวิ่งกลางถนนนี่ล่ะ! นี่แล้วนั่นน่ะจะทำอะไร หยุดสอดนิ้วเข้าไป แล้วเลิกแก้ผ้าต่อหน้าผมเดี๋ยวนี้"

เขาว่าเสียงดุดันกลบเกลื่อนนักรบหลายนิ้วด้านล่างที่กำลังตื่นตัวเพราะสาวเจ้าทำท่าจะเอาจริงด้วยการเริ่มปลดสายบราเซียลง ทั้งยังสอดองศามือเข้าไปลึกกว่าเดิมอีก

"อึก อื้ม ขอแป๊บเดียวนะคะ ไม่ไหวแล้ว" พูดพลางช้อนสายตามองอีกฝ่ายอย่างอยากยั่วยวน ยิ่งเห็นใบหน้าของเขาซีดเผือดเธอก็ยิ่งอยากแกล้งแต่ในความอยากแกล้งนั่นก็มีความอยากอย่างอื่นตามมาอยู่ไม่น้อย

"หยุด เมรัย ถ้าไม่หยุดผมจะทิ้งคุณไว้ข้างทาง"

นักรบรวบรวมสติครั้งสุดท้ายแล้วเอ่ยเสียงดุ จนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง เขาแผ่ซ่านความน่ากลัวออกมาทางสีหน้า ใจจริงก็ไม่อยากแสดงด้านนี้ออกมาให้หญิงสาวตัวเล็กๆ แบบนี้เห็นนัก แต่เธอก็ดื้อและซุกซนจนเกินไป ถ้าเกินไม่ดุได้มีหวัง...

ฝ่ายสาวเจ้าที่ถูกชายที่ตัวเองหมายปองเบรกอารมณ์รุ่มร้อนชนิดล้อลากก็พาลอารมณ์เสียขึ้นมาทันที คนงามจัดการเสื้อผ้าตัวเองอย่างกระแทกกระทั้น ท่ามกลางความโล่งใจของนายหัวหนุ่ม ที่สามารถประคองสติตัวเองให้ตายด้านไปได้อีกหนึ่งวัน อย่างสบายๆ (?)

'อึก...เมื่อไหร่จะถึงสามเดือนว่ะ หื้ม พ่อจะจัดให้ฟ้าเหลืองไปเลย'