โอกาส
1225 คำ
ตอนนี้เขายังไม่กล้าโทรบอกใคร เพราะรู้สึกผิดกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ขนาดตัวเขาเองเขายังรับไม่ได้ ตอนนั้นเขาทำไปเพราะความโกรธ โดยที่ไม่ถามเหตุผลเทอเลย เขาตัดสินใจว่าจะเดินเข้าไปหาเธอดีไหม ถ้าเข้าไปตอนนี้รินดาคงโกรธมากแน่ ๆ แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจที่จะเดินเข้าไป เขาอดห่วงลูกเละเมียของเขาไม่ได้
“ เอาวะ ทำผิดต้องยอมรับผิด “
แอ๊ดดดดด
คารอสเปิดประตูเข้าไป ตอนนี้ผู้หญิงร่างอวบกำลังหลับอยู่
ตื๊ดดด ตื๊ด ตื๊ดดด ตื๊ด!
📲คาเรน
ติ๊ด คารอสกดรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยที่หน้าระเบียง
“ ว่าไง “
“ แกช่วยเล่าให้ฉันฟังที ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับแก แล้วทำไมต้องทำกับเธอขนาดนั้นด้วย ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน นายคิดจะทำอะไรเธอห๊ะ ! “ คนเป็นพี่สาดคำด่าสารพัด เขาโมโหที่น้องชายของเขาทำรุนแรงกับผู้หญิงที่เป็นเพศแม่!
“ หึ ! ดูเป็นห่วงดีนะ แต่พี่ไม่ต้องเป็นห่วงเธอหรอก ผมไม่ฆ่าเธอแน่ ! เพราะเธอเป็นคู่หมั้นผม “
“ ห๊ะคู่หมั้น ! ? “
“ พี่ฟังไม่ผิดหรอก เอาเป็นว่าเมื่อคืนถือซะว่าทำบุญทำทานให้ละกันนะ ! “
“ หึ ! แกดูถูกผู้หญิงเกินไปรึป่าววะ เมื่อคืนฉันไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงของนายหรอก รู้ไว้แค่นี้ละ! “
ตื๊ดดด ตื๊ดดด ตื๊ดดดด !
คาเรนกดวางสาย
ตอนนี้คารอสรู้สึกผิดมากกว่าเดิม ที่รินดาไม่ได้มีอะไรกับพี่ชายของเขาตั้งแต่แรก ทั้ง ๆ ที่เธอพยายามจะอธิบาย แต่เขากับไม่รับฟังมันสักนิด
“ น้ำ น้ำ “ สาวร่างอวบที่เพิ่งฟื้น กำลังร้องหาน้ำ
คารอสได้ยินรินดาร้องหิวน้ำ เขารีบวิ่งไปเอาน้ำมาให้เธอดื่ม
แต่แล้วว
เพล้งงงงงงงง !
รินดาปัดแก้วน้ำทิ้ง !
“ ฉันไม่รับน้ำจากนาย กลับไปซะฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก !! “
“ รินดาคารอสขอโทด ให้อภัยเถอะนะ ฮึกก คารอสผิดไปแล้ว “ คารอสเดินเข้าไปกอดรินดาพร้อมน้ำตาทีรินไหล จนไหล่ของรินดานองไปด้วยน้ำตาของเขา
“ หึ ! กรุณาอย่าเอาน้ำตาผู้ชายเลว ๆ อย่างนายมาแปดเปื้อนกับผู้หญิงร่าน ๆ แบบฉันเถอะ นายเองคงรับไม่ได้ “
“ ฮึกกก ได้โปรดให้อภัยกันเถอะนะรินดา คารอสขอโทษ คารอสจะดูแลลูกและรินดาให้ดีที่สุดนะ กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ “ น้ำตาลูกผู้ชายยังคงไหลไม่ขาดสาย
“ ห๊ะ! ลูกเหรอ “ รินดายังไม่รู้ว่าตัวเองท้อง เพราะตั้งแต่ตอนที่เทอสลบไป เทอเพิ่งจะฟื้น
“ ชะ ใช่ ฮึกก ลูกของเราไงรินดาเรากำลังจะมีลูกด้วยกันนะ ฮึกก “
รินดายังคงนั่งนิ่ง เธอตกใจกับสิ่งที่ได้ยินทำไมมันเร็วเหลือเกิน อะไรมันก็เกิดขึ้นรวดเร็วไปหมด น้ำตาของเธอค่อย ๆ ไหลลงมาอาบเเก้ม ถ้าเป็นตอนแรก ๆ เธออาจจะดีใจ แต่ตอนนี้เธอเสียใจมากกว่า เธอไม่รู้ว่าผู้ชายที่กำลังกอดเธออยู่นั้น จะดูแลเธอเเละลูกได้ดีแค่ไหน เธอมองผู้ชายคนนี้ผิดไป
“ ให้อภัยคารอสเถอะนะ คารอสยอมรับผิดแล้ว คารอสรักลูกและรินดานะ ฮึกก “
“ ได้ ฉันจะลองให้โอกาสดู แต่ถ้ามีอีกมันคงไม่มีโอกาสสำหรับผู้ชายเลว ๆ แบบคุณ “
“ ขอบคุณนะรินดา “ คารอสยังคงกอดรินดาไม่ปล่อย
ตื๊ดดดด ตื๊ดดด ตื๊ดดดด~
📲 ป๊ารินดา
“ ฮัลโหลคารอส ได้อยู่กับรินดาไหม ป๊าพยายามติดต่อรินดาทั้งคืนแต่ติดต่อไม่ได้สักที“ คนเป็นพ่อถามด้วยความเป็นห่วงลูก
“ ป๊าใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ตอนนี้เธอปลอดภัยดีครับ อยู่โรงพยาบาล “
“ ห๊ะ! ลูกสาวป๊าเป็นอะไรทำไมอยู่ที่โรงพยาบาล “
“ เอ่อ คือว่า เรื่องมันยาวครับป๊า “ คารอสพูดด้วยน้ำเสียงอย่างคนรู้สึกผิด
“ งั้นตอนนี้ช่างมันก่อน ตอนนี้รินดาอยู่โรงพยาบาลอะไร ห้องอะไร ป๊าจะรีบไปเดี๋ยวนี้ “
“ โรงพยาบาลxxx ห้องxxx ครับป๊า “
ตื๊ด ตื๊ดดด ตื๊ด!
ป๊ารินดารีบกดวางสาย
ผ่านไป 20 นาที
ป๊าและม๊ารินดาก็มาถึง ตอนนี้รินดายังคงหลับอยู่
“ รินดาเป็นไงบ้าง “ คนเป็นแม่รีบเดินไปหาลูกสาวที่กำลังหลับพักผ่อน
“ เธอเเละลูกปลอดภัยดีครับ “ คารอสทำหน้าเสีย ๆ
“ ห๊ะ ลูก รินดากำลังท้องเหรอ ? “
“ ครับ “ คารอสยังคงก้มหน้า เขาไม่รู้จะอธิบายกำเรื่องที่จะเกิดขึ้นยังไง
“ เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ คุณเรากำลังจะมีหลาน เรากำลังจะมีหลาน “ ม๊ารินดาดีใจมาก เธอกำลังจะมีหลานเร็วกว่าที่คาดไว้
“ คุณเบา ๆ หน่อย ลูกพักผ่อนอยู่ “
“ แล้วเป็นไงมาไง ลูกสาวป๊าถึงมาอยู่โรงพยาบาลได้ละ ? “ คนเป็นพ่อถามด้วยความสงสัย เพราะเห็นว่าที่ใบหน้าของลูกสาวมีรอยช้ำ
คารอสเดินเข้าไปแล้วค่อย ๆ นั่ง จากนั้นเขาคลานไปกราบเท้าของป๊าและม๊ารินดา
“ ผมขอโทษนะครับ ผมเป็นคนทำให้รินดาต้องมาโรงพยาบาลเองครับ “ คารอสยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชาย จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ป๊าและม๊าคงรินดาฟัง
ป๊าและม๊ารินดาอึ้งไปสักพัก ตั้งแต่รินดาเกิดมาป๊าและม๊ายังไม่เคยตีรินดาแม้แต่ครั้งเดียวเลย
“ ป๊าจะให้โอกาสคารอสนะ ถือว่ายังยอมรับแบบลูกผู้ชาย ต่อไปมีอะไรก็ให้คุยกันให้รู้เรื่อง ไม่ใช่ลงไม้ลงมือ ตอนนี้กำลังจะเป็นพ่อคนแล้วทำอะไรก็คิดให้เยอะ ๆ “
“ ครับป๊า ผมขอโทษ ผมรับปากว่าจะดูแลรินดาและลูกให้ดีที่สุดครับ “
“ ใคร ๆ ก็พูดคำว่ารับปากได้นะคารอส ม๊าจะคอยดูการกระทำที่คารอสทำต่อลูกสาวม๊านะ “ ม๊ารินดาพูดพลางเอามือเอื้อมไปตบไหล่คารอสเบา ๆ เป็นการปลอบใจ
ทั้งสามคนก็พูดคุยกันไปเรื่อย ๆ เรื่องรินดา
18:00 น
รินดาค่อย ๆ ขยับตัว แล้วลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินคนพูดคุยกันอย่างเสียงดัง
“ รินดาเป็นไงบ้างลูก “ คนเป็นแม่รีบวิ่งไปดูลูกแล้วเอาน้ำให้ลูกดื่ม
“ ไม่เป็นไรมากคะ ม๊า “
“ เป็นแม่คนแล้วนะรินดา แม่ดีใจนะ หนูก็คุยกับคารอสดี ๆ ละ ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ คุยกันนะ เดี๋ยวทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง “
“ คะม๊า แล้วหนูจะได้กลับวันไหนคะ “
“ คุณหมอบอกว่า น่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลพรุ่งนี้ แต่ลูกไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเรียนนะแม่จัดการให้เรียบร้อยแล้ว “
“ คะ หนูขอโทษนะที่ทำให้ม๊าและป๊าต้องมาเป็นห่วง “
“ ไม่เป็นไรจ้ะ ตอนนี้เราเป็นห่วงลูกในท้องตัวเองดีกว่านะ กินข้าวกินยาแล้วก็รีบนอนพักต่อเถอะ ลูกในท้องจะได้แข็งแรง “ ม๊ารินดายิ้มอย่างอบอุ่น
- ผู้เขียน
