ตอนที่ 1 เยี่ยมคนป่วย 3
744 คำ
“คุณหมอกคะ พอได้แล้วค่ะ คุณหมอกไม่สบายอยู่นะคะ” ป้านวลรู้สึกกังวลที่เห็นเจ้านายนั่งจิบเหล้าไม่หยุด
“ผมไม่เป็นไรครับป้า อย่าห่วงผมเลยครับ”
ถึงน้ำเสียงของเขาจะเป็นปกติแต่ป้านวลก็เป็นห่วงอยู่ดี มีที่ไหนทั้งเป็นไข้ทั้งดื่มเหล้า แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะหายสักที ป้านวลได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นที่เขานั่งตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ขยับไปไหน
กัลยาเดินเข้ามาในบ้านตามที่คนใช้อีกคนบอก
“ป้านวลคะ สวัสดีค่ะ” ป้านวลยืนจ้องเด็กสาวที่สวมชุดนักศึกษาอยู่ตรงหน้านิ่ง แล้วก็นึกขึ้นได้ที่กมลพรรณบอกไว้เมื่อเช้าว่าวันนี้กัลยาจะเข้ามาเยี่ยมม่านหมอก
“คุณขิมใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ พ่อเลี้ยงล่ะคะ”
“นั่งอยู่ทางโน้นค่ะ คุณขิมช่วยคุยให้หน่อยสิคะ ดื่มเหล้าไปหลายแก้วแล้วค่ะ ป้าบอกก็ไม่ฟัง” ป้านวลพูดด้วยความเหนื่อยใจ
“หื้อ ไม่สบายแล้วดื่มเหล้าได้ยังไงคะ”
“ก็ใช่ไงคะ ใครห้ามก็ไม่ฟังค่ะ”
“อย่างนี้ต้องโดนเอ็ดแล้วล่ะค่ะ”
“ตามสบายเลยค่ะคุณขิม อ้อ แล้วคืนนี้คุณขิมค้างที่นี่ใช่ไหมคะ”
“ทีแรกก็ว่าจะค้างค่ะ แต่ว่าขิมลืมไปว่าไม่ได้กลับห้องเลยไม่ได้เตรียมชุดมาเปลี่ยนด้วยค่ะ”
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาค่ะ เดี๋ยวป้าเตรียมไว้ให้นะคะ”
“ได้ค่ะ ถ้างั้นขิมไปดูพ่อเลี้ยงก่อนนะคะ”
“โอเคค่ะ”
เดินย่องไปด้านหลังพ่อเลี้ยงเบาๆ ก่อนจะแอบหอมแก้มเขาหนักๆ ทั้งสองข้าง เหมือนที่เคยทำทุกครั้งที่ได้เจอกัน ถึงตอนนี้จะลืมไปว่าตัวเองโตเป็นสาวแล้วก็เถอะ ม่านหมอกตกใจจนต้องหันขวบมาดูว่าใครบังอาจมาหอมแก้มเขาจนทำให้ขนลุกซู่ไปทั้งตัว ทั้งที่เขาห่างหายจากอาการแบบนี้ไปนานมาก
จ้องหน้าสาวน้อยอยู่นานเพราะเธอสวยขึ้นมากแต่ก็ยังพอจำเค้าโครงหน้าได้
“ขิม! ขิมลูกพ่อ” ม่านหมอกพูดด้วยความดีใจ เขาไม่คิดว่าเธอจะมาหาเขาถึงบ้าน
กัลยาเข้าไปนั่งคุกเข่าแล้วโน้มตัวเข้าไปกอดคนตัวใหญ่ที่ตอนนี้ใบหน้าดูซูบเซียว แต่ก็ยังคงความหล่อไว้มาก ใบหน้าเขาดูเข้มขึ้นเพราะมีไรหนวดที่เหมือนไม่ได้โกนมาหลายวัน
เขาจุมพิตที่หน้าผากของเธอเบาๆ เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ
“อื้อ เหม็นเหล้า” กัลยาทำหน้ายู่ เมื่อได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจากลมหายใจของพ่อเลี้ยง
“ลูกพ่อทำไมสวยจัง ฮึ” ยิ่งมองก็ยิ่งชื่นใจ ถ้าเธอเป็นลูกสาวของเขาจริงๆ ก็คงจะดี อย่างน้อยก็คงไม่ต้องเหงาแบบนี้
“ก็มีพ่อหล่อนี่คะ ก็ต้องสวยเป็นธรรมดา” พ่อที่พูดถึงก็หมายถึงผู้ชายรูปหล่อที่อยู่ตรงหน้า
“โอย แบบนี้ก็มีหนุ่มๆ มาจีบเพียบเลยสิ”
“ก็…นิดนึงค่ะ” ทำท่าสะบัดผมจนผมยาวกระจายไปทั่วแผ่นหลัง
“ฮ่า ฮ่า หลงตัวเองเหมือนไอ้หรรษไม่มีผิด” อยู่ดีๆ ก็รู้สึกหวงลูกสาวขึ้นมาตงิดๆ
“ฮ่า ฮ่า พ่อเลี้ยงอะว่าขิมทำไม แล้วไม่สบายใครบอกให้ดื่มเหล้าคะ”
“แล้วใครบอกว่าพ่อไม่สบาย”
“คุณย่าบอกพ่อหรรษค่ะ”
“เฮ้อ...คุณย่านะคุณย่า” เหมือนจะตำหนิแต่ก็ดีใจแหละที่ได้เจอลูกสาว
"ไม่ดีใจที่ขิมมาเหรอคะ"
“ดีใจสิ ดีใจมากด้วย”
“ดีใจก็ต้องเลิกดื่มเหล้าด้วยค่ะ ไม่งั้นขิมจะกลับคอนโดแล้วนะคะ”
“อื้อ ไม่ให้กลับ นานๆ มาหาพ่อก็ต้องค้างกับพ่อสิ” มือหนายีผมเธออย่างเอ็นดู
“งั้นก็ต้องสัญญาว่าจะเลิกดื่มตอนนี้”
“อือ สัญญาครับ”
“งั้นเราไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ ไหนขิมดูหน่อยว่าตัวร้อนรึเปล่า” ใช้มือเล็กแตะที่ใบหน้าของพ่อเลี้ยงแล้วเอามาแตะหน้าตัวเอง ม่านหมอกก็ปล่อยให้ลูกสาวเพื่อนทำอย่างเต็มใจ
“อือ ยังรุมๆ อยู่เลยค่ะ ต้องเป็นเพราะเหล้าแน่ ๆ เลยอะ”
เธอบอกแล้วทั้งคู่ก็เดินตามกันมาที่โต๊ะอาหาร ม่านหมอกทานข้าวได้มากกว่าทุกวัน กินไปคุยไป อิ่มแล้วกัลยาก็ขอตัวไปอาบน้ำ ในห้องที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้
- ผู้เขียน
