“อ้าว แล้วนี่จะไปไหนกันต่อเหรอ?” ฉันแกล้งหันไปสบตาแล้วแสร้งถามเสียงดังอย่างจงใจ ไอ้เด็กกัดฟันกรอดๆ ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะยกยิ้มตอแหลใส่ฉันอีกหนึ่งที
“ไปดูหนังอ่ะครับพี่”
“เฮ้ย เหมือนกันเลย ดูเรื่องอะไรเหรอ?” ฉันแสร้งทำท่าตื่นเต้นอย่างออกนอกหน้า ยิ้มร่าจนปากจะฉีกไปถึงหู อีหวานเหล่สายตามองการเล่นละครของฉันแล้วก็เงียบ
“ซอมบี้อ่ะครับ” ไอ้เด็กนั่นตอบทำให้ฉันยิ้มกว้าง
“โอ๊ย เหมือนกันอีกแล้ว บังเอิญจัง”
“เอ๊ย ไม่สิ น้องจะไปดูเรื่องแก๊งหมาน้อยตะลุยอาณาจักรเวทมนตร์” นางกระตุกยิ้มเหมือนจงใจให้ฉันหลุด แต่ขอโทษนะ ฉันหน้าด้านหน้าทนกว่าที่เขาคิดมาก
“อุ้ย ทำไมชื่อเรื่องน่าดูจัง งั้นเปลี่ยนมาดูอันนี้ดีกว่า”
“น้องเปลี่ยนใจละ น้องว่าจะดูหนังผี” เด็กเวรนั่นพยายามจะล่อหลอกและสลัดฉันออกเพื่อจะได้ไปดูหนังกับอีมิ้งสองคน ฉันมองนางอยู่รู้ทัน แหม กะเคลมเพื่อนฉันล่ะสิ ไม่ง่ายหรอก บอกเลย!
“เออ เนี่ยดีเลย ดูหน
