Ming says…
“ให้ฟรีอะไรอ่ะ” ฉันเอ่ยก่อนจะสบตากับน้องตี๋โดยบังเอิญ ผมสีดำสนิทที่ขับผิวหน้าให้ดูมีออร่าทำเอาฉันรู้สึกร้อนขึ้นมาอีก วันนี้น้องตี๋น่ารักมาก เขาอยู่ในชุดเสื้อพละคอปกสีขาว กางเกงขาสั้นสบายๆ ไม่ต้องแต่งเติมอะไรก็ยังหล่อแบบไม่เกรงอกเกรงใจคนอื่น
ทุกคนเงียบเมื่อฉันแทรกกลางบทสนทนาของอีอาร์ตกับน้องตี๋ ฉันกะพริบตาปริบๆ ท่ามกลางรังสีประหลาดปะปนกันระหว่างคนทั้งคู่ น้องตี๋กระตุกยิ้มเบาๆ ที่มุมปากแล้วส่ายหัวนิดๆ เป็นเชิงปฏิเสธ
“ไม่มีอะไรหรอกพี่มิ้ง”
“โอ๊ย มิ้ง ชาวบ้านชาวช่องเขาพูดไปไหนต่อไหนแล้ว พูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ยังจะกล้ารับปากมาติวอาญาให้น้องอีกนะ น้องจะเอฟเพราะแกมั้ยเนี่ย?” อีอาร์ตว่าแล้วถอนหายใจสามรอบอย่างเหนื่อยหน่าย ฉันได้แต่หัวเราะแห้งๆ พลางคิดในใจว่า เออว่ะ! ฉันสื่อสารกับชาวบ้านยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ฉันเอาความมั่นหน้ามาจากไหนว่าจะสอนน้องเขาได้วะ
“ไม่เป็นไรหรอก แค่พี่ติวให้น้
