“พี่หญ้ากับพี่คริสต์...กลับไปได้เลยค่ะ...เดี๋ยวตรงนี้น้องบีจัดการเอง” คริสต์กับกอหญ้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะดึกมากแล้วและเขาสองคนก็ต้องเดินกลับซึ่งระยะทางที่ห่างจากบ้านน้องบีก็ห้าร้อยเมตรเห็นจะได้... “พรุ่งนี้น้องบีเอาข้าวต้มกุ้งที่ย่าทำไปให้เป็นมือเช้านะคะ...”
คริสต์ยิ้มและกล่าวขอบคุณย่าน้องบี และรับกระเป๋าใบเล็กที่ใส่เสื้อผ้าของกอหญ้ามาจากมือกอหญ้ามาถือเสียเอง และกล่าวราตรีสวัสดิ์กับน้องบีและย่าน้องบี ทั้งสองคนก็เดินจูงมือไปทางเดินริมชายหาดเพื่อกลับไปยังบ้านพักของคริสต์
Grrrr Grrrr กอหญ้าหันไปที่กระเป๋าช่องเล็กที่คริสต์ถืออยู่ เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือที่ตนเองพึ่งจะเปิดตอนที่เข้าไปเก็บเสื้อผ้าในห้องน้องบี
“อันโต...” กอหญ้ากรอกเสียงตามชื่อที่แสดงที่หน้าจอว่า ‘DAD’
“เป็นไงบ้าง?...”
“อันโตอยากจะถามหญ้าว่า...เจอเค้ามั้ย?” คริสต์อมยิ้ม เพราะรู้ทันที ‘เค้า’ ก็คือ เขานั้นเ
