ตอนที่ 2 สร้างปัญหา
2761 คำ
"ลองอธิบายเหตุผลให้พี่ฟังหน่อยว่า ในช่วงสองอาทิตย์นี้ที่ก่อเรื่องไม่หยุดหย่อน เราต้องการอะไร"
เสียงของคนที่เอ่ยถามในตอนที่เธอเดินเข้ามาถึง ยังไม่ทันหย่อนก้นนั่งเขาก็ฟาดเธอแล้ว...
แหม รู้ทันเสียด้วยว่าช่วงนี้เธอเมกข่าวเสีย ๆ ขึ้นมา
"ก็แพทอยากให้มีวันที่พี่เรียกแพทมาคุยอย่างนี้ไงคะ"
แพททริเซีย ดีน หลุบตามองคนที่นั่งทำหน้านิ่งใส่เธอ ถามว่ากลัวณพลไหมก็ตอบตรง ๆ ว่าเธอเคยกลัว แต่หลังจากที่เดือนก่อนมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นแล้วบทลงโทษที่ได้รับไม่น่ากลัวเท่าที่คิด ตอนนี้หญิงสาวจึงมีความกล้าที่จะต่อกรกับเขามากขึ้น
เพราะทำผิดรอบแรกแล้วเขายังไม่ลงโทษอะไรและจบเรื่องไปเงียบ ๆ
เช่นนั้นการท้าทายอำนาจมืดของท่านประธานจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แล้วมันก็เป็นอย่างที่เห็น เธอทำสำเร็จ!
หญิงสาวยิ้มพราย ดวงตาหวานสวยซึ้งที่ใครมองก็จดจำได้ตราตรึงเปล่งประกายแห่งความมุ่งมาดปรารถนาเต็มเปี่ยมที่จะก้าวล้ำสู่ชัยชนะอีกขั้น
"เรื่องที่ขอทำช่องยูทูบกับติ๊กต็อกเอง พี่ก็อนุญาตไปแล้วนี่ ยังมีเรื่องอะไรอีกที่อยากคุยกับพี่" ถึงแม้ณพลจะเป็นประธานบริษัท แต่ก็ไม่ง่ายที่จะเข้าถึงตัวเขา ตอนที่พลอยมันตราเพิ่งเริ่มดำเนินการแพททริเซียเจอเขาบ่อย ๆ บางครั้งเขาเป็นคนไปรับส่งดูแลตอนเธอรับงานด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป การเข้าถึงตัวเขามันค่อนข้างยาก จะคุยเรื่องสำคัญอะไรก็ต้องผ่านผู้จัดการส่วนตัวให้ส่งเรื่องมายังเลขานุการอย่างคุณแทนไท กว่าจะถึงเขาก็รู้กันหมด มันจึงพูดกันได้แค่บางเรื่อง
เรื่องเปิดช่องของตัวเองเพื่อสร้างรายได้นั้นใหม่สำหรับบริษัทโมเดลลิงพอสมควร ทางผู้ใหญ่จึงต้องประชุมกันและกำหนดทิศทางข้อตกลงให้กับนักแสดงในสังกัด เมื่อบรรลุข้อตกลง แพททริเซีย
จึงได้รับอนุญาต แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก
ณพลไม่ยอมเข้าใจง่าย ๆ ว่าเธอมีเรื่องส่วนตัวอยากคุย
แต่เขาปิดการเข้าถึง
แพททริเซียขอให้เพจเมาท์ดาราปล่อยข่าวว่าตัวเองเข้ากองสาย ไปงานอีเวนต์ไม่ทัน แล้วทางเพจใบ้ตัวย่อให้โยงมาถึงเธอ
เพื่อที่ทางเพจจะไม่ต้องรับผิดชอบอะไรกับข้อมูลที่ผิดเพี้ยน
พอมีอีเวนต์ครั้งหน้า นักข่าวถามเธอก็จะตอบสวย ๆ ว่าไม่เคยไปช้าเพราะมักจะเผื่อเวลาเสมอ ยกเว้นจะมีเหตุสุดวิสัยอย่างแผ่นดินไหว ไฟไหม้ตึกถล่มเท่านั้นที่จะหยุดความตรงต่อเวลาของเธอได้
เท่านี้ข่าวก็ซา ถึงแม้จะดังจนขึ้นเทรนด์ในทวิตเตอร์ไปก่อนแล้วก็ตามที
"พี่ไม่รับสาย ไม่อ่านข้อความทุกช่องทางที่แพทส่งหา แพทเลยหาทางมาคุยส่วนตัวยังไงล่ะคะ"
ณพลเผลอหลับตาแล้วถอนหายใจเหมือนพยายามข่มความโมโห
ถ้าเป็นเมื่อก่อนได้เห็นท่าทางแบบนี้ แพททริเซียคงวิ่งหนีไปแล้ว ตอนนี้เธอแค่ขาสั่น แต่เป็นการสั่นสู้
"ที่ผ่านมามันยังไม่ชัดเจนพอหรือไงว่าพี่จะไม่คุยเรื่องส่วนตัวกับเรา"
"ห่างเหินจังนะคะ"
"..."
"แพทนึกว่าเราจะสนิทกันมากขึ้นหลังจากที่เราสองคน..."
"แพททริเซีย ไม่ต้องพูด!"
พอเห็นว่าใบหูของท่านประธานแห่งพลอยมันตราแดงก่ำ มุมปากของนางเอกสาวเจ้าของฉายาจอมมารน้อยยกยิ้มขึ้น
"เรื่องคืนนั้น แพททำเพราะแพทจำเป็นจริง ๆ พี่ก็รู้ว่าถ้าไม่จวนตัวแพทคงไม่ไปปล้ำพี่หรอก"
"แพททริเซีย พี่ขอสั่งให้เลิกพูดถึงเรื่องคืนนั้น ไม่อย่างนั้น
พี่จะฉีกสัญญาการเป็นนักแสดงของเราโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น"
ณพลข่มกลั้นความโมโหจนหน้าหล่อ ๆ ของเขาเกร็งขึ้นราวกับลมปราณภายในกำลังแตกซ่าน
อุ๊ย แรงวุ้ย
แต่กลัวตายล่ะ!
"ก็ได้ค่ะ ก็ได้ แพทจะไม่พูดอีก งั้นเรามาพูดกันเรื่องคืนนี้ดีกว่าค่ะ"
ดวงตาเรียวรีบ่งบอกยี่ห้อตี๋หล่อเบิกกว้างขึ้น !!!!
อย่าเพิ่งตายค่ะคุณพี่ นี่เพิ่งเริ่ม... แพททริเซียบอกเขาในใจอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง แต่แน่ล่ะสีหน้าเธอยังคงนิ่งสลดเหมือน
หมาหงอย เพื่อไม่ให้เขาเดาทางเธอถูก
ก็ความเป็นนางเอกมันอยู่ในสายเลือด แพททริเซียการละครก็เลยฉายนอกจอบ้างอะไรบ้าง หึ หึ หึ
"พี่ไม่คิดว่าเราจะเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก" ณพลบอกเสียงเข้ม
ประธานหนุ่มมองหน้าลูกครึ่งสาวผู้มีดวงตากลมโตหวานซึ้งโดดเด่น จมูกโด่งเชิดบอกนิสัยดื้อรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มที่ยามยิ้มจะแย้มให้เห็นฟันที่เรียงตัวสวยแบบที่แบรนด์ยาสีฟันยื้อแย่งตัวกันไปเป็นพรีเซนเตอร์แบบสุดตัว เส้นผมสีบลอนด์เข้มยาวสลวยถูกดัดลอนใหญ่ปล่อยคลอเคลียล้อมกรอบหน้าเรียวทำให้เจ้าตัวสวย
ตราตรึง นอกนั้นแล้วรูปร่างแบบนางเอก นั่นคือไม่ได้สูงผอมเพรียวเหมือนนางแบบ แต่สูงพอดีและตัวเล็กอรชร และหน้าอกอวบผลิพุ่งรับกับสะโพกกลมงอนแบบที่แบรนด์ชุดออกกำลังกายยอมทุ่ม
ไม่อั้นเพื่อจ้างให้เธอสวมกางเกงโยคะแล้วโพสต์ลงอินสตาแกรม
ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอล้วนมีมูลค่า แต่มันมาจากชื่อเสียงที่โด่งดังในโซเชียลและในหน้าจอโทรทัศน์ด้วยที่ทำให้เธอหยิบ
โปรโมตให้แบรนด์ไหน แฟนคลับก็ช่วยกันทำให้ Sold Out อย่างรวดเร็ว
มันก็จริงที่ว่าแพททริเซียมีผลกับรายได้ของบริษัท แต่ก็นั่นล่ะ ถ้าเกิดเธอสร้างปัญหา ณพลก็ไม่คิดจะเอาไว้
“แค่พูดเรื่องที่เรารู้กันสองคน ไม่เห็นจะเป็นเรื่องเสียหาย” นางเอกสาวตอบแบบไม่เต็มเสียง เธอรู้แล้วว่าเขาไม่ได้เขินแต่เขากำลังโกรธ ถ้าเธอล้ำเส้นมากเขาก็คงเล่นงานเธอ พอรู้ตัวว่ารุกไปได้ถึงจุดที่เหมาะแล้วแพททริเซียจึงถอยอย่างมีชั้นเชิง... “แพทบอกแล้วไงคะว่าเรื่องวันนั้นที่ทำไปแพทมีเหตุผล” หญิงสาวบอกเสียงอุบอิบ เธอจ้องตาชายหนุ่มเหมือนจะขอความเห็นใจ แต่มันก็มีความดื้อดึงอยู่ในที
เห็นแววตาของคนตรงหน้าแล้วท่านประธานแห่งพลอยมันตรา
ก็มีคำถามว่า แพททริเซียเริ่มไม่เชื่อฟังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่
น่าจะเริ่มตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาช่วยเธอออกจากผับเพราะเห็นว่านักแสดงสาวในสังกัดของตนออกมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนในวงการที่เจ้าตัวไม่ค่อยสนิท พอแพททริเซียเจอเขาเธอก็เข้ามาหาแล้วขอให้เขาไปส่งเพราะเพื่อน ๆ เริ่มเล่นยาและดูดก***ากันแบบไม่สนโลก ตอนนั้นสีหน้าของหญิงสาวบอกชัดว่าเธอไม่สนุกแล้ว
ณพลเห็นว่าเธออึดอัดจริง ๆ เลยแยกกับเพื่อนในกลุ่มของตัวเองไปส่งเธอ แต่เขามันทำคุณกับคนไม่ขึ้น!!!
แพททริเซียเห็นหน้าน้ำแข็งของท่านประธานซับสีแดงเพราะความโกรธ หัวคิ้วเขาย่นยับเหมือนขุ่นเคืองหนักมาก
หญิงสาวกลั้นยิ้มเพราะรู้ทันว่าในหัวของชายหนุ่มคงนึกถึงวันนั้น วันที่เธอเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางเหมือนคนที่กำลังจะเริ่มเมาแล้ว...
"พี่ณพลจะกลับแล้วเหรอคะ"
"..."
ณพลเลิกชะงักไปเล็กน้อยเพราะเขาเพิ่งเดินเข้ามา แต่กลับโดนถามว่าจะกลับแล้วเหรอ
"แพทขอตามไปด้วยได้ไหมคะ พอดีแพทไม่ได้เอารถมา"
พอเห็นว่าเขามึนกับคำถามนางเอกสาวก็จู่โจมต่อ
มันเป็นปกติที่พวกเธอจะเจอกันในสถานบันเทิง นอกเวลางานณพลกับเพื่อนในแก๊งก็คือตัวพ่อของสถานบันเทิงย่านทองหล่อ ส่วนแพททริเซียก็สังสรรค์กับเพื่อนได้หลายกลุ่ม แม้แต่กลุ่มของ
ณพลตอนที่มีเพื่อนรุ่นพี่ที่เธอสนิทด้วยพาไปแจมเธอก็ยังเคยมา เวลาเขากับเธออยู่ด้วยกันข่าวเลยไม่เขียนถึงเท่าไรเพราะเป็น
เพื่อน ๆ ในกลุ่มเดียวกัน คนเลยไม่ตื่นเต้นแปลกใจยามที่เห็นพวกเธออยู่ด้วยกัน
เธอรู้ทั้งรู้ว่าเขาเพิ่งเข้ามาแต่ก็เนียนไปชวนเขากลับแบบหน้ามึนสุด ๆ เพราะรู้ว่าณพลไม่อาจเพิกเฉยกับเธอได้
"เมาแล้วเหรอ"
"นิดหน่อยค่ะ นึกว่าจะมาดื่มผ่อนคลายแต่ต้องมาดมกลิ่นก***าแล้วเพื่อนคนอื่นก็เมาแล้วเรื้อนจนน่าอาย แพทเซ็งมากอยากกลับแล้วเนี่ย"
"เดี๋ยวพี่ไปส่งที่คอนโด"
เขาตอบอย่างเป็นสุภาพบุรุษแล้วพยักหน้าให้เธอเดินตาม
แพททริเซียฉีกยิ้มกว้างให้กับแผ่นหลังของชายหนุ่มเพราะ
ดีใจที่เขาไปส่งเองไม่ได้เรียกหาให้ใครมาดูแล เธอกับเขาอยู่คอนโดมิเนียมเดียวกันแต่ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก วันนี้ถือเป็นโอกาสเหมาะที่จะได้ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมตึกอย่างเขา
รถยนต์ของท่านประธานหนุ่มเป็นรถเทสล่า Model X สีเทาซึ่งเป็นสีโปรดของเขา พอมือหนาเอื้อมมากดเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่ง หญิงสาวก็ก้าวเข้าไปอย่างทุลักทุเล
"ขอโทษค่ะ แพทเวียนหัวนิดหน่อย สงสัยจะเริ่มเมาแล้ว"
"..." ณพลไม่ได้พูดอะไร เขาปล่อยให้เธอเข้าไปนั่งแล้วก็ปิดประตูรถให้ก่อนจะเดินไปฝั่งที่นั่งคนขับ
"แพทหนาวจังเลยค่ะ ขอยืมเสื้อมาห่มหน่อยได้ไหมคะ"
ณพลผินหน้ามามองแล้วก็ถอดเสื้อสูทแบบลำลองตัวนอกของเขาแล้วยื่นให้เธอ แพททริเซียหยิบที่มีกลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขามาห่มแล้วสูดกลิ่นเข้าปอดในขณะที่คนข้างตัวเธอกำลังปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้น...
"ฮื้อ..." เสียงครางเบา ๆ หลุดจากคอเธอทำให้มือเขาชะงัก ณพลหันมาเลิกคิ้วถามว่าเป็นอะไร แต่แพททริเซียก็หายใจเข้าออกลึก ๆ แบบที่ดูรู้ว่าไม่ปกติ "แพทรู้สึกแปลก ๆ จังเลยค่ะ"
"เป็นอะไร" หัวคิ้วของชายหนุ่มย่น ตอนนี้เธอแปลกไปจริง ๆ
"แพทคิดว่าแพทต้องโดนวางยาปลุกแน่ ๆ ค่ะ แพทรู้สึกขนลุก
แปลก ๆ ยิ่งได้ยินเสียงพี่ ยิ่งรู้สึก อื๊อออ.." เสียงเธอแทบจะไม่ต่างจากกระซิบ นางเอกสาวขยับตัวยุกยิก ๆ อยู่ไม่สุข
"ไปโรงพยาบาล!" เขาพูดแบบไม่ต้องคิด
แต่มือเรียวเอื้อมไปวางบนตักเขาแทบจะทันทีเหมือนกัน
"ไม่ค่ะ แพทว่าแพททนได้..."
"แต่..."
"แพทกลัวเสียหาย"
"..."
"นะคะพี่ณพล รีบไปส่งแพทเถอะค่ะ"
"แน่ใจนะว่าทนได้"
พอเธอพยักหน้าแล้วก็หดตัวอยู่ในเสื้อสูทเขา ณพลก็ออกรถจากสถานบันเทิงไปยังคอนโดมิเนียมหรูกลางเมือง แล้วส่งเธอถึงหน้าห้อง คนที่กอดเสื้อสูทเขาแน่นมาตลอดยังไม่หยุดทำท่าทางแปลก ๆ ณพลปรายตาไปทางอื่นเมื่อเธอกดรหัสเข้าห้อง แต่ฟังเสียงก็พอรู้ว่าหญิงสาวกดผิด ๆ ถูก แต่ก็เปิดประตูได้ในที่สุด
"พะ พี่ ณพลช่วยแพทหน่อยนะคะ แพทไม่ไหวแล้ว"
หญิงสาวร่างบางแต่มีเรี่ยวแรงมหาศาลกระชากเอาคนตัวโตเข้าห้องไปด้วยแล้วใช้ก้นดันให้บานประตูปิดดังปัง
"เฮ้ย"
ณพลอุทานลั่นเมื่อเธอสะบัดเสื้อสูทเขาไปกองที่พื้นแล้วเกี่ยวชายกระโปรงของชุดเดรสเกาะอกผ้ายืดสีดำแล้วดึงขึ้นทางศีรษะแล้วถอดมันออกอย่างง่ายดาย เรือนร่างของเธอถูกเปิดเปลือยในเวลาเสี้ยววินาที จากนั้นนางเอกสาวก็โถมตัวเข้าหาท่านประธานที่ยืนอึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า
"แพททริเซีย!!!" เขาเอามือดันไหล่คนที่สวมเพียงบราเกาะอกที่ปิดอะไรก็ไม่มิด เต้าอวบล้นทะลักลานตา ด้านล่างเธอสวมบิกินีสีดำตัวจิ๋ว ความสวยที่เขาเคยได้ยินนักข่าวสายบันเทิงเขียนถึงบ่อย ๆ ว่าสวยกินคนโดดเด่นอยู่ตรงหน้าแต่เขาไม่มีแก่ใจมาชมความงามของเธอ ในสายตาณพลตอนนี้แพททริเซียไม่ต่างจากซอมบี้ที่กำลังปลุกปล้ำแบบหมายมาดว่าจะกินสมองเขาเลย
"แพท พี่บอกให้หยุด" ชายหนุ่มสั่งคนที่ผลักมือเขาออกแล้วถลาเข้ามากอดเขาแนบแน่น เต้าอวบนุ่มเบียดกับหน้าอกเขา ใบหน้าสวยหวานขยับเข้ามาใกล้ ณพลเบี่ยงหน้าหนีแต่เธอก็ขยับไปหาริมฝีปากเขาเพื่อที่จะพยายามครอบครอง...
"ชะ ช่วย นอนกับแพทหน่อยนะคะ แพทขอร้อง แพททนไม่ไหว
ฮึ่ก ๆ"
เธอร้องขอเหมือนทรมานเมื่อเขาไม่ยอมให้ความร่วมมือง่าย ๆ
"แพททริเซีย แอ็กติ้งไม่ผ่านเลยครับ"
"..."
"พี่บอกให้หยุดแสดงได้แล้ว"
ณพลบอกเสียงเข้ม... คนที่กำลังจูบปลายคางสาก ๆ ของเขาชะงัก ณพลใช้โอกาสนั้นดันเธอออกมาให้ห่างแล้วก้มลงมาหยิบสูทของตัวเองแล้วเอียงหน้ามามองด้วยสายตาเกรี้ยวกราดทำให้คนที่กำลังจะเข้าไปหาเขาหยุดชะงัก
"พี่ไม่รู้ว่าเราสร้างแผนนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร แต่ล้มเลิกซะ เพราะพี่ไม่ยุ่งกับคนในบริษัท"
"..."
"แบ่งเวลาว่างไปเรียนการแสดงเพิ่มอาทิตย์ละสามชั่วโมง จะได้ไม่เสียชื่อค่าย"
เขาบอกแล้วก็เดินออกจากห้องไป...
เหตุการณ์วันนั้นมันจบแค่ตรงที่ว่าต่อให้แพททริเซียแก้ผ้าตรงหน้า ท่านประธานแห่งพลอยมันตราก็ไม่เอา เขารู้ทันและทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนแพททริเซียนั้นก็มีตารางงานและตารางเรียนแอ็กติ้งแบบจัดเต็มจนแทบไม่ได้พัก...
จนตอนที่มีข่าวนี่แหละถึงได้มาเผชิญหน้ากับเขาอยู่ในตอนนี้...
ถามว่าวันนั้นเธอวางแผนล่อลวงเขาไม่สำเร็จ จะขายหน้าและล้มเลิกไหม ตอบเลยว่าไม่... ตอนที่กอดและคลอเคลียกับเขา ส่วนที่แข็งดุนดันหน้าท้องเธอบอกว่าณพลก็ไม่ได้ไร้ความรู้สึกอย่างที่คิด เพียงแค่เธอต้องพยายามกว่านี้สักหน่อย และความพยายามของแพททริเซียก็ทำให้เธอได้โอกาสมาเผชิญหน้าเขาอีก
แต่แน่นอนว่าเธอไม่ใช้แผนเดิมหรอก เพราะมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่คิดว่าใช้วิธีเดิมที่เคยล้มเหลวซ้ำอีกครั้งแล้วคิดว่ามันจะประสบผลสำเร็จ!
"งั้นก็พูดมาว่าเรื่องทั้งหมดที่เราทำ เราต้องการอะไร" หลังจากที่ปล่อยให้เธอยืนจ้องหน้าเขาแล้วกัดริมฝีปากแบบเผลอตัว ณพลก็เอ่ยถามในที่สุด
เยส... ในที่สุดเธอก็ได้เข้าเรื่องสักที
"แพทมีปัญหาเรื่องเงิน" นักแสดงสาวบอกกับประธานบริษัทเสียงสั่น ถุงผ้าที่คล้องแขนกับเสื้อยืดกางเกงยีนปอน ๆ แตกต่างจากคุณหนูผู้เฉิดฉายบนหน้าจอทำให้เขาไม่อยากจะซักถามรายละเอียด เพราะทุกอย่างตรงหน้าบอกชัดแล้ว "แพทอยากนอนกับพี่ ถ้าเราสนิทกันมากขึ้นแพทจะกล้าเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ"
"ต้องการเงินเท่าไหร่" ถึงแม้จะอึ้งแต่เขาก็เอ่ยถามคนตรงหน้าแบบเสียงไม่เปลี่ยนเลย
"ยี่สิบห้าล้านค่ะ แพทรับรองว่าถ้าพี่ช่วย แพทจะยอมทุกอย่าง!"
"แน่ใจ?"
"แน่สิคะ"
"ดี..." เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง "ถ้าอย่างนั้นก็ตามพี่มา"
แพททริเซียซ่อนรอยยิ้มสมใจไว้ใต้ใบหน้าเรียบ ๆ เธอมองแผ่นหลังของท่านประธาน
เขาต้องโทษตัวเองนะที่ส่งเธอไปเรียนแอ็กติ้งเพิ่มจนตัวเองเดือดร้อน หึ หึ หึ หึ
- ผู้เขียน
