เธอกัดฟันข่มความรู้สึกอัดอั้นไว้ภายใน ไม่มีใครเห็นใจเธอสักคน มีแต่ซ้ำเติม ก็ไม่ได้อยากให้เกิด แต่มันดันพลาดไป ให้แก้ไขก็ทำไม่ได้ มันเลือกทางไหนได้บ้างนอกจากยอมรับชะตากรรม
“อรก็ไม่ได้คร่ำครวญแล้วนี่คะ ก็แค่อยากเตือนพงษ์ไว้ เพราะตอนนี้พี่รามเป็นโสดแล้ว พงษ์เองยังไม่ได้แต่งงานกับเนตร สองคนต่างมีสิทธิ์เลือก”
ภานุพงษ์ยกแก้วน้ำจิบแล้วเหลือบมอง
“ผมไม่คิดว่าเนตร จะทำร้ายหรอกครับ นิสัยเนตรเป็นยังไงผมรู้ดี”
“ค่ะ อรก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น”
เขารวบช้อน แล้วโบกมือเรียกพนักงาน จัดการจ่ายค่าอาหารเสร็จสรรพ แล้วหันมาสบตาคนทานข้าวด้วย
“ผมขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะ”
“จะไปแล้วเหรอคะ ว่าจะชวนพงษ์ไปดื่มด้วยกันอยู่” เธอส่งยิ้มหวาน
“ไม่ดีกว่าอร พงษ์ต้องทำงานพรุ่งนี้เช้า” เขาตัดบท แล้วลุกยืน ก่อนสาวเท้าออกนอกร้าน
อรนิสายกท่อนแขนกอดอกแววตาไม่พอใจ อยากจะรู้นัก ว่าคนอย่างภานุพงษ์ อดีตเสือผู้หญิงจะทนได้สักกี่น้ำ
