เขาหัวเราะในลำคอ “มันเป็นเรื่องปกติน่ะ”
“เอาแบบนี้ดีไหม เดี๋ยวอรรอ ไปกินข้าวด้วยกัน อรมีเรื่องอยากคุยด้วยสักหน่อย” อรนิสาเสนอตัว แล้วเหลือบมอง เห็นท่าทีของอีกฝ่ายมีความสงสัยอยู่ “อรมีเรื่องจะบอกเกี่ยวกับยัยเนตรกับพี่ราม”
คนฟังนิ่งชั่วขณะ แล้วหันมามอง
“ทำไมเหรอ เนตรกับรามมีอะไร” เขาย้อนถามเสียงขุ่น แม้พยายามเก็บอารมณ์สักเท่าไหร่ แต่มันกลับปิดบังไม่มิดเอาเสียเลย และอรนิสาจับทางได้
“ก็ไม่ทำไมหรอก ตั้งแต่ยกเลิกงานแต่งกับอรไป อรก็เห็นพี่รามเทียวไปหายัยเนตรตลอดน่ะ”
ภานุพงษ์กัดฟันกรอด “สงสัยหมอคงว่างมากมั้ง ถึงได้เที่ยวมาดูแลแฟนชาวบ้าน!”
“อันนี้อรก็ไม่รู้หรอก เพราะอรเลิกกับพี่รามแล้ว แต่อรแค่เห็นห่วง สองคนนั้นสนิทกันมาก อรกลัวว่า...” หญิงสาวเว้นคำพูดแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นแฟนเพื่อนมีท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเจน
เขาหรี่ตามอง “ต้องการอะไรครับ”
คนถูกยิงคำถามชะงักแล้วยิ้มหวาน มือแต
