หยางหมิงลู่ จ้องไปที่ผู้อาวุโสตรงหน้าผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าสำนักจิวฝูและเป็นอาจารย์ของเขาเช่นกัน
"ตาเฒ่าพวกนางเป็นสตรีที่ยังอายุน้อยอยู่ ตาเฒ่าเช่นเจ้า ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นถึงเจ้าสำนักแต่กลับไม่เกรงกลัวกฎของสำนักเลยแม้แต่น้อย แล้วเหตุนี้ผู้ใดจะเคารพกฎกัน ในเมื่อแม่แต่เจ้าสำนักยังไม่ปฏิบัติตามกฎเลยเช่นนี้"
เขาใช้สายตาคาดโทษจ้องไปที่อาจารย์ของตนอย่างไม่ลดละ
"เจ้าบุรุษหน้าเดียวเจ้าจะใช้สายตาเช่นนั้นมาตำหนิอาจารย์ของเจ้าต่อหน้าศิษย์น้อง ได้เช่นไร ประเดี๋ยวพวกนางก็ไม่มีความยำเกรงต่อข้าพอดี"
"หืม"
เมื่อได้ยินคำกล่าวของบุรุษตรงหน้าหยางหมิงลู่ก็ให้แปลกใจยิ่ง เหตุใดตาเฒ่านี่ถึงได้ยอมรับพวกนางสองคนเป็นศิษย์ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้กัน ถึงแม้นว่าตาเฒ่านี้จะเป็นคนที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าจะรับลูกศิษย์โดยง่าย ความสามารถของตาแก่ตรงหน้านี้เขาย่อมรู้ดีเป็นที่สุด
"เหตุใดตาเฒ่าเช่นท่าน ถึงได้
