"ห๊า ท่านอาวุโสท่านนี้ท่านกำลังพูดจาไร้สาระอันใด ท่านมีความสามารถอันใดถึงได้มาให้พวกข้าไปเป็นศิษย์เอกของท่านกัน"
"เพ้ย! นางหนูนี่เหตุใดถึงได้ยากเย็นนักเล่า ผู้คนมากมายกราบกรานขอร้องวิงวอนข้า เพื่อที่จะเข้ามาเป็นศิษย์ของข้า แต่ข้าก็หาได้สนใจในตัวพวกเขาเหล่านั้นไม่ วันนี้ดีเท่าไหร่แล้วที่ข้ายอมรับเจ้าเป็นศิษย์ง่ายๆ ยังจะมาพูดมากอีกหรือ"
"ถ้างั้นก็แล้วแต่ท่านผู้อาวุโสเถิด ข้าไม่มีสิ่งใดที่จะเสีย ในเมื่อสุรานี้ก็เป็นของข้า ในเมื่อท่านไม่ต้องการแสดงความสามารถออกมา ก็ถือเสียว่าข้าไม่ได้กล่าววาจาเหล่านั้นออกไปก็แล้วกัน"
"อ้าวเพ้ย! นั่งหนูนี่เหตุใดถึงได้มีความใจร้อนเสียจริง ก็ได้ถ้างั้นข้าจะแสดงให้พวกเจ้าได้เห็นเป็นบุญตาสักครั้ง แล้วก็จงรักษาสัญญาด้วย พวกเจ้าต้องได้ให้ข้าได้ลิ้มลอง สุราของพวกเจ้าเข้าใจหรือไม่"
"ตามนั้น"
หยางซือเซียนรับปากออกไป และยกไหสุราขึ้นอีก 2 ไหเป็นการยืนยันว่านางจะไม่โก
