สามเดือนผ่านไป พริมโรสเรียนจบแล้ว เธอไปสมัครที่ไหนเขาก็ไม่รับ เหตุผลมาจากเธอนั้นกำลังตั้งครรภ์ เพราะแทบทุกโรงงานมีข้อกำหนดไม่รับหญิงตั้งครรภ์เข้าทำงาน ต้องรอให้คลอดก่อน ซึ่งต้องใช้เวลาอีกตั้งหลายเดือน ส่วนงานบริษัทเธอก็ตระเวนสมัครไปทั่ว แต่ทุกที่ก็เต็มหมด ไม่ค่อยเปิดรับพนักงาน
เช้าของวันใหม่ใต้ต้นลีลาวดีหน้าบ้าน พริมโรสนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน เธอมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย พร้อมกับฝ่ามือเล็กค่อยๆ ลูบลงที่ท้องไปมาเบาๆ เมื่อเธอนั้นกำลังจะกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้
"พิมพ์มานั่งเหม่อคิดอะไรอยู่คนเดียวละลูก" รสรินพูดพร้อมกับเอามือแตะลงที่หัวไหล่ลูกสาว เพื่อคอยปลอบใจ ในยามที่พริมโรสท้อแท้หมดสิ้นกำลังใจแบบนี้
