หก
ทุกคนเคยทำผิด ม้าทุกตัวเคยหกล้ม
‘ทุกคนเคยทำผิด ม้าทุกตัวเคยหกล้ม’
นางเคยได้ยินประโยคนี้ ทว่าไม่เคยสังเกต จวบจนมาเจอกับตนเองจึงได้รู้ซึ้ง
ความอบอุ่นที่โอบล้อมกายทำให้นางได้สติ รีบผละออกจากร่างของคนผู้หนึ่งด้วยความนุ่มนวล ใบหน้าของนางแดงก่ำจนต้องเสมองไปทางอื่น หลับตาแน่นพลางสูดลมหายใจเข้าให้ลึกที่สุดเพื่อควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจ
กลิ่นดอกจวี๋ฮวาและกลิ่นหญ้าแห้งทำให้ใจของนางสงบลงไม่น้อย ในสมองเล็กๆ ของนางปั่นป่วนไปด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด สัญชาตญาณส่วนลึกนั้นร่ำร้องให้นางพยศ แต่นางไม่อาจทำตามใจตัวเองได้เมื่อคิดถึงครอบครัว
อากาศปลายฤดูร้อนเย็นสบาย ทว่าในใจของหลี่หยางหลงนั้นรู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ผลิกำลังผลิบานในอก สตรีนางหนึ่งที่เขาเฝ้ามองผ่านภาพวาดบัดนี้อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
แม้จะเป็นวิธีการที่ต่ำช้าไปสักหน่อยก็ตาม
จ้าวเสวี่ยเฟิงเหลือบมองหลี่หยางหลงเห็นรอยยิ้มอบอุ่นของเขาก็ลอบตกตะลึง
