Episode 14 โดนทำร้าย
2156 คำ
Episode 14 โดนทำร้าย
เรื่องของฉันคงดังกระฉ่อนไปทั่วโรงเรียนแล้วแหละ ขณะที่พวกเราพากันเดินไปห้องเรียนเพื่อจะไปเตรียมตัวเรียนวิชาต่อไป ทุกคนที่เดินสวนทางกันพากันมองมาที่ฉันหมด
" ยัยแซมมี่ดังแล้วแก " ยัยด้าพูดล้อๆพร้อมยังเคี้ยวขนมตุ้ยๆอยู่ในปาก
" ฉันไม่อยากดังในเรื่องแบบนี้เลย " ฉันพูดออกมาจากใจจริง เมื่อก่อนยังทำตัวสบายๆได้เลย เดี๋ยวนี้เริ่มเกร็งหน่อยๆเพราะเราเป็นแฟนของหนุ่มฮอต
เรียนภาษาไทยเสร็จต่อด้วยสังคมศึกษาแล้วถึงเวลาที่นักเรียนทุกคนรอคอย นั้นคือพักเที่ยง
โรงอาหาร
" มาช้าไป โรงอาหารโต๊ะเต็มหมดแล้วอะ " ยัยปลาพูดขึ้นพร้อมมองสอดส่องไปทั่ว
" แกก็เลือกดูโต๊ะที่พวกเขากำลังขะกินเสร็จสิ เมื่อพวกเขาออกพวกเราก็เข้าไปจองเลย " ยัยนาพูด
" งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า ฉันจะไปต่อแถวซื้อข้าวกับยัยนับดาว ยัยปลา ส่วนแกยัยแซมมี่มองหาโต๊ะไป แกไม่ต้องออกแรงมากเพราะพึ่งจะฟื้นจากไข้ ส่วนยัยนาแกไปซื้อน้ำเลย " ยัยด้าเป็นคนเสนอทุกอย่าง
" โอเค " หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไป ส่วนฉันนะเหรอ เมื่อยคอหมดแล้ว ชะเง้อมองสอดส่องไปทั่ว
" ยัยบื้อ! " ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีคนมาแตะที่ศอก
" วะ...ว่าไงพี่ " ทำไมฉันต้องเสียอาการแบบนี้เมื่อเจอหน้าเขา
" ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ "
" ระ...รอเพื่อนนะ " ฉันแก้เก้อด้วยการเกาท้ายทอย
" คนเยอะมาก ไปนั่งกับฉันก่อนไหม "
" ไม่ๆ ไม่ดีกว่า ฉันกำลังมองหาโต๊ะว่างอยู่ " ฉันรีบปฏิเสธทันควัน
" ไปนั่งกับฉัน ขืนยืนอยู่ยังนี้เธอคงได้หน้ามืดเป็นลมแน่ๆ เมาคนแหง่ๆ "
" ไม่ๆ พี่ไปเถอะ ฉันรอเพื่อนซื้อน้ำอยู่ "
" ไม่กินข้าวเหรอ? แล้วกินยาหรือยัง "
" กินๆ แต่ยายังไม่กินมันมีหลังอาหารทั้งนั้น พอดีฝากเพื่อนซื้อข้าวให้ด้วย พี่ไปเถอะ " ฉันรีบไล่เขาไปทันทีเมื่อเริ่มเป็นจุดสนใจ ใครผ่านไปมาก็หันมามอง
" ไปกับฉัน "
" ไม่ๆ พี่ไปเถอะ " ฉันดันหลังเขาเบาๆให้เดินไป ราวกับหยอกล้อกัน
" หรือเธอจะอยากให้ฉันอุ้มไป "
" แต่ฉัน... "
" ไม่มีแต่ ไปนั่งกับพวกฉันก็ได้ ที่ว่างยังเหลือเยอะเลย ตามฉันมา " ใครจะตามไปกันล่ะ ฉันยังยืนนิ่งอยู่กับที่
" ถือน้ำ " เขายื่นน้ำในมือหนึ่งข้างมาให้ถือ ฉันรับมาแบบงงๆ แล้ว...เขาคว้ามือฉัน จับจูงเดินไปทันที จะยื้อก็ไม่กล้าคนมองใหญ่เลย
" วะ...ว้าว วันนี้กูคงไม่ต้องกินของหวานแล้ว คู่รักข้าวใหม่ปลามันมาว่ะ " เสียงเพื่อนในกลุ่มของพี่สายชลพูดขึ้น
" ว้าวๆ ดูท่าจะจริงตามไอ้ปอ " อีกคนพูด พี่ๆนั่งกันอยู่แค่สามคนรวมพี่สายชลเป็นสี่คน
" พวกมึงก็อย่าแซวไป " เขานั่งลง แล้วให้ฉันนั่งลงใกล้ๆเขา
" เดี๋ยวเพื่อนๆของน้องเขาจะมานั่งกับพวกเราด้วย พวกมึงนั่งชิดๆกันหน่อย " พี่สายชลหันไปสั่งเพื่อนๆของเขา
" มึงแนะนำพวกกูให้น้องแซมมี่รู้จักบ้างสิวะ " เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น
" นี่ไอ้ปอ นั่นไอ้วิท โน่นไอ้บอย และนี่แซมมี่แฟนกู "
แฟนกู แฟนกู มันดังกึกก้องในหูซ้ำๆหลายรอบ จนเขาหันมาจ้องหน้าฉัน
" กินข้าวไหม " เขาถาม ทำให้ฉันต้องก้มไปดูจานข้าว จะให้ฉันกินของเขาเหรอ?
" รอเพื่อนก็ได้ พี่กินไปก่อนเลย "
" รอกินพร้อมเธอก็ได้ "
" ฮิ้วว! " เพื่อนเขาเอ่ยแซวเสียงดัง
" พวกมึงก็...กินเงียบๆไปเถอะ " พี่สายชลต่อว่าเพื่อนเล็กน้อย
และตอนนี้ทุกคนต่างจ้องมาที่ฉัน แค่นั้นไม่พอมีสายตาอาฆาตอยู่คู่หนึ่งมองฉันอย่างไม่กระพริบตาเลย
" อย่าไปสนใจ! " ฉันรีบหันมาหาพี่สายชลทันที เขาคงจะเห็นแหละว่าพี่นุชจ้องฉันอยู่
" สายตาน่ากลัวอะ "
" มีฉันอยู่ นางไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก " เขาพูดแค่นี้ ถามว่าอุ่นใจไหม ก็มีบ้าง แต่พี่สายชลไม่ได้ตัวติดกับฉันตลอดเวลานี่น่า
" อืม เอ่อ...พี่ ฉันไม่เข้าใจข้อหนึ่ง พี่ช่วยอธิบายหน่อย " ฉันพูดพร้อมเปิดกระเป๋าเอาสมุดจดเขาออกมา
" มีแค่ข้อเดียวเหรอที่สงสัย "
" ทุกข้อแหละ ฮ่าๆ " ฉันหัวเราะกลบเกลื่อนความโง่เขลาของตัวเอง
" หึหึ แล้วจะถามข้อเดียวเอง "
" จริงๆ ฉันแค่อาศัยความจำเอาเพราะทุกข้อเหมือนพี่จะเฉลยไว้แล้ว แต่ฉันแค่ตะหงิดๆข้อหนึ่งอะ ข้ออื่นพอไปได้ถูๆไถๆ "
" ไหนว่ามาข้อไหน "
หลังจากนั้นเขาก็อธิบายให้ฉันฟัง จริงๆไม่ได้สนใจที่เขาพูดหรอก สนใจเวลาเขาใส่ใจแหละ เขาดูเป็นคนดีนะ ดูน่าเชื่อถือ
' แปะ '
" โอ้ย พี่อะ ดีดหน้าผากฉันทำไม "
" เธอจ้องหน้าฉันทำไม ฉันพูดอธิบายแค่รอบเดียวนะ เธอไม่สนใจก็ช่าง "
นี่ฉันเผลอไปจ้องหน้าเขาด้วยเหรอ อายที่สุด แง่~
สักพักเพื่อนๆก็พากันมานั่งกินข้าวที่โต๊ะกลุ่มพี่สายชล ทุกคนต่างแนะนำตัวกัน เหมือนจะสนิทกันเร็วมาก
" ไม่กินถั่วฝักยาวเหรอ? "
" อืม " ฉันตอบกลับเขาไป
" เอามาให้ฉันสิ "
" พี่! " ฉันตกใจแหละ ไม่คิดว่าเขาจะกล้ากินของที่ฉันเขี่ยไว้ข้างจาน เขาตักมันไปจนหมด
เพื่อนสาวจ้องหน้าฉันสลับกับเขาแล้วยิ้มออกมาแบบล้อๆ แต่ฉันแกล้งทำไม่สนใจทั้งที่แอบเขินแล้วหนึ่ง
หลังจากสอบคณิตศาสตร์ผ่านไปด้วยดีมั้ง ถึงเวลาสอบพละศึกษา ซึ่งครูให้วิ่งวอร์มร่างกายก่อน แล้วมันบังเอิญที่รุ่นพี่ ม.6 ห้องพี่สายชลมาเรียนสุขศึกษาพอดี มาเรียนนอกห้องใกล้สนามวิ่งเลย แล้วแบบเพื่อนในห้องเขาพากันโหแซว แอบคิดว่าเรื่องที่ฉันเป็นแฟนพี่เฝสายชลปะวะ
วิ่งได้หนึ่งรอบฉันก็หอบแล้วอะ คนพึ่งฟื้นไข้ด้วย โอ้ย โชคดีที่ครูให้วิ่งสองรอบเอง เมื่อวิ่งจนครบพวกฉันพากันมานั่งให้หายเหนื่อย
" กินน้ำไหม " เสียงนี้ดังอยู่ด้านหลังพวกเรา ทำให้พวกเราที่นั่งอยู่หันกลับไปมองพร้อมกัน เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก แฟนของฉัน เอิ่มๆ เรียกได้เต็มปากเนอะ ก่อนหน้าที่จะเป็นแฟน ตอนเป็นคู่หมั้นลับๆตอนนั้นฉันไม่ยักจะพบเห็นเขาในเวลาเรียนนะ แต่พอเป็นแฟนกันทำไมเจอบ่อยอะ บ่อยเกินไปไหม
" มีแค่ขวดเดียวเหรอพี่สายชล " ยัยด้าถามขึ้น
" พวกเราก็อยากกินเหมือนกันนะพี่ " ยัยนาพูดขึ้น
" พี่มีขวดเดียว แบ่งๆกันนะ " พี่สายชลพูดแล้วยื่นให้ยัยนา เขาก็เดินไปที่เพื่อนๆตัวเอง
" ทำไมเขาดูห่วงใยแกขนาดนี้ " ยัยด้าพูดขึ้น
" สงสัยเขาจะเป็นคู่ยัยแซมมี่จริงๆแล้วแหละ " ยัยปลาพูด
" น่าจะเเบบนั้น เพราะฉันไม่ค่อยเห็นว่าพี่สายชลจะแสดงความห่วยใยแบบนี้ให้กับอดีตแฟนๆเขาเลย " ยัยนาพูด
" แกก็เวอร์ พูดอย่างกับตัวเองอยู่กับเขาตลอดเวลายังงั้นแหละ " ยัยนับดาวพูดขึ้น
หลังจากเรียนครบทุกวิชาตอนบ่าย ก็ถึงเวลาที่นักเรียนรอคอย คือเวลาเลิกเรียนนั่นเอง
ระหว่างขี่รถกลับบ้าน พอถึงซอยเปลี่ยวตามเคยมีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ขับรถตามมา พร้อมกับดักปาดหน้า ทำให้พี่สายชลต้องเบรกกะทันหัน
" หากพวกมันพูดอะไร เธอไม่ต้องพูดอะไรนะ เงียบๆไว้ อย่ากลัวไป มีฉันอยู่ " เขาพูดแค่นั้น ฉันกอดเอวเขาแน่นจากที่เมื่อกี้นั่งห่างกันพอสมควร
วัยรุ่นพวกนี้หน้าตาดุๆทั้งนั้น พวกมันจะมาปล้นหรือชิงทรัพย์กันเนี่ย
" พวกแกต้องการอะไร " พี่สายชลเปล่งเสียงที่ห้วนออกไป
" เหอะๆ เลิกกับยัยนุชน้องสาวฉันไม่กี่วันแกก็พาคนใหม่แล้วเหรอ? "
นุชหรือผู้ชายคนนี้จะเป็นพี่ชายของพี่นุช ฟ้องพี่ให้มาหาเรื่องอดีตแฟนเหรอ เหอะ! เก่งจริงๆ
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกแกด้วยห้ะ " พี่สายชลตะเบ็งเสียงออกไป พร้อมมือหนาสากของเขาลูบหลังมือฉันที่กอดเอวเขาแน่น
" กูอยากเห็นหน้านังเด็กนั้นที่นั่งหลังมึงจริงๆ ว่าสวยสู้น้องกูได้ไหม "
" อย่ามายุ่งกับเด็กของกู "
กรี๊ดดด! ใช่เวลาจะมาดีอกดีใจไหม เด็กของกูเหรอ?
" ลงมาจากรถ " เสียงอันธพาลพวกนี้ดังขึ้น
" วันนี้กูไม่ว่างจะเคลียร์ ขอเป็นวันหลังได้ไหม เด็กกูมันไม่เกี่ยวอะไรด้วย "
" เหอะ วันอื่นกูไม่ว่าง มึงจะลงมาดีๆหรือให้พวกกูกระชากอีนังนั่นลงมาเอง "
ฉันแอบหันไปมอง พวกมันมากันสามคน ในมือถือไม้กันทุกคน หมาหมู่ชัดๆ แล้วรถสักคันก็ไม่มีแล่นผ่านเลยเหมือนจะเป็นใจให้พวกนี้ทำร้ายพวกเราเลย พี่สายชลค่อยๆแกะมือฉันออก
" ลงก่อน " เขาพูดเสียงเบา ฉันพยักหน้าแล้วทำตาม เมื่อเขาลงไปฉันก็ลงตามไปติดๆ เขาก็รีบคว้าตัวฉันไปอยู่ในอ้อมอกทันที ซึ่งมันอุ่นใจมากถึงจะมีเหตุการณ์ที่ไม่ดีข้างหน้าที่กำลังจะเกิดขึ้นก็เถอะ
" เอาไงวะ " พี่สายชลก็ยังพูดน้ำเสียงเข้มและแข็ง เขาไม่รู้สึกกลัวบ้างเหรอ?
" ก็ไม่เอาไงหรอก พวกเรารุม! " สิ้นเสียงไอ้หัวหน้าโจ๊กพี่ชายของพี่นุช มันก็ตะลุมบอลพวกเรา
พี่สายชลให้ฉันซุกตัวที่อกเขา ตอนนี้พวกเรานั่งลง เขาเอาตัวเองบังไม้จากพวกมันที่ตีเข้ามาเสียงที่ดังฟังแล้วเจ็บแสบน่าดู
' ตุบ ' ' ปึกๆ '
" โอ้ยย " พี่สายชลเริ่มร้องออกมาคงเพราะความเจ็บจริงๆ
" กรี๊ดดดด ! " ฉันได้แต่กรี๊ดเมื่อเห็นเลือดที่ไหลหยดลงมา
" นิ่งๆไว้ " เขาพูดเสียงเบาๆแต่ก็ยังคงความสั่นอยู่
" พี่อย่าเป็นอะไรนะ พี่!! " ฉันมองหน้าเขาที่ตอนนี้ยิ้มให้ฉัน
" หยุด! " เสียงดังกังวานของหัวหน้าโจ๊กดังขึ้น ร่างของพี่สายชลก็อ่อนแรง ฉันเอามือรับศรีษะเขาไว้ก่อนกระแทกพื้นถนน
" ฮื่อ~ พี่สายชล พี่ลืมตาก่อนสิ " ชุดนักเรียนสีขาวของเขาเปื้อนเลือดสีแดงสดเต็มไปหมด ฉันถึงกับร้องไห้ออกมาเลย คงเพราะความหวาดกลัวด้วยและเหตุการณ์แบบนี้มันน่าตกใจสุดๆ
" ผู้หญิงเอาไงพี่ "
" ปล่อยไว้แบบนี้แหละ ขืนทำอะไรลงไปมีหวังหลายเรื่องอีก "
" ไอ้สายชลมันจะตายไหมพี่ "
" ถ้ามันตายกับเรื่องแค่นี้ก็กระจอกแล้วแหละ "
" กระจอกบ้านพวกมึงสิ ลองพวกมึงโดนตีบ้างสิ จะได้รู้ว่ากระจอกไหม เขาคนนะเว้ย เป็นลูกมีพ่อมีแม่ไม่ใช่หมูหมากาไก่ที่พวกมึงจะเชือดได้ง่ายๆ " ฉันตะโกนด่าทอพวกมันไปอย่างเหลืออด พร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นทาง
" ปากหมาจริงๆ " หนึ่งในพวกมันง้างมือจะตีฉัน แต่ฉันดันได้ยินเสียงรถผ่านมาเมื่อหันไปมองก็ดีใจเพราะเป็นรถพ่อฉันเอง ฉันจำป้ายทะเบียนได้
" พ่อ พ่อ ฮื่อ พ่อ " ฉันดีใจ เลยโบกไม้โบกมือเรียกพ่อ
" มีคนมา เผ่นกันก่อน เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่ " พวกมันวิ่งหางจุกตูดขึ้นรถไปประจวบเหมาะพ่อจอดรถลงมาพอดี
" ลูก! สายชล! " พ่อซีหน้าเห็นพวกเราแล้วตกใจ
" พ่อ ฮื่อๆ ช่วยพี่สายชลก่อนสิค่ะ "
" สายชล น้าขอโทษที่มาช้าไป "
" มะ...ไม่เป็นไร ครับ ผะ...ผมต้องขอโทษมากกว่าที่พาแซมมี่มาเจอ อะ...อะไรแบบนี้ " เขาค่อยปรือตาพยายามพูด
" อย่าพึ่งพูด มาขึ้นรถน้าก่อนเดี๋ยวพาไปโรงพยาบาล "
" แล้วรถพี่เขาล่ะคะ "
" เดี๋ยวให้เพื่อนพ่อมาเอาแล้วกัน เพื่อนพ่ออยู่แถวนี้พอดี "
" พี่...ขะ...ขอโทษเธอนะ แซมมี่ " เขาพูดแค่นั้นก็หลับ สลบไปทันที
น้ำตาฉันไหลพรากตลอดสายทางไปโรงพยาบาล
❤️__________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
