วันต่อมา...
“หาววววว~”
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของพี่พิมและเป็นวันที่ฉันต้องเป็นเพื่อนของเจ้าสาวของพี่พิมเนื่องจากเพื่อนอีกคนมาไม่ได้ ส่วนฉันก็ต้องแหกขี้ตาตื่นมาแทนทั้งที่อยากจะนอนยาว ๆ แท้ ๆ เลย
“หาวน่าเกลียดหุบปากหน่อยเจ้าขา” เสียงของพี่พิมบอก
“ก็เจ้าง่วงอะ...T^T”
“ทนหน่อยงานเช้าจบแกก็ไปนอนรองานตอนเย็น” พี่พิมบอกเพราะงานวันนี้มีสองพาสคือช่วงเช้างานหมั้นเพื่อนเจ้าสาวต้องแต่งชุดไทย ช่วงค่ำเป็นงานเลี้ยงปาร์ตี้ไปเพื่อนเจ้าสาวต้องแต่งชุดราตรีที่ตัดเอาไว้
“ค่า~” ฉันตอบรับทั้งที่ตาของฉันใกล้จะปิดลงทุกทีแล้วเพราะตื่นตั้งแต่ตี 4 เพื่อมาแต่งตัว
“ได้เวลาแล้วไปกันเถอะ...”
และแล้วก็ได้เวลาเริ่มพิธีสักทีโดยเพื่อนเจ้าสาวเจ้าบ่าวก็มีหน้าที่ยื่น ๆ ยิ้ม ๆ ช่วยถือนั่นดินี่หน่อย โดยตลอดงานฉันก็...
“หาววววว >._....ของผม” ใครเป็นของมันกันอะ??
และทั้งคู่ก็หันมามองฉันอย่างกดดันแน่นอนว่าฉันไม่ไปกับไอ้เพลย์แน่นอนอะ!
“นะหนูไปกับคุณสิงก็ได้...”
“หึ ค่อยว่าง่ายหน่อยแทนตัวเองว่าหนูก็น่ารักดี” หมับ! เขายื่นมือมาลูบหัวของฉันโดยทุกการกระทำอยู่ในสายตาของเพลย์ตลอด...
“เจ้าขาจะไปรบกวนพี่สิงทำไมละ...ไปนอนกับเพลย์ดีกว่าเหมือนตอนเด็ก ๆ ไง” ตอนเด็ก ๆ ไม่เคยนอนด้วยสักหน่อย ไอ้มั่ว!
พรึ่บ!
“อ๊ะ!”
“พี่ชอบดูแลเด็กโดยเฉพาะเด็กอย่างเจ้าขาเพราะงั้นไม่รบกวนพี่หรอก...” เขาอุ้มฉันขึ้นแนบอกก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นทันที...