One Night Stand 3: คิดว่าฝันไปแต่ที่ไหนได้มันเป็นเรื่องจริง!
967 คำ
เช้าวันต่อมา
“อ่าส์...นะหนูเสียวจัง”
“นิ่ง ๆ หน่อย”
“แต่หนูไม่เคย..อื้อออออ เบาหน่อยค่ะ...”
“จะใส่แล้วนะ” เสียงกระซิบข้างหูที่ชวนหลงใหล
“บะเบาหน่อยนะคะ เจ้าขาไม่เคย...”
“เรื่องนั้นก็ไม่รู้สินะ...”
สวบบบบ!!!!!
“กรี๊ดดดดดด อุ๊บ!” ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เจอเมื่อกี้นี้คือความฝัน
“เฮ้อออ~เกือบไปแล้วเจ้าขา เอ๊ะ?” ฉันที่ตื่นจากความฝันประหลายก็ต้องตกใจเมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องนอนมันไม่ใช่ห้องของฉันน่ะสิ แถมความฝันเมื่อกี้นั่นก็คือ...ฉันฝันว่าตัวเองกำลังมีอะไรกับชายแปลกหน้าแม้ว่าจะหล่อก็เถอะ...-////-
แต่ความสงสัยก็เกิดขึ้นอีกเมื่อฉันรู้สึกเจ็บ ๆ ปวด ๆ ตามร่างกายทั้งปวดเอวทั้งเจ็บ...
“ยะอย่าบอกนะ0_0!” พรึ่บ! ฉันเปิดผ้าห่มดูอย่างสงสัยเมื่อนางเอกในละครก็พบว่าร่างกายของฉันไม่ได้เสื้อสักชิ้นแถมยังมีรอยแดงแปลก ๆ เต็มไปหมด ไม่นะ...เรื่องเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่ความฝัน T.T ฉะฉันเสียตัวให้ใครไปอะ?? จำไม่ได้เลย
“สุดหล่อออออ~คืนนี้ไปนอนกับเจ๊ป่ะ?”
แล้วความทรงจำเมื่อคืนก็ไหลเข้ามา...
“จะเจ๊เหรอ?” แต่เหมือนผู้ชายคนนั้นจะอายุมากกว่าฉันนะ?
แปะ! ฮืออออ~ เจ้าขาแกทำอะไรลงไปได้กับใคร? ได้ยังไง? และเขาจะเป็นโรคร้ายไหมแล้วป้องกันหรือเปล่า?? ฉันเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียด ๆ ก่อนจะบ่นในใจ
“ฮึก! แกมันบ้าเจ้าขา! ฮือออออ”
แกร๊ด!
“ร้องไห้ทำไม?” เสียงคุ้น ๆ ของใครบางคนไหนจะเสียงเปิดประตูอีกเขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบฉันเลยทำใจก่อนจะเงยหน้ามอง เพราะถ้าคนที่ฉันได้เมื่อคืนแก่คราวพ่อหรือว่าเป็นอาเสี่ยพุงพลุ้ยขึ้นมาจะทำยังไง T///T
“ฮึก!”
“เงยหน้ามองฉันสิ” เสียงเดินเข้ามาใกล้ทำให้ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาแถมน้ำเสียงเหมือนบังคับนั่นอีก
“มะไม่...” หมับ!
“มอง...หน้าผัวเธอหน่อยเจ้าขา” เขาใช้มือจับแก้มของฉันก่อนจะเงยหน้าขึ้นและหน้าของหน้าใกล้ฉันเพียงเซนเดียวเท่านั้นนนนนน
“คะคุณสิง0_0!” ฉันเรียกคนตรงหน้าอย่างตกใจเพราะเขา...เป็นเหมือนไอดอลของฉันด้านแฟชั่นและการออกแบบเสื้อผ้า
“รู้จักฉันก็ดีจะได้ไม่ต้องพูดกันมาก..” จะไม่รู้จักได้ยังไงเล่าไม่ว่าผลงานไหนของเขาฉันก็ติดตามแม้จะไม่มีปัญญาซื้อคอลเลกชันของเขาก็เถอะ
อย่าบอกนะว่าคนที่ฉันได้เมื่อคืน...!!!
“ผู้ชายเมื่อคืนคือ...!!?” ฉันมองหน้าหล่อ ๆ ของเขาอย่างตกตะลึง
“อืม ฉันเองที่เป็นผัวเธอ หึ” เขายิ้มมุมนิด ๆ ตามสไตร์หล่อนิ่ง พ่อเย็นชาของเขาคุณสิงแห่งแบรนด์ราชสีห์...
“ตะแต่เมื่อคืนนี้เจ้าขาเมาจำอะไรไม่ได้ไม่นับได้ไหมคะ...อ๊ะ!” ฉันถอยหนีทันทีเมื่อคุณสิงขึ้นมาคร่อมฉันบนเตียง
“งั้นทำใหม่ตอนนี้เลยเพราะเธอจะได้ไม่ลืม...”
“มะไม่ใช่อย่างงั้น.. อื้อออ~” ฉันพยายามปฏิเสธแต่คุณสิงเขาก็กดจูบลงมาความรู้สึกเมื่อคืนเริ่มกลับมาและเป็นการบอกว่าเรื่องเมื่อคืนนี้มันคือความจริงไม่ได้ฝันไป... นะนี่ฉันได้กับไอดอลของฉันเลยเหรอ??
จ๊วบบบ
“อ่าส์...อื้ออออ”
Rrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมันไม่ใช่ของฉัน... คงเป็นของผู้ชายที่กำลังคร่อมร่างของฉันอยู่ตอนนี้
“อ๊ะ คุณสิงโทรศัพท์ค่ะ”
“แม่ง! ใครวะ?!” เขาสบถอย่างอารมณ์เสียก่อนจะลุกออกไปจากตัวของฉัน ฉันรีบถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะรีบคว้าเสื้อผ้าของฉันที่กองอยู่ที่พื้นและเข้าห้องน้ำไป...
“โอ๊ยยย!!” แต่เพราะรีบลุกไปหน่อยเลยเจ็บตรงนั้นที่โดนกระทำเมื่อคืนนี้
แกร๊ด! เมื่อใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยฉันก็รีบออกมาและอยากกลับคอนโดเร็ว ๆ แล้ว...
“จะไปไหน?” และขณะที่มือของฉันกำลังบิดประตูเพื่อหนีเขาออกไปนั้นเสียงของเขาก็ดังขึ้น
คุยโทรศัพท์เสร็จไวจังวะ..
“กะกลับคอนโดค่ะ” ฉันก้มหน้าลงอย่างกลัว ๆ
“ใครให้เธอกลับ?” เขาถามและค่อย ๆ เดินเข้ามาหาฉันทำให้เอาหลังดันประตูไว้แน่น
“จะเจ้าขา...ไม่สิ ฉันอนุญาตตัวเองได้ค่ะ!”
“เหรอ... แต่ฉันไม่สนใจว่าเธอจะอยากกลับไหมเพราะฉันไม่ให้เธอกลับ”
“ผะเผด็จการ!”
“จะด่าฉันเธอยังปากสั่นอยู่เลยนะแม่กวางน้อย...” เขาโน้มตัวก้มลงมาหาที่ตอนนี้ตัว
“กะกวาง..หนูไม่ใช่กวางนะ!!” ฉันเถียงกลับ
“ไม่ใช่กวางแล้วเป็นอะไร หืมมม?” ช่วยเอาหน้าหล่อ ๆ ออกไปหน่อยได้ไหมมมมมมม >..“ทำไมเหรอ...เมีย?”
“ฉะฉัน...”
“ถ้าแทนตัวเองว่าฉันเมื่อไหร่ฉันจะบดปากเธอให้ดู”
“0////0”
Rrr
“แม่งเอ๊ย!! โทรมาทำเหี้ยอะไรอะอีกวะ?!”
ผลัก!!
ปังงงง!!!!
ฉันอาศัยจังหวะที่เขากำลังหงุดหงิดกับโทรศัพท์ผลักอกเขาออกและรีบเปิดประตูหนีออกมาก่อนจะวิ่ง ๆ หนีอย่างไม่ลืมหูลืมตา!!!
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
ฉันเอามือกำหน้าอกตัวเองที่มันกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง...
“ถึงจะเป็นคุณสิงก็เถอะ...ฉะฉันจะไม่มีความรักแล้ว จริง ๆ นะ!”
- ผู้เขียน
