คำเตือน นิยายตอนนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง มีการใช้สารเสพติดบางชนิด มีคำหยาบและฉากทำร้ายร่างกายค่อนข้างรุนแรง ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วนนะคะ
ฮ่า ฮ่า
“หมดแรงแล้วเหรอที่รัก? นอนนิ่งเชียว ไม่เห็นปากเก่งเหมือนเมื่อกี้เลย” ผมพูดพร้อมกับแสยะยิ้มอีก ก่อนจะใช้มือไปตบหน้าของมันสองสามที แล้วระเบิดหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า
ซึ่งอีเด็กนั่นมันก็มีท่าทีหวาดกลัว พร้อมกับพยายามกระเสือกกระสน ดิ้นหนีไปจนสุดที่นอน แต่แล้วมันก็หนีไม่พ้น เมื่อผมกระชากขาของมันกลับมาที่เดิม
“โอ๊ย! ไอ้ชั่วปล่อยกูนะ อย่าทำอะไรกูเลย ฮือ~ กูกลัวแล้ว” มันพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก จนตัวของมันสั่นสะท้านไปทั้งตัว
แตกต่างจากผม…ยิ่งเห็นเหยื่อตรงหน้าร้องไห้หรือกลัวผมมากเพียงใด มันกลับทำให้ผมมีความสุขแล้วสนุก ราวกับเสือเจอเหยื่อที่ถูกใจ
“ร้องไห้ทำไม หืม?~ ไม่เอาไม่ร้องไห้ ไหนตอนนั้นมึงบอกกับกูเองไม่ใช่เหรอ? ว่ามึงจะทำให้ถ
