ปึก!ปึก!ปึก!
“แม่ง...เอ้ย” ผมสบถออกมาอย่างหัวเสียพร้อมกับต่อยรัวๆ เข้าที่กำแพงห้องนอน เพื่อระบายอารมณ์ที่มันคุกรุ่นในร่างกายและหัวใจอยู่ในตอนนี้
สายตาของอีเด็กอ้วน ที่มันมองผมบวกกับเสียงร้องไห้ของมัน ทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ไอ้ท๊อปมึงเป็นอะไร? มึงไม่เคยรู้สึกผิดกับใครแบบนี้นี่หว่า แต่ทำไมอีเด็กอ้วนนั่นถึงทำให้มึงเป็นแบบนี้ได้ว่ะ?” ผมพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไปลูบใบหน้าของตัวเองอย่างแรง ก่อนที่จะเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ
ฟู่~
ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่ในห้องนอนสักพัก จนอารมณ์กลับมาเป็นปกติ ดีที่วันนี้ผมกินยาควบคุณตัวเอง ก่อนจะออกมาหาแม่ที่บ้านแล้ว ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบไหน
“มันจะหยุดร้องไห้หรือยังวะ?” เร็วกว่าความคิดก็ร่างกายของผมนี่แหละ เพราะตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าห้องของอีเด็กอ้วนเรียบร้อยแล้ว
แกร๊ก!
“อย่าเข้ามานะเว้ย กูสู้มึงจริงๆด้วย” ทันทีที่มันเห็นผ
