ฉวยโอกาส/ปล้ำ

1666 คำ

"ค่ะ แค่นี้นะป๊า" หลังจากวางสายฉันก็พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ คิดว่าป๊าจะจับได้ซะแล้ว ว่าฉันไม่ได้อยู่ที่สวนสาธารณะ แต่ตอนนี้กำลังอยู่ที่คอนโดของอีลุงมัน "คืนนี้ป๊ามึงไม่อยู่บ้านเหรอ?" หลังจากวางสายของป๊า อีลุงข้างๆก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที "มึงแอบฟังกูคุยโทรศัพท์เหรอเนี่ย คนไม่มีมารยาท?" ฉันพูดพร้อมกับหันไปมองค้อนมัน "เหอะ! ไม่ต้องแอบฟังก็ได้มั้ง พูดซะดังขนาดนั้น กูได้ยินหมดทุกอย่างนั่นแหละ" ดูอีลุงมันพูดเข้าสิ ไม่เห็นจะดังขนาดนั้นเลย มันต่างหากละ ที่ตั้งใจแอบฟังฉันพูด… ชิล์ "ช่างเถอะ กูขี้เกียจเถียงกับมึงแล้ว เออ…เมื่อกี้มึงยังพูดไม่จบนี่ พูดต่อสิ" ฉันถามเพราะก่อนที่จะรับสายป๊า อีลุงมันพูดอะไรค้างไว้สักอย่าง "ไม่พูดแล้ว ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ" อีลุงมันพูดพร้อมกับเบนหน้าไปทางอื่น "อะไรวะ เมื่อกี้ยังมีอะไรจะพูดอยู่เลย แล้วทีนี้ทำเป็นไม่พูด" ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าเง้างอ คนเขาอุตส่าห์ตั้งใจรอฟั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม