“คุณป้าขา~ขนมที่คุณป้าทำอร่อยทุกอย่างเลยนะคะเนี่ย” เหอะ! ผมล่ะไม่อยากจะเชื่ออีเด็กอ้วนที่ผมเจอ กับอีเด็กอ้วนที่นั่งตรงนี้มันคนเดียวกันหรือเปล่าว่ะ
แม่ง!ไม่เห็นเหมือนกันสักนิด ตอนอยู่กับผมบนห้องมันทั้งดื้อทั้งพยศ พูดจาหมาไม่แดกพูดกับผมทีมึงกูทั้งนั้น
แล้วดูตอนนี้สิอย่างกับคนละคน หนูอย่างนู้น หนูอย่างนี้ พูดจาเอาอกเอาใจ จนแม่ผมหลงมันไม่รู้เท่าไหร่แล้ว
“อร่อยก็กินเยอะๆนะลูก ป้าทำไว้เยอะเลย ถ้าหนูชอบป้าจะให้เอากลับไปกินที่บ้านด้วยก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูเกรงใจ” อีเด็กอ้วนมันพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
“นี่ขนาดเกรงใจนะ ล่อคนเดียวซะหมดจาน” ใช่อย่างที่ผมบอก ตั้งแต่กินข้าวเสร็จเมื่อตอนกลางวัน ผมกับแม่และอีเด็กอ้วนก็ย้ายมาอยู่กันที่ห้องนั่งเล่น และไม่นานแม่บ้านก็ยกคุกกี้จานใหญ่ พร้อมกับน้ำผลไม้ ซึ่งอีเด็กอ้วนมันก็กินคนเดียวจนหมดจาน
ผมล่ะเชื่อเลย มันกินเข้าไปหมดได้ยังไง?
“ท๊อปอย่าว่าน้องนะลูก เรา
