หยุดหัวใจยัยเพลย์เกิร์ล

บทที่21) เชือดไก่ให้ลิงดู

"สาลี่ ฉันไม่ได้พาเธอมาเพื่อให้เธอนอนหลับสบายหรอกนะ" เปลือกตาสีไข่ค่อยๆ ขยับเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินเสียงใครบางคนที่ลอยเข้าสู่โสตประสาท ก่อนดวงตาคู่กลมแป๋วนั้นจะเปิดกว้างขึ้นอย่างเต็มตาพร้อมกับความรู้สึกงงงันว่าในตอนนี้นั้นตัวเองกำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่ที่ไหน

"ไฟท์เตอร์!" เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเย็นวานนี้ตัวเองนั้นถึงกับอาเจียนออกมาหลังจากที่ได้กลิ่นไม่ชอบมาพากลบางอย่างที่ออกมาจากตัวชายหนุ่ม สาลี่ก็รีบยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาบีบจมูกตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการได้กลิ่นนั้นในทันที

"คราวนี้ถ้าอ้วกอีก ฉันว่าเธอคงจะเหม็นตัวเองมากกว่านะสาลี่ ดูสภาพ" ในวันนี้ไฟท์เตอร์นั้นไม่ได้ใช้โคโลญจน์กลิ่นที่เขาชอบใช้เป็นประจำทุกวันเพราะคิดเอาไปเองว่าบางทีหญิงสาวนั้นอาจจะแพ้กลิ่นโคโลญจน์ที่ตัวเองใช้จนถึงกับอาเจียนออกมานั่นเอง

"นายก็ถอยไปหน่อย ฉันจะอาบน้ำ" สาลี่ถอดเสื้อที่สวมทับกระโจมอกอยู่ออกให้พ้นตัว เผยให้เห็นไหล่นางที่ขาวผ่องเนียนใสเสียจนชาติชายอย่างอนุชัยถึงกับรู้สึกวาบหวาม

"อยากมองนักก็เชิญ! ยังไงนายก็เคยเห็นมาหมดแล้วนี่จริงไหมไฟท์เตอร์!" สาลี่แลบลิ้นให้กับอนุชัยอย่างนึกหมั่นไส้ เธอไม่ได้ไม่ประสามากพอที่จะมองไม่ออกว่าดวงตาคู่นั้นของเขากำลังจดจ้องมายังสองอกอิ่มของเธออย่างไม่ละสายตา

"คะ...ใครเขาอยากมองเธอกันสาลี่ หลงตัวเอง!" คนที่ถูกจับได้ว่ากำลังแอบมองรีบหันหลังหนีเพื่อหลบการจับพิรุจของหญิงสาวในทันที

"นั่นใครอยู่ตรงนั้นคะ อุ๊ยตาย! ผ้าถุงหลุด!"

"กูว่ากูออกคำสั่งพวกมึงอย่างชัดเจนแล้วนะว่าห้ามใครเข้ามาใกล้เพิงของคุณสุนิสา!" ไฟท์เตอร์ที่ได้ยินสาลี่ร้องออกมาดังนั้นก็ส่งเสียงกัมปนาทขึ้นมาดังลั่นจนคนที่คิดแผนการณ์ล้อเล่นถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจระคนหวาดผวา

"เธอเห็นมันเดินไปทางไหนสาลี่ บอกฉันมา!"

"ฉัน... คือฉัน คือ...ทางนั้น!" สาลี่หลับตาปี๋ลงด้วยความหวาดกลัวก่อนจะยกมือขึ้นชี้ไปยังทิศตรงข้ามอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวมึงเจอกูแน่" ไฟท์เตอร์ที่เห็นดังนั้นจึงเดินดุ่มไปยังจุดที่สุนิสาชี้นิ้วออกไป ก่อนที่อีกสักครู่ต่อมาอนุชัยจะกลับมาพร้อมกับใครบางคนที่ถูกรัดคออยู่ในวงแขนแกร่งของเขา

"ฉัน.... ไม่รู้ด้วยแล้ว!" สาลี่ที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบกระโดดกลับขึ้นไปคลุมโปงผ้าห่มอยู่บนเพิงหลังเก่าของเธอในทันที

"เธอจะให้ฉันจัดการมันยังไงสาลี่ ตัดลิ้นรึจิ้มตามันให้บอด แต่ฉันว่าแม่ง...น่าจะจิ้มตามันให้มืดบอดถาวรไปซะ!"

"ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ผมจะไม่ฝ่าฝืนคำสั่งของนายอีกแล้ว ผมจะไม่ทำตัวเป็นไอ้พวกถ้ำมองอีกแล้ว ผมขอโทษ" สาลี่ที่คราแรกรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ผู้ชายคนนั้นจะถูกลงโทษเพียงเพราะการล้อเล่นของเธอ ก็ถึงกับโมโหจนควันแทบจะออกหูในทันทีที่ได้รับรู้ว่ามันผู้นั้นจงใจที่จะมาลอบมองดูในตอนที่เธอกำลังอาบน้ำ

"สาลี่ เธอจะทำอะไร..."

"ถอยไปไฟท์เตอร์ ฉันจะฆ่ามัน!" สาลี่ยกท่อนเหล็กหนาขนาดพอดีมือขึ้นมา ก่อนจะทุ่มไปยังใบหน้าดำกร้านของคนงานอนุชัยเสียจนเต็มแรง จนใบหน้าของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นถ้ำมองคนนั้นถึงกับบุบยุบลงไปตามแรงตีของหญิงสาว

"พอแล้วสาลี่ เดี๋ยวมันก็ได้ตายพอดี สาลี่! โอเคฉันขอโทษฉันแค่ล้อเล่น ไอ้คนนี้มันก็แค่จะมาขนน้ำให้เธออาบตามคำสั่งของฉัน!" ไฟท์เตอร์ที่คิดแผนการณ์ประทุษร้ายร่างกายคนงานของตัวเองเพื่อข่มขู่หญิงสาวถึงกับร้องห้ามสาลี่ขึ้นมาอย่างพัลวัล อย่างกลัวเหลือเกินว่าคนของตัวเองจะได้มาตายจากโลกใบนี้ไปเพราะน้ำมือของสุนิสา

"ตายแล้ว ขอโทษนะ!"

"โอ๊ย! สาลี่! เธอ! นังเด็กเปรต!"

สาลี่ทุ่มเหล็กนั้นลงพื้นโดยจงใจที่จะกะเกณฑ์ให้มันพลัดตกบนหลังเท้าของอนุชัยอย่างพอดิบพอดี ส่งผลให้ชายหนุ่มถึงกับต้องกระโดดโหยงเหยงด้วยขาข้างเดียวเพราะความเจ็บปวดที่สาลี่เป็นคนมอบให้

"สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ!" สาลี่อาศัยจังหวะที่ไฟท์เตอร์กับคนงานผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นพากันแบกหามออกไปจากที่แห่งนี้ในการอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาด กลิ่นสมุนไพรอ่อนๆ จากยาสระผมและสบู่ที่ถูกเตรียมเอาไว้สำหรับเธอนั้นช่วยให้เธอรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลยทีเดียว

"ก็หอมดีนะ" สาลี่ว่าขณะที่กำลังเช็ดผมให้แห้งด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่เธอเตรียมมา

"อ้าว...ละนี่มีพัดลมกับมุ้งตั้งแต่เมื่อไหร่" แม้จะรู้ดีว่าคงจะเป็นอนุชัยที่เตรียมของดังกล่าวเอาไว้ให้ แต่สาลี่ก็หาได้คิดที่จะเอ่ยขอบคุณสามีตีทะเบียนของตัวเองไม่...

"นายพาฉันมาเอง นายก็ต้องดูแลฉัน ทุกสิ่งที่นายทำให้มันไม่เป็นบุญคุณสำหรับฉัน เพราะมันก็คือหน้าที่ของนายไฟท์เตอร์!"

"แม่งแสบฉิบหาย" ไฟท์เตอร์ที่ในตอนนี้กำลังซับเลือดที่ซึมออกมาจากนิ้วโป้งเท้าเป็นระยะ ออกปากสาปแช่งสุนิสาอย่างรู้สึกเจ็บใจ

"นายแค่นิ้วโป้งเท้า แต่ผมดั้งหักนะครับนาย" 'ชะมด' ที่เป็นทั้งเลขาธิการและคนสนิทของไฟท์เตอร์เอ่ยขึ้นอย่างตัดพ้อที่ผู้เป็นนายดึงเขาเข้ามารับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

"เออ เดี๋ยวกูให้ตังค์ไปเสริมใหม่ ช่วยๆ กันบ้างไม่ได้รึไงวะไอ้ชะมด มึงก็เห็นหนิว่ายัยเด็กเปรตนั้นมันแสบแค่ไหน" ไฟท์เตอร์ตบเข่าดังฉาดด้วยความเจ็บใจเมื่อได้พบความจริงที่ว่าสาลี่นั้นไม่ใช่เด็กมัธยมปลายตัวเล็กๆ ที่เขาจะจัดการปราบพยศได้แต่โดยง่าย

"ไล่ผมออกผมยังรู้สึกดีกว่านี้เลยนาย ไล่ผมออกมันจะยังดีกว่าการที่ผมจะต้องไปตักน้ำให้คนที่ตีจมูกตัวเองจนหักได้ดื่มได้ใช้ ไล่ผมออกเถอะนาย" ชะมดว่าอย่างวิงวอนร้องขอให้ตัวเองนั้นไม่ต้องเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ชื่อว่าสุนิสาอีกเป็นครั้งที่สอง

"กูจะไล่มึงออกให้โง่ทำไม! ขืนกูไล่มึงออกแล้วใครจะช่วยกูไอ้ชะมด มึงต้องอยู่นี่ อยู่รับมือยัยเด็กสาลี่เป็นเพื่อนกู! นี่คือคำสั่ง"

"โธ่..นาย" ชะมดที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับร้องโอดควรญขึ้นมาอย่างน่าสงสาร "ชะมดตายแน่ ตายแน่ชะมด"

น่าสงสารพี่เขานะคะทุกคน 🤣🤣🤣