หยุดหัวใจยัยเพลย์เกิร์ล

บทที่26) แบล็คเมล์

"ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันสาลี่ ฉันจะทำให้เธอต้องจดจำไปจนตลอดชีวิตว่าใครกันแน่ที่มันเป็นผัวคนของเธอ!" อนุชัยกระชับสุนิสาที่อยู่บนไหล่ของตัวเองเอาไว้อย่างแน่นหนาเสียจนหญิงสาวรู้สึกจุกแน่นไปเสียหมดทั้งสรรพางค์กาย ก่อนที่นาทีต่อมาสุนิสาจะได้เห็นว่าชายหนุ่มกำลังกระชากเชือกที่แขวนเอาไว้ใกล้กันมาเพื่อหมายที่จะผูกมัดตัวเธอให้ไร้ซึ่งหนทางหลบหนีไปจากเขา

"อยู่นิ่งๆ ถ้าเธอยังไม่อยากตาย!" ไฟท์เตอร์กล่าวอย่างขู่เข็ญขณะวางหญิงสาวลงบนเตียงนอนหนานุ่มขนาดใหญ่ ก่อนจะเอาเชือกเส้นใหญ่เมื่อก่อนหน้านั้นมาผูกมัดหญิงสาวเอาไว้กับหัวเตียง

"เธอรู้จักเจ้านี่หรือเปล่าสาลี่ รู้จักไหมครับว่าเขาเรียกมันว่าอะไร"

"มะ... ไม่นะ" หญิงสาวร้องครางออกมาอย่างรู้สึกสิ้นหวังเมื่อได้เห็นชายหนุ่มยกของสิ่งหนึ่งที่มีชื่อเรียกว่า 'ขาตั้งกล้องวิดิโอ' ออกมาและทำการจัดวางโทรศัพท์มือถือของเขาลงบนขาตั้งกล้องวิดิโอนั้น

"มันก็ต้องมีสิ่งของเอาป้องกันความคันภายในร่มผ้าของเธอสักหน่อยจริงไหมสาลี่ คราวนี้เธอจะได้สำนึกได้สักทีว่าใครกันแน่ที่มันเป็นผัวคนแรกในชีวิตของเธอ!"

"กรี๊ด! ออกไปนะไอ้เลว ไอ้ชั่ว! อย่ามายุ่งกับฉัน ฮือ...ไอ้คนชั่ว" เท้าเล็กๆ ที่ยังคงถูกว่างเว้นจากการพันธนาการด้วยเชือกเส้นใหญ่ได้พยายามอย่างหนักในการออกแรงยันร่างใหญ่กำยำของคนตรงหน้าไม่ให้เข้ามาประชิดถึงตัวของเธอได้

"ร่างกายฉันมันก็ด้านพอๆ กับหน้าด้านๆ ของเธอนั่นแหละสาลี่! ฮ่าๆๆ" อนุชัยนั่งนิ่งให้หญิงสาวถีบเข้าใส่ช่องท้องอย่างไม่มีท่าทีว่าจะแสดงอาการเจ็บปวดอันใดออกมาให้สุนิสาได้เห็นเลยแม้แต่น้อย...

"ฉันเกลียดนายไฟท์เตอร์! ฉันเกลียด! เกลียดนายได้ยินไหม!" สาลี่พยายามที่จะหนีบใบหน้าลงกับลำตัวเมื่อรับรู้ได้ว่าไฟท์เตอร์กำลังพยายามที่จะซุกไซ้ลงมาตรงซอกคอและเนินอกอิ่มของเธอ แต่สำหรับคนที่โดนผูกมัดข้อมือเอาไว้เสียแน่นหนาแล้วนั้นมันก็ช่างดูยากเย็นเอาเสียเหลือเกิน

"ทำอย่างกับฉันชอบเธอตายอย่างนั้นนะแหละสาลี่! เธอเกลียดฉันมากเท่าไหร่ฉันเกลียดเธอมากกว่านั้นหลายล้านเท่าจำใส่กระโหลกของเธอเอาไว้ซะ!" ดวงตาคู่สวยถึงกับมีหยดน้ำใสไหลรินออกมาเมื่อได้รับรู้ถึงความในใจที่แท้จริงของอนุชัย เธอมั่นใจเหลือเกินว่าตัวเองเกลียดเขาแต่ทำไมหัวใจของเธอมันถึงได้รู้สึกเจ็บปวดกับคำว่าเกลียดชังจากปากของเขาเอาเสียเหลือเกิน...

ทำไมกัน...

"ร้องไห้เลยเหรอสาลี่ แค่นี้เธอเจ็บแล้วอย่างนั้นนะเหรอ! แล้วที่เธอทำกับพี่ชายของฉันจนมันต้องตกมาเป็นผู้ป่วยจิตเวชละสาลี่! เธอเคยคิดถึงจิตใจพี่ของฉันบ้างหรือเปล่าว่ามันจะต้องรู้สึกเจ็บปวดเพราะความสำส่อนมั่วไม่เลือกของเธอมากแค่ไหนสาลี่! นังเด็กก..หรี่!"

"นายต้องการให้ฉันเจ็บปวด แค่นั้นใช่ไหมไฟท์เตอร์..." สาลี่ลดเท้าของตัวเองที่กำลังออกแรงถีบอนุชัยลง ก่อนจะเอ่ยถามถึงสิ่งที่เธอรู้คำตอบของมันดีออกไปอีกครั้งราวกัยอยากที่จะตอกย้ำความเจ็บปวดหัวใจให้กับตัวเอง

"ใช่! ฉันต้องการให้เธอเจ็บ! ฉันต้องการให้เธอปวด! ฉันต้องการให้เธอเจ็บปวดเพราะฉันจนล้มป่วยเป็นผู้ป่วยจิตเวชเหมือนกับพี่ชายฝาแฝดของฉัน! ยิ่งเธอเจ็บ ยิ่งเธอปวด ขอให้รู้เอาไว้เลยว่าฉันก็ยิ่งมีความสุข! เพราะความสุขของฉันก็คือการที่ได้เห็นน้ำตาของเธอไงสาลี่!

"นายทำมันสำเร็จแล้วไฟท์เตอร์ เพราะฉันกำลังเจ็บ เจ็บมากจริงๆ" แม้ภายนอกที่แสดงออกมาให้เห็นว่าเธอไม่ได้ใส่ใจอะไรว่าอนุชัยจะมีความคิดแบบไหนต่อตัวเธอ หากแต่ข้างในของเธอมันกำลังเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจอยู่รอนๆ กับคำว่าเกลียดชังเธอที่อนุชัยเป็นคนเอ่ยปากพูดมันออกมา

"นายทำสาลี่ร้องไห้ได้ นายเก่งไฟท์เตอร์" ดวงตาคู่สวยปิดพริ้มลงอย่างรอรับบทเพลงรักแห่งความเกลียดชังที่อนุชัยกำลังจะมอบมันให้กับเธอ

"หลังจากครั้งนี้จบลง ขอให้เราเลิกแล้วต่อกันนะไฟท์เตอร์ เลิกแล้วต่อกันทั้งๆ ที่ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้นาย"

"ฉันไม่คิดที่จะรั้งเธอเอาไว้อยู่แล้วสาลี่! ฉันจะพาเธอกลับบ้านของเธอแน่สาลี่แต่ตอนนี้ขอฉันเอาเธอจนกว่าฉันจะรู้สึกพอใจก็แล้วกันนะ ที่ระบายน้ำเชื้อชั้นดีของฉัน" กล่าวจบอนุชัยก็ดึงรั้งความเป็นชายชาตรีออกมาท้าท้ายร่องสวาทสีแดงของเด็กสาวในทันที ก่อนที่จะสอดใส่ความยิ่งใหญ่นั้นเข้าไปในกายสาวโดยไม่ผ่านการเล้าโลมใดๆ จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดระบมไปหมดทั้งร่างกาย

"ฮึก...เจ็บ ฉันเจ็บไฟท์เตอร์"

"เธอเจ็บแต่ฉันโคตรเสียวเลยสาลี่ รู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองน่าเอามากแค่ไหน หืม..." เอวแกร่งสอบเข้าหาร่องสวาทแห้งผากนั้นอย่างรุนแรงมากเสียจนมีเลือดจำนวนหนึ่งไหลซึมออกมาจากกายสาว หากแต่อนุชัยหาได้สนใจไม่ว่าการกระทำดังกล่าวมันจะส่งผลให้สาลี่เจ็บหรือปวดมากเพียงใด และเลือกที่จะสนใจแค่เพียงความรู้สึกเสียวซ่านที่ตัวเองกำลังได้รับมามันจากการสอดใส่แท่งร้อนเข้าไปในโพรงสาวเพียงเท่านั้น...

ตับ! ตับ! ตับ!

"ฮึก...ฮือ อึก.." สาลี่หลุดสะอื้นออกมาเสียจนตัวโยนเพราะความเจ็บปวดตรงช่องทางรักที่ชายหนุ่มกระทำต่อเธออย่างรุนแรงโดยไร้ซึ่งความปราณี

"ฉันว่าถ่ายแบบนั้นมันก็คงจะเห็นหน้าเธอไม่ชัดจริงไหมสาลี่" ไม่รอให้หญิงสาวเอ่ยอันใดออกมา อนุชัยก็ทำการถอดถอนความเป็นชายออกมาจากตัวหญิงสาวในทันที ก่อนจะตรงเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาจากขาตั้งกล้องวิดิโอ...

"กรี๊ด! ไม่นะ! ไม่! ฮือๆ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที! กรี๊ด!" สาลี่เบือนหน้าหนีกล้องโทรศัพท์มือถือที่กำลังบันทึกใบหน้าของตัวเองเอาไว้อย่างน่าเวทนา หากแต่ไฟท์เตอร์กลับเลือกที่จะบีบบังคับให้ใบหน้ารูปไข่นั้นให้หันกลับมามองกล้องโทรศัพท์อย่างไร้ซึ่งความปราณี

"ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันสาลี่ ลืมตามามองผัวตีทะเบียนของเธอคนนี้และจำมันเอาไว้ให้ขึ้นใจไปตลอดชีวิตของเธอ!"

เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย 🥹🥹🥹