“อื้อ! อื้อ!” เกศรินทร์ได้แต่ร้องอยู่ในลำคอ ขณะที่ถูกเขาลากเข้าบ้าน พร้อมกับปิดประตูตีแมวและลงกลอนเอาไว้เรียบร้อย
“อื้อ!” เธอยังคงร้องและดีดดิ้นให้หลุดจากพันธนาการแข็งแกร่ง และพอเข้ามาถึงในบ้านเขาก็เหวี่ยงเธอลงไปบนโซฟาแรงๆ
“โอ๊ย!” เธอร้องอุทานด้วยความเจ็บ แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็ผลักเธอลงไปนอนและทาบทับเอาไว้ทั้งตัว พร้อมกับจับมือเธอทั้งสองข้างกดเอาไว้เหนือศีรษะ
“ปล่อยนะ! ปล่อย! ไม่งั้นฉันจะ อื้อ!” เธอสั่งและขู่เขาอีกครั้ง ทว่ายังไม่ทันจบคำ เรียวปากร้ายๆ ก็ถูกเขาฉกจูบอย่างรวดเร็ว ร้อนแรง
“อื้อ! อื้อ!” เธอร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอพลางส่ายหน้าไปมา เพื่อจะให้หลุดจากจูบร้าย แต่สู้เขาไม่ได้หรอก ยิ่งเธอดิ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งจูบแรงและหนักหน่วงขึ้น เรียวปากขบเม้มแรงๆ ก่อนจะใช้ฟันกัดเบาๆ เพื่อให้เธอเปิดปาก ร่างบางก็ดีดดิ้นแอ่นโค้งขึ้นลงเหมือนจะให้หลุดจากคนตัวโต แต่เขากลับกดทับหนักขึ้นไปอีก
“อ
