หลายวันผ่านไป
นรกบนดินมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ตลอดหลายวันที่ผ่านมาฉันแทบไม่ได้คุยกับเตโช ตั้งแต่ที่เขาย่ำยีฉันจนสาแก่ใจก่อนพาส่งโรงพยาบาล เขาก็ลากฉันกลับมา หาเชือกเส้นใหญ่ ๆ ผูกกับเสาต้นหนึ่ง
และใช่ ฉันถูกล่ามเหมือนสัตว์ เขาสวมปลอกคอให้ฉัน ทำเหมือนฉันไม่ใช่คน
ลำพังแค่เชือกเส้นเดียว ฉันคิดว่าตัวเองมีปัญญาเอาออกได้ง่าย ๆ แต่เพราะเตโชฉลาดเป็นกรด เอากุญแจมาล็อกปมเชือกตรงเสาอีกที ฉันจึงทำอะไรไม่ได้
จะเข้าห้องน้ำแต่ละที...ฉันต้องบอกมันทั้งที่ไม่อยากจะเสวนา
หิวข้าวแทบตาบ แต่ก็ไม่อยากลดตัวลดศักดิ์ศรีเพื่อขออาหารกิน เอาจริง ๆ หลายครั้งเขาก็เอาอาหารมาให้ แต่ด้วยทิฐิ ด้วยความเกลียด ฉันจึงขว้างมันทิ้ง บางทีมันเอาอะไรร้อน ๆ มาให้ฉัน...ฉันก็สาดใส่หน้ามัน
สะใจดี แต่ยังไม่สะใจพอ
“...”
“...”
ส่วนตอนนี้...ฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่ตรงจุดที่ตัวเองไม่ไหนไม่ได้ขณะรอบคอยังคงถูกสวมด้วยปลอกคอ เบื้องหน้าคือเตโช...
