บทที่3.3

1800 คำ

พึ่บ เมื่อไร้ทางเลือก เอื้องขวัญจึงสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอดก่อนพ่นออกมาแรง ๆ อย่างยอมจำนน จากนั้นก็เขยิบเข้ามาใกล้ ด้วยรู้ว่ายัยนั่นคงทำเหมือนเดิม ผมจึงเคลื่อนริมฝีปากไปกระซิบข้างหู “เลียมันสิ...เลียตรงนี้” “ละ เลียบ้าอะไรวะ!” คนตัวเล็กมีท่าทีตื่นตระหนกหลังจากรู้ว่าความต้องการของผมไม่ได้ใสสะอาด ผู้หญิงพูดวะ โว้ยไม่น่ารักหรอก แต่ยกเว้นไว้ให้คนหนึ่งก็ได้ อิ ๆ น่ารักดี...น่าตีให้ช้ำ “ต้องให้ขยายความเหรอ โง่นะเราอะ” ผมหัวเราะคิกคัก กึก! เข้าใจยากนัก ผมจึงใช้มืออีกข้างกดศีรษะยัยนั่นลงมา ส่งผลให้ริมฝีปากอุ่นร้อนแตะโดนลำคอพอดิบพอดี หากแต่ยังนิ่งงัน ไม่รับรู้ถึงการเคลื่อนไหว โว๊ะ เพียะ เมื่อเป็นแบบนั้น มือข้างที่บีบสะโพกจึงเปลี่ยนมาฟาดเบา ๆ เป็นการเร่งเร้า มั่นใจว่าตีไม่แรงมาก แต่เอื้องขวัญกลับสะดุ้ง หลุดเสียงร้องเพราะความเจ็บ อ่า...ผมแรงเยอะนี่น่า ช่วยไม่ได้ “เจ็บ!” “ไม่อยากเจ็บกว่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม