พร้อม ๆ กับเสียงน่าขนลุก ต้นแขนพลันถูกคว้าไว้ด้วยฝ่ามือเย็นเฉียบ ฉันเบิกตาโพลง...หัวใจเหมือนหยุดเต้นเมื่อถูกดึงไปด้านหลัง ก่อนท่อนแขนอีกข้างจะโอบเอวฉันไว้อย่างแนบแน่น!
ถุงในมือซึ่งบรรจุวัตถุดิบสำหรับทำอาหารสั่นเทาขึ้นมาทันที ได้แต่ภาวนาว่าไม่ใช่มัน ทว่าคำภาวนาของฉันไม่เคยเป็นจริง...
“ได้อิสระจากฉัน 14 ชั่วโมง หน้าตานี่สดชื่นดีจังเลยนะ”
“ปล่อย!!” ฉันตะคอกเมื่อได้สติกลับคืนมาและรู้ว่าเจ้าของการกระทำอุกอาจคือเตโช มันกระตุกยิ้มอย่างกวนประสาท จ้องหน้าฉัน...สำรวจฉันอยู่พักใหญ่ ไม่นานนัยน์ตาคู่นั้นก็เลื่อนสูงขึ้นเพื่อมองผ้าพันแผลรอบศีรษะกัน
แววตาขี้เล่นแปลกไปเล็กน้อย
แต่ก็แค่เล็กน้อย...
“ไปโดนอะไรมาล่ะนั่น” คนสารเลวถาม ผละท่อนแขนออก ทำท่าจะใช้มือข้างนั้นสัมผัสจุดที่มีแผล แต่ฉันปัดทิ้งอย่างขยะแขยง
“อย่ามาแตะ! ไอ้ชั่ว!” แทบจะสำลักความเกลียดตายตอนที่จ้องหน้ามัน “ตามมาทำไม จะไปตายไหนก็ไป!”
ย
