“หื้ม? ทำไม หรือเด็กนั่นจะเป็นลูกเธอจริง ๆ?” เขาเริ่มต้อนฉันพร้อมรอยยิ้มน่ากลัว “ใครพ่อเด็กเหรอถ้างั้นอะ”
“...เขาไม่ใช่ลูกฉัน” สูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติตัวเองกลับคืนมาก่อนพูดออกไป ทว่าน้ำเสียงยังคงสั่นจนสัมผัสได้ และฉันเห็นเขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างจับพิรุธ
ท่าทางของเขา...เหมือนคนรู้ดีทุกอย่าง เพียงแต่แกล้งไม่รู้
ไม่หรอก มันไม่มีทางรู้
...ใช่ไหม
“งั้นก็ไม่ต้องสนใจ ไปกับฉันดีกว่าโน๊ะ”
“กรี๊ด อื้อ!” กำลังจะแผดเสียงร้องดัง ๆ ให้คนอื่นช่วยเหลือ แต่เตโชยกมือปิดปากฉันไว้อย่างทันการณ์ ก่อนฉุดกระชากลากถูเข้าไปในตรอกมืดใกล้ ๆ ซึ่งคนแถวนั้นได้เลิกสนใจเราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
อย่างที่บอก พวกเขาคงคิดว่าเราเป็นคู่รักทะเลาะกัน ปัญหารุนแรงแค่ไหนก็ไม่ควรเข้ามายุ่ง
ใช้เวลาไม่นาน เขาพาฉันออกมาจากตรอกแคบนั่นซึ่งเป็นทางลัดมายังจุดที่รถคันหรูของเตโชจอดไว้ ฉันพยายามดิ้นและอ้าปากงับฝ่ามือหนา แต่เรี่ยวแร
