ลูกค้าที่รัก 2

1081 คำ

สาวสวยรูปร่างปราดเปรียวเดินตรงเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ซึ่งทั้งหลังถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพงไม่เบา ด้วยฝีมือการออกแบบของมินทิรา ขณะเดียวกันเธอเดินเข้าไปโน้มตัวสวมกอดชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่จากทางด้านหลัง คิริน เคอร์แรน เจ้าของบ้านรูปหล่อ กำลังนั่งรอเธออยู่ที่โซฟา พร้อมกับปลายจมูกที่จรดไปที่แก้มที่สากด้วยเคราบางๆ ของชายหนุ่ม “รอนานไหมคะ” มินทิราถามเสียงหวาน “มาตรงเวลาจังครับ” คิรินถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และน้ำเสียงอ่อนโยนนี้แหละที่ทำให้มินทิราหลงเขาหัวปักหัวปำขนาดนี้ “กลัวคุณจะรอน่ะสิคะ” “ไปหรือยังจ๊ะ” “ค่ะไปเลย เออแล้วไม่ให้มินไปทักทายคุณแม่คุณหน่อยเหรอคะ” “ท่านไปทำงานแล้วจ้ะ” ชายหนุ่มบอกอย่างสุภาพ ก่อนจะจูงมือมินทิราเดินออกไปจากบ้าน จากนั้นขึ้นรถของตัวเองและขับออกจากบ้าน เพื่อไปดำเนินการเรื่องธุรกิจกันแถวชานเมือง “ลูกค้าที่ว่าเป็นใครนะคะ” มินทิราเอ่ยถามขึ้นขณะที่เขากำลังขับรถอยู่ “เป็นเพื่อนผมจ้ะ อย่างที่ผมบอกเขาจะสร้างสนามกอล์ฟ ก็เลยอยากได้วิศวกรที่ไว้ใจได้หน่อย ผมก็เลยบอกไปว่าแฟนผมไว้ใจได้มากที่สุดแล้ว” คิริน บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง จนมินทิราอดยิ้มไม่ได้ “เพิ่งรู้เหรอคะ” เธอแก้เขินด้วยวิธีเดิมคือสำคัญตัวเอง “แต่ว่าเพื่อนผมเขาสงสัย ว่าแฟนผมตกลงเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายกันแน่เพราะเป็นวิศวกรซะ” เขาพูดพลางปรายตามองเธอยิ้มๆ “แล้วคุณว่าไงคะ” เธอถามกลับด้วยความอยากรู้ “ก็บอกว่า ถึงวันนัดเขาก็จะรู้เองล่ะครับ” “เข้าใจทำให้เพื่อนตื่นเต้นนะคะ” เดี๋ยวก็เข้าใจผิดกันพอดีเลยว่าเธอเป็นผู้ชาย “มิน ความจริงแล้วผมอยากให้คุณเอาพวกวิศวกรหนุ่มๆ ของคุณมาด้วยนะครับ คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย” เขาบอกอย่างห่วงใย “เหนื่อยแล้วได้เงินก็คุ้มค่ะ” เธอไม่กลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอหน้าเงินเลยให้ตายสิ “ผมรู้ว่าแฟนผมขี้เหนียว เห็นแก่เงิน แล้วก็งกด้วย” “ขอบคุณค่ะที่ชม” เธอไม่เถียงเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะมันคือเรื่องจริงเธอจึงยอมรับได้ อีกอย่างเธอรู้ว่าเขาแกล้งเย้าแหย่ จากนั้นทั้งคู่จึงคุยกันไปตลอดทาง คิริน เคอร์แรน คือหนุ่มลูกครึ่งไทย – อังกฤษ วัยสามสิบปี เขาคุมบังเ**ยนธุรกิจโรงแรมทั้งในประเทศและต่างประเทศอย่างสิงคโปร์ มาเลเซีย ส่วนเมืองไทยนั้นคือพัทยา และกรุงเทพฯ ซึ่งทุกโรงแรมล้วนเป็นเครือเดียว และชื่อเดียวกันทั้งหมด แต่คิรินมีเพื่อนในระดับนักธุรกิจที่กำลังวางแผนมาลงทุนทำรีสอร์ทและสนามกอล์ฟ ซึ่งเป็นสถานที่ที่กำลังจะเดินทางไปดูนั่นเอง สามชั่วโมงต่อมา การเดินทางสิ้นสุดลงเมื่อมาถึงสถานที่ที่จะใช้ก่อสร้างสนามกอล์ฟสุดมาตรฐานคือโคราช ภายในบริเวณที่ยังไม่ได้ก่อสร้างหรือออกแบบนั้น มีเพียงอาคารออฟฟิศชั้นเดียวเอาไว้ประสานงาน คิรินจูงมือคนรักเดินเข้าไปหาเพื่อนรักซึ่งยืนรอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว โดยด้านหน้าอาคารนั้นจัดไว้เป็นโต๊ะนั่งเล่นแสนน่ารัก “อ้าว! ไงวะครินมาก่อนเวลาซะอีก อย่างนี้สิวะเขาถึงได้เรียกว่ามือโปร” เพื่อนรักเข้ามาทักเมื่อเห็นคิรินเดินเข้ามาหา พร้อมกับสังเกตสาวสวยที่เดินเคียงข้างอย่างไม่วางตา “เป็นไงวะ สบายดีนะเพื่อน” คิรินทักทายกลับด้วยน้ำเสียงสดใส “สบายดีว่ะ แล้วไหนวะวิศวกรของฉัน” เมื่อเพื่อนรักถามเสร็จก็มองหาวิศวกรทันที คิรินจึงหันมามองมินทิราพร้อมกับยิ้มหวานให้กับเธอ “ก็นี่ไงวะวิศวกร คุณมินทิราแฟนฉัน มินครับนี่ภัทรดล” คิรินแนะนำอย่างเป็นทางการ “สวัสดีค่ะคุณภัทรดล” มินทิรายกมือไหว้อย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ นี่เหรอวิศวกร แล้วยังเป็นแฟนแกด้วยเพอร์เฟค งั้นเชิญนั่งเลยครับคุณมินทิรา เพราะว่าเราจะได้คุยกันนานหน่อย ไม่หวงนะโว้ยคริน” “ก็ถ้าแกไม่หัวงูละก็ ไม่หวงหรอก” คิรินแซวยิ้มๆ “บ้าอย่าพูดเรื่องจริง อายคุณมินทิรา ใช่ไหมครับคุณมินทิรา” ภัทรดลเองก็หยอกไปอย่างนั้นแหละ ตามประสาคนอารมณ์ดีไม่ค่อยจะซีเรียสอะไรกับใครนัก “ค่ะ แต่ว่าคุณเรียกมินเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” มินทิราบอกอย่างเป็นกันเองเช่นกัน “ตกลงเลยครับ เรียกผมว่าดลเฉยๆ ก็ได้ อยู่เมืองนอกเขาเรียกผมว่า ไอ้แพท เมืองไทยเรียกว่าไอ้ดลครับ” ภัทรดลบอกอย่างอารมณ์ดีติดตลกอีกต่างหาก “ค่ะ ครินบอกแล้ว” มินทิราบอกยิ้มๆ อดขำไม่ได้ กับคำว่าไอ้แพทเชียวหรือ “อ้าว! ครินแกแย่งซีนฉันนี่หว่า” ภัทรดลหันมาหาเรื่องเพื่อนเสียอย่างนั้น “ช่วยไม่ได้ฉันไวกว่าเพื่อน ฉันก็ต้องเล่าประวัติแกให้มินฟังอยู่แล้ว” เพื่อนรักมักรับมุขส่งมุขกันอย่างนี้เสมอสินะ “แต่ต้องขอชมคุณมินนะครับ คุณต้องเก่งมากๆ แน่เลย เคยได้ยินชื่อเสียงเหมือนกัน คงจะได้เห็นฝีมือกันก็คราวนี้แหละครับ” แต่ภัทรดลไม่คิดว่ามินทิราจะเป็นวิศวกรออกแบบนี่นา “ฉันจะทำสุดฝีมือเลยค่ะ” มินทิราบอกอย่างมาดมั่น “แต่งานนี้คงจะนานหน่อยนะครับ เพราะสนามกอล์ฟเชียว คงต้องเป็นปีโน่นแหละ” ก็ดูเอาเถอะว่าพื้นที่ยังไม่ได้ทำอะไร ยังเป็นป่าอยู่เลย “ต้องขอดูสถานที่ก่อนนะคะ แล้วค่อยวางแบบแปลนกัน” “ตอนนี้เลยไหมครับ” ภัทรดลบอกอย่างตื่นเต้น “ฉันใจร้อนเหมือนกันค่ะ” มินทิราเองก็อยากจะรีบทำงาน ชนิดที่ไม่ต้องพักกันเลยทีเดียว “ได้เลยครับ ผมชอบจริงๆ เลยคนใจร้อนเนี่ย” ว่าแล้วภัทรดลก็นำทีมพร้อมคนงาน พามินทิราและคิรินสำรวจที่ดินในระยะใกล้ๆ ก่อน เพราะว่าเนื้อที่กว้างมาก คงจะใช้เวลาสำรวจสักอาทิตย์หรือไม่ก็เป็นเดือน ในระหว่างนี้ก็คงให้รถแบคโฮเข้ามาเคลียร์พื้นที่รอเสียก่อน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more