ตอนที่ 1.
980 คำ
“บ้านไร่ของพี่อร อีกไกลไหมคะ”
จอมขวัญมองวิวทิวทัศสองข้างทางระหว่างที่รถแล่นไปตามแนวเขาซับซ้อน ถนนคดเคี้ยวมีโค้งชวนเวียนหัว บ้านไร่ของอรอินทร์มีสวนส้มและปลูกพืชผักเมืองหนาวไว้หลากหลายชนิด จากรูปที่ได้ดูทำให้จอมขวัญไม่รีรอที่จะตัดสินใจมาเที่ยวด้วย
“น่าจะใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วโมงจ้า ถ้าง่วงก็นอนหลับได้นะ” อรอินทร์บอกด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
หญิงสาวเดินทางไปออสเตรเลียแล้วพบกับจอมขวัญ ลูกสาวของนายเลิศลูกหนี้คนสำคัญ แวบแรกที่ได้พบหน้าและได้พูดคุยทำให้อรอินทร์รู้สึกเอ็นดูสาวน้อย หากจอมขวัญไม่ใช่คนของตระกูลเกียรติก้องหล้า เธอคงรู้สึกดีมากกว่านี้อีกหลายเท่า
“ขอบคุณค่ะพี่อร หนูจอมยังไม่ง่วงค่ะ วิวแถวนี้สวยดีนะคะ ป่ายังสมบูรณ์อยู่มาก”
จอมขวัญมองไปสองข้างหน้า รถแล่นเข้าเขตภูเขามีต้นไม้ขึ้นเขียวครึ้ม บ่งบอกความอุดมสมบูรณ์ของสภาพป่า ต่างจากในเมืองที่มีแต่ตึกสูงผู้คนแออัด มลภาวะจากควันพิษและฝุ่นมากจนรู้สึกอึดอัด เธอชอบบรรยากาศแบบนี้มากกว่า
“แม่เลี้ยงครับ ข้างหน้ามีรถเสียจอดขวางทางอยู่ครับ”
คนขับรถชะลอความเร็วรถลง แล้วบอกผู้เป็นนาย อรอินทร์ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่ง ต่างกับจอมขวัญที่ดูจะตื่นเต้นชะโงกหน้าไปส่อง เห็นรถสิบล้อคันใหญ่มีผ้าใบคลุมกระบะท้ายจอดขวางถนนอยู่ มีผู้ชายร่างใหญ่สวมหมวกแก๊ปสีดำกำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ข้างล้อรถ น่าจะเป็นเจ้าของรถ
“เดี๋ยวผมจะค่อยๆ เอารถผ่านไปนะครับ”
คนขับบอก ก่อนจะขับรถเบี่ยงหลบรถคันใหญ่จนสามารถลัดเลาะออกมาจนพ้น ก่อนจะร้อง
“อ้าว ไปไม่ได้แล้วครับ มีรถกระบะอีกคันจอดขวางอยู่”
“ถอยรถนายมิ่ง ท่าทางไม่ดีแล้ว”
เสียงอรอินทร์ตะโกนบอกคนขับรถ เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ไม่ปกติ ทำเอาจอมขวัญตกใจผวามาจับแขนเพื่อนรุ่นพี่ไว้แน่น สีหน้าแตกตื่น
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่อร”
“เดี๋ยวค่อยพูด นายมิ่งถอยรถเร็วๆ สิ”
อรอินทร์ทำหน้าเคร่งเครียดบีบมือจอมขวัญไว้แน่น นายมิ่งคนขับรถรีบถอยรถกลับทันที เขามองกระจกด้านหลังสลับกับจอภาพที่ติดอยู่ ทว่าไม่ทันจะเอารถถอยออกไปพ้น รถสิบล้อคันนั้นก็ขยับมาขวางไว้ รถของอรอินทร์ถูกล้อมไว้ทั้งสองด้าน แสดงให้เห็นว่ากำลังติดกับของพวกคนร้ายที่วางไว้
“แย่แล้วครับแม่เลี้ยง พะวกมันล้อมเราไว้ไม่ให้ออกไปได้”
นายมิ่งหยิบปืนพกมาถือไว้ เตรียมปกป้องผู้เป็นนายของตนเต็มที่ สถานการณ์แบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่า อาจจะถูกคนร้ายดักปล้นกลางทาง ซึ่งไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน
“พี่อร เราจะทำยังไงดี”
จอมขวัญถามเสียงสั่นเกาะแขนอรอินทร์ไว้แน่น เกิดมาไม่เคยต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์ระทึกขวัญแบบนี้เลย บิดาและพี่ชายคอยดูแลปกป้องเธอราวกับไข่ในหิน แม้จะไปอยู่ต่างแดนก็ส่งคนไปดูแล หญิงสาวมองผ่านกระจกรถเห็นผู้ชายตัวใหญ่ถือปืนเล็งมาทางคนขับรถไม่ให้คิดสู้ และมีชายอีกสามคนเดินมาเปิดประตูรถตู้ ประตูถูกกระชากเปิดออก
“ลงมาได้แล้วคนสวยหรือจะให้พี่อุ้มลงมา”
ชายร่างใหญ่ไว้หนวดเคราครึ้มแสยะยิ้ม กวาดสายตามองสองสาวที่นั่งอยู่ด้านใน ดวงคมดุจับจ้องสาวน้อยผิวขาวผ่องนิ่ง จนจอมขวัญขนลุกเกรียว
“ไม่ลง ! ไปให้พ้นนะ ไอ้พวกโจรห้าร้อย รู้ไหมว่าฉันลูกใคร พวกแกคิดผิดแล้วที่มาปล้นฉันกับพี่สาว”
จอมขวัญส่ายหน้า เกาะแขนอรอินทร์แน่นราวกับลูกลิง ปากก็พูดข่มขู่โจรไปด้วย เธอนึกถึงนายตำรวจเพื่อนของบิดา อยากจะยกมาอ้างสักคนก็นึกชื่อไม่ออก ถึงจะกลัวแต่สาวน้อยไม่ยอมแพ้
“หนูจอมเงียบเถอะ”
อรอินทร์บีบมือสาวน้อยให้หยุดพูด สีหน้าคนอายุมากกว่าเคร่งเครียด เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ระทึกแบบนี้
“พี่อรคะ บอกมันไปสิคะว่าคุณพ่อพี่อร พ่อเลี้ยงอินทรนะใหญ่แค่ไหน เพื่อนของพี่ชายหนูจอมก็เป็นตำรวจนะ ถ้าพวกมันไม่อยากถูกจับ ก็ไปให้พ้นๆ”
สาวน้อยยังปากเก่งไม่เลิก ทำเอาคนฟังส่ายหน้า ฝ่ายโจรร้ายกระตุกยิ้มหยัน มองร่างอรชรผิวขาวผ่องของคุณหนูลูกผู้ดีมีเงิน ด้วยสายตาวาววับ ใบหน้าสวย ปากก็เก่ง แบบนี้น่าสนุกนัก
“คุณผู้หญิงคนนี้เป็นลูกพ่อเลี้ยงอินทรใช่ไหม เห็นแก่ความดีของพ่อเลี้ยงฉันจะปล่อยไป”
โจรหนวดดกหน้าคร้ามคมบอกเสียงเข้ม ทำให้คนได้ยินใจชื่นขึ้น จอมขวัญบีบมือสาวรุ่นพี่สีหน้ามีรอยยิ้มปรากฎ ชื่อของพ่อเลี้ยงอินทรทำให้พวกโจรมันกลัว ได้ผลจริงๆ แต่รอยยิ้มก็คลายลงเมื่อได้ยินคำพูดประโยคต่อมา
“ส่วนเธอคงไม่ใช่ลูกสาวพ่อเลี้ยงอินทร เพราะฉันได้ยินว่าพ่อเลี้ยงมีลูกสาวคนเดียว”
“ฉันเป็นเพื่อนพี่อร เป็นลูกสาวของคุณเลิศ เกียรติก้องหล้า เคยได้ยินไหม ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็รีบไสหัวไปให้ไกลๆ”
จอมขวัญคิดว่าบิดาของเธอก็เป็นคนมีชื่อเสียงไม่แพ้กัน พวกโจรน่าจะเคยได้ยินบ้าง
“ลูกสาวนายเลิศ เกียรติก้องหล้า อย่างนั้นเหรอ หึ”
ชื่อของนายเลิศไม่ทำให้โจรร้ายสะดุ้งสะเทือนสักนิด หนำซ้ำยังเหยียดยิ้มหยัน ดวงตาคมเข้มใต้คิ้วดกหนาวาวโรจน์
- ผู้เขียน
