ตกหลุมรักเมียขัดดอก

แม่หนูเป็นใคร

“ คุณคะ เอ้อคือว่าฉัอยากเข้าไปในเมืองหน่อย ไม่ทราบว่าฉันต้องไปยังไงคะเพราะตอนที่ฉันมาฉันนั่งรถสามล้อมาคะ “ เปรม เธอเก็บของเสร็จหมดแล้วเธอก็เอามือเช็ดน้ำตาก่อนจะเดินเข้าถามเข้าด้วยเสียงอึกอัก เอกที่รดน้ำผักอยู่เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็หันหน้าที่กร้านแดดของเขามามองหญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่งอย่างกับคนไม่มีหัวใจ ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสยงเรียบนิ่งเช่นเดียวกัน

“ นู่นรถ ขับเป็นไหมถ้าไม่เป็นก็เดินไปไม่มีใครเป็นขี้ข้าหรือว่าคนรับใช้ให้เธอหรอกนะ ไปเกะกะ “ ผลัก เอกพูดจบเขาก็ผลักร่างบางให้หลีกทางการรดน้ำผักของเขา เปรมที่โดนแบบนั้นเธอก็เดินเข้ามาหยิบกุญแจรถก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกอเน็จอนาทใจเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่เขาไม่ให้เธอเอาผักที่เขาจะเอาไว้ขายมาทำกินเธอก็เลยจำเป็นต้องไปซื้อของมาไว้ทำอาหาร แล้วเธอก็อยากได้ของใช้ส่วนตัวด้วย

บรื้น….บรื้น…บรื้น

หมู่บ้าน ป่าปือ

“ เชี้ย….นั้นนางฟ้านางสวรรค์มาจากกันว่ะ “ เสียงของคนในหมู่บ้าน มองตามร่างบางที่เดินนวยนาดเข้ามาในตลาดสดที่ทั้งร้อนและเหม็น เปรมเธอเป็นคนอัธยาศัยดีเมื่อโดนแซวหรือว่าโดนมองแบบนั้นเธอก็ยกมือไหว้ชาวบ้านด้วยท่าทางนอบน้อมถ่อมตนและก็ยิ้มหวานให้กับคนที่เธอพบเห็นอย่างไม่ได้นึกถือตัวอะไร

“ หนู หนูมาจากที่ไหนจ๊ะทำไมถึงได้สวยแบบนี้ลูก หนูเป็นคนต่างเมืองเหรอลูกป้าไม่เคยเห้นหน้ามาก่อนเลย “ เสียงของหญิงชรา ถามร่างบางอย่างกับว่าเป็นนักข่าวเธอสัมภาษเปรมด้วยความอยากรู้อยากเห็น เมื่อความสวยขาวน่ารักและที่สำคัญเธอก็แต่งตัวไม่เหมือนคนที่นี้เลย เปรมเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานก่อนจะพูดออกมา

“ สวัสดีคะ ใช้คะหนูมาอยู่ที่นี้ใหม่จ๊ะ “ เปรมยกมือไหว้หญิงชราแล้วเธอส่งยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร จากนั้ยเธอก็เดินเลือกดูของต่างๆที่เธออยากได้ไม่ว่าจะเป็นผักไข่ เครื่องปรุงต่างๆ ข้าวสารอาหารแห้ง เพราะที่นั้นไม่มีไฟฟ้าเธอเลยซื้อเป็นของสดไม่ได้ ผักก็เอาแต่พอที่เธอจะทำกินเท่านั้นเพราะถ้าเอาไปเยอะเดี๋ยวจะเน่าแล้วต้องเอาทิ้ง จากนั้นเธอก็ได้ทุกอย่างจนครบแล้ว ก็ออกมาจากตลาด ลุงสามล้อที่เข้ามาในตลาดพอเห็นหลังไวๆของเปรมลุงแกก็พูดออกมากลับป้าร้านขายของทันที

“ อ้าวนั้นคุณคนสวยนี้ “ ลุงปั่นสามล้อพูดออกมาก่อนจะเดินมาซื้อยาเส้นเมื่อคนในตลาดได้ยินว่าลุงปั่งพูดถึงหญิงสาว ทุกคนที่อยากรู้ว่าเธอเป็นใครต่างก็กรูเข้ามาหาลุงทันที

“ ตาปั่งแกรู้จัก คุณหนูคนสวยนั้นเหรอว่ะ “ เสียงของคนในตลาดถามตาปั่งคนขับสามล้อออกมาด้วยความอยากรู้ เมื่อตาปั่งได้ยินแบบนั้นด้วยความที่เป็นคนชอบขี้โม้ไปเรื่อยเขาก็ยืดอกขึ้นมาก่อนจะบอกชาวบ้านร้านตลาดออกมาด้วยน้ำเสียงภูมิใจว่า

“ ก็เอ้อสิว่ะ กูรู้จักนังหนูนั้นก็เมื่อเช้ากูไปส่งแม่หนูนั้นที่สวนผักของคุณเอกไงว่ะ “ ตาปั่งบอกชาวบ้านออกมาด้วยน้ำเสียงที่เข้มอย่างกับว่าเขาเป็นคนเดียวที่รู้จักเป็นคนแรก เมื่อคนในตลาดได้ยินชื่อของใครทุกคนก็อ้าปากค้างอย่างตกใจเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้คุณเอกเลย เพราะรายนั้นโหด เลว ดุ หน้าตาน่ากลัว อย่างกับโจร500 ข่าวลือที่พ่อเลี้ยงเอกฆ่าคนตายด้วยมือเปล่า ต่างก็ทำให้คนทั้งหมู่บ้านกลัวไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สวนผักและก็คุยกับพ่อเลี้ยงเท่าไหร่ จากนั้นทุกคนต่างก็พูดและก็สงสัยกับการปรากฏตัวของหญิงสาวที่มาอยู่ที่สวนของพ่อเลี้ยงเอก กันหนาหูเมื่อตาปั่งไม่สามารถให้คำตอบที่กระจ่างได้

บรื้น….บรื้น…บรื้น

ไม่นานรถกระบะเก่าๆก็วิ่งเข้ามาจอดที่สวนผักใหญ่ แต่ก็ยังเล็กกว่าที่ด้านล่างมากเพราะที่นั้นเป็นของจริงที่เกือบพันไร่ อยู่ด้านล่างเป็นแหล่งผลิต และเป็นโรงงานก็ว่าได้ แต่ที่นี้เป็นที่แค่พ่อเลี้ยงเอกเอาไว้ใช้พักผ่อนว่าว่างจากงานเท่านั้น แต่ด้วยความที่ตอนนี้มีตัวประกันมาอยู่ที่นี้เอกก็เลยต้องมาอยู่เฝ้าตัวประกัน

“ ฉันหิวแล้วเร็วหน่อย ข้าวเที่ยงฉันก็ยังไม่ได้กินเป็นเพราะเธอแท้ๆเลยทำให้ฉันอดข้าวอดน้ำไป ไปหาอะไรมาให้ฉันกินฉันหิวมากแล้วไม่อย่างนั้นฉันต้องฆ่าเธอหมกสวนผักทำปุ๋ยนี้แน่ “ พ่อเลี้ยงเอกเมื่อเห็นเปรมมาถึง เขาก็เร่งเธอให้รีบไปหาข้าวมาให้เขากินทั้งที่เขาไม่ได้หิวอะไรเลย เขานะเป็นคนออกกำลังกายเขารู้เรื่องอนาโตมี่ของร่างกายดีว่า ความหิวจะอยู่ไม่เกิน1ชั่วโมงจากนั้นมันก็จะหายไป แต่เมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่หน้าด้านไม่ยอมหนีไปไหนเขาก็เลยอยากจัดเธอแค่นั้นแหละ เปรมเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบกูรีกูจอวิ่งเข้าไปในครัวทันที โดยการทำอะไรง่ายๆมาให้เขากิน

“ คุณทานข้าวไข่เจียวก่อนได้ไหมคะ พอดีฉันยังไม่ได้จัดของเธอกินรองท้องก่อนนะคะ แล้วตอนเย็นฉันจะทำอะไรให้คุณทานใหม่คะ “ เปรมเอาไข่เจียวที่มีแครอท และก็ถั่วฝักยาวหันเป็นชิ้นเล็กดูแล้วหน้าตาสวยงาม เอกที่ตอนแรกบอกว่าไม่หิวแต่พอเห็นหน้าตาของอาหารที่หญิงสาวทำเสียงท้องของเขาก็ร้องออกมาเสียงดังลั้นทันที

โคลกกกกกกก

“ เอ้อ กินก็กินดีกว่าอดละว่ะ ไปไสหัวไปจะไปตายที่ไหนก็ไปเห็นหน้าแล้วแดกข้าวไม่ลง “ เอก ไล่ให้หญิงสาวออกจากที่เขานั่งอยู่เปรมที่เอาแต่ยืนก้มหน้าก้มตารอว่าเขาจะใช่อะไรเธออีก เมื่อเขาไล่เธอแล้วหญิงสาวก็รีบเดินออกมาอย่างไวเพราะเธอก็ไม่อยากอยู่ที่นั้นเหมือนกัน เธอรีบวิ่งเข้ามาในครัวพร้อมกัยจัดครัวและก็เอาอาหารต่างๆเก็บไว้ให้เป็นสัดเป็นส่วนเพื่อให้ดูเป็นระเบียบเรียร้อย หลังจากที่เธอเก็บของเสร็จแล้วเธอก็ออกมากระว่าจะมาเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของเธอให้เข้าที่ แต่พอออกมาก็ไม่เห็นชายหนุ่มแล้วแต่แล้วไงใครแคร์ เพราะเธอไม่ได้อยากเจอเขาอยู่แล้ว

คฤหาสน์หลังโตปลายเขา

“ มานพ มึงมาที่นี้ทีหลังบอกกูก่อนไม่ใช่นึกอยากมาก็มา ไอ้เวร “ เอกที่เดินเข้ามาในบ้านก็บ่นอุบให้มานพเลขาของตัวเอง มานพที่มีเอกสารด่วนมาให้เ้านายเซ็นเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วหนามองเจ้านายอย่างสงสัยว่าเขาจะโมโหทำไม เพราะปกติเขาก็มาด่วนแบบนี้ตลอด

“ เจ้านายครับ เจ้านายเป็นอะไรเหรอครับผมก็มาแบบนี้ตลอด แล้วทำไมวันนี้เจ้านายถึงได้ดูแปลกๆหรือว่ามีอะไรที่ผมไม่รู้รึเปล่าครับ ออ้….ผมรู้แล้ว “ มานพ เมื่อพูดมาถึงเรื่องนี้เขาก็ตาโตยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้นทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่า คุณหญิงบัวและคุณเคนเจ้านายใหญ๋สั่งให้เขามาถามเรื่องเมียของเอก ว่าเป็นยังไงอยู่ได้ไหมกินอะไรได้รึเปล่า เมื่อเอกเห็นสีหน้าท่าทางตื่นเต้นของเลขาเขาก็ทำหน้าดุใส่มานพทันที เพื่อเป็นการบอกเป็นในๆว่าห้ามเสือก มานพเมื่อเห็นสายตานั้นเขาก็รีบหุบปากเงียบทันที เพราะรู้ดีว่าเจ้านายเป็นคนยังไง