“ เอ้า นึกจะไปก็ไป ไม่บอกไม่กล่าว “ เปรมที่เดินเข้ามาในบ้านเธอเห็นเพียงจานข้าวเปล่าที่ไม่มีข้าวเลยแม้แต่เม็ดเดียวเธอก็มองไปทางด้านนอกของบ้านก่อนจะเห็นว่าไม่มีรถอยู่ เธอก็รู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มไม่ได้อยู่ที่นี้แต่แล้วไงใครแคร์ เมื่อเธอเห็นว่าไม่ว่าเขาจะอยู่หรือว่าเขาจะไม่อยู่เธอก็ไม่เห็นว่าเขาจะเกี่ยวอะไรกับเธอ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็เดินเอาจานข้าวเข้าไปล้างแล้วก็มำทำความสะอาดโต๊ะทานข้าวเพราะกลัวว่ามดแมลงจะกินเศษอาหาร จากนั้นทุกอย่างเสร็จสิ้นหมดแล้วเธอก็เข้าไปเก็บของที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางของเธอให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ด้วยความที่อยู่เมืองนอกเธอต้องทำอะไรด้วยตัวเองทุกอย่าง นี้ก็เลยทำให้เธอติดเป็นนิสัยรักสะอาดรักความเป็นระเบียบเรียบร้อย เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยไม่ว่าจะเป็นอาหารเย็น ไม่ว่าจะเป็นการจัดการเรื่องห้องหับที่หลับที่นอนเธอก็เผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
เวลาต่อมา 6.30น
“ เอ้อ…..” เ
