พิเศษจริงๆ
1010 คำ
ก็ถ้าทั้งสวย ทั้งแซ่บ ขนาดที่ทำให้ฉันมองหน้าได้นานเกิน10วินะฉันก็จะจับเธอคนนั้นทำเมียมันในห้องทำงานเลย...ดีมั้ยน้องชาย
คิมหันต์ยิ้มให้น้องชายก่อนจะเดินผิวปากขึ้นห้องไป...คิมหันต์เปิดประตูเข้าห้องไปก็เดินไปนั่งที่โซฟาราคาแพงก่อนดึงเน็กไทลงเพื่อสร้างความผ่อนคลายให้ตนเองพลางเอนหลังแล้วหลับตาลงเพื่อพักสายตา
20นาทีผ่านไป....
คิมหันต์ตื่นจากการพักสายตาก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายแล้วล้มตัวลงนอนที่เตียงที่มีผ้าห่มและปลอกหมอนเป็นสีน้ำเงินเข้มแค่นี้มันก็น่าจะบ่งบอกได้ว่าเขาเป็นคนสุขุม แต่แฝงไปด้วยความนิ่งเข้มคิมหันต์หลับตาลงอีกครั้งแต่คราวนี้กลับหลับไม่ลงเหมือนมันมีอะไรมากวนใจอยู่จู่ๆคิมหันต์ก็เดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่พร้อมกับเลื่อนมันออกพร้อมรับสายลมเย็นๆเพื่อจะทำให้เขาหลับลงแต่ก็ไม่ได้ผลเมื่อเขากับมานอนอีกครั้งก็นอนไม่หลับอยู่ดีเขานอนคิดอยู่นานว่าเขาเป็นอะไรถึงนอนไม่หลับ
จนแต่แล้วภาพบางอย่างก็ผุดขึ้นมามันเป็นภาพที่เขาและน้องชายเขาคุยกันเรื่องเพื่อนของน้องชายที่จะมาเขาในวันพรุ่งนี้
คิมหันต์นั่งนึกฝันถึงใบหน้าเพื่อนของน้องชายที่น้องชายของเขาพูดไว้ซะดิบดีว่าทั้งสวย ทั้งแซ่บ แล้วถ้าคำพูดของเขาที่ว่า
“ก็ถ้าทั้งสวย ทั้งแซ่บ ขนาดที่ทำให้ฉันมองหน้าได้นานเกิน10วินะฉันก็จะจับเธอคนนั้นทำเมียมันในห้องทำงานเลย...ดีมั้ยน้องชาย”
มันเป็นจริงขึ้นมาล่ะเขาจะทำยังไง จะไปขอโทษน้องชายที่พูดปากพล่อยๆหรือจับเธอปล้ำจริงๆ.....................
บริษัท K4
คิมหันต์มาทำงานตามเวลาปกติแต่ที่ไม่ปกติก็เขานี่แหละวันนี้คิมหันต์อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกางเกงสีดำและสวมทับด้วยสูทสีดำมันทำให้เขาดูหล่อเข้ม โดดเด่น และน่าค้นหาเป็นที่สุด
“ทำไมวันนี้คุณคิมหันต์ดูหล่อจังคะ...มีอะไรพิเศษรึเปล่าเอ่ย”
เสียงพี่ยาหรือยะยาเลขาคนสนิทของคิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
“ก็พอดีว่าวันนี้ผมจะมีแขกมาน่ะครับเลยอยากแต่งตัวให้เรียบร้อย”
คิมหันต์แถๆไปเพราะจริงๆแล้วที่วันนี้ที่เขาแต่งตัวมาซะหล่อเนี้ยบก็เพราะว่าอยากให้หญิงสาวที่กำลังจะมาหาเขาได้เห็นถึงความหล่อเข้มของเขาจนต้องตาค้างก็แค่นั้น
“อ๋อ...หรอคะสงสัยต้องเป็นแขกพิเศษมากแน่ๆประธานเราถึงได้ลงทุนขนาดนี้ซักอยากเห็นหน้าแล้วล่ะค่ะ คิคิ”
“ไม่มีไรแล้วพี่ยาไปทำงานเถอะครับ...ผมของีบหน่อยเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ”
ในเมื่อกลัวว่าจะโดนจับได้เลยออกไปอันเชิญเลขาคนสนิทออกไป
“แหม่มๆๆพี่ไปก็ได้ค่ะไม่ต้องมาไล่....แต่ที่เมื่อคืนไม่ได้นอนเพราะคิดถึงคนที่กำลังจะมารึเปล่าน้า”
“พี่ยาครับ!....เชิญครับประตูอยู่ข้างหลัง”
คิมหันต์ต้องถึงกับออกไปไล่เลขาให้ออกไปทันทีเพราะเลขาคนนี้ดูท่าว่าจะจับทางเขาได้แล้วล่ะ
11.00 น.
“ทำไมยังไม่มาอีกนะ...”
11.10น.
“ทำไมยังไม่มาอีก....หรือว่าจะไม่มาแล้ว”
11.20น.
“สงสัยไม่มาแล้วล่ะ....ไอ้คิมเอ้ยเป็นไรของแกว่ะทำไมต้องมานั่งกระวนกระวายด้วยว่ะโว้ยยยยยหงุดหงิดโว้ย!”
(คิมหันต์Talk)
ผมนั่งหงุดหงิดคนเดียวในห้องทำงานผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไรทำไมมันถึงได้หงุดหงิดอย่างนี้สงสัยผมคงเป็นบ้าแน่ๆเลย....ใครก็ได้ช่วยผมทีผมหงุดหงิด!
(คิมหันตฺTalk end)
11.30น.
(ม่านลี่Talk)
ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบริษัทของพี่ชายแคนน่อนฉันเดินตรงเข้ามาถามทางตรงประชาสัมพันธ์และก็ได้ความว่าห้องประธานอยู่ชั้น28มีอยู่2ห้องทั้งชั้นห้องรองประธานอยู่ฝั่งขวาส่วนห้องประธานอยู่ฝั่งซ้าย
ฉันกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น28เมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงฉันก็เดินตรงไปที่ห้องฝั่งซ้ายแล้วก็ได้เจอกับผู้หญิงดูมีอายุคนหนึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ฉันจึงก้มลงไปสะกิดแขนให้เขารู้สึกตัว ผู้หญิงคนนี้สงสัยคงจะเป็นเลขาแน่ๆเลยเพราะในป้ายบอกไว้
--__--
พี่คนนั้นเหงยหน้าขึ้งมามองฉันก่อนที่จะมองลงมาตั้งแต่หัวจรดแล้วแล้วยิ้มให้ฉัน คือไร?
“นี่สินะแขกคนพิเศษสำหรับท่านประธาน...พิเศษจริงๆ”
พี่คนนั้นเขาพูดไรก็ไม่รู้พอฉันจะถามพี่เขาก็เดินไปเคาะประตูและพาฉันเข้าไปในห้องของพี่ชายแคนน่อน คราวนี้แหละฉันจะได้เห็นหน้าเขาสักที
(ม่านลี่Talk end)
แอดด...
(เสียงเปิดประตู)
มาริสราเดินตามหลังเลขาเข้ามาก่อนจะมาหยุดตรงหน้าคิมหันต์ทั้งคู่มองหน้ากันสักพักก่อนจะทำตาโตเท่าลูกปิงปองแล้วเรียกชื่อของคนที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกัน
“ม่านลี่”
“คุณคิมหันต์!”
ทั้ง2คนดูเหมือนจะตกใจกันมากที่คนที่อยู่ตรงหน้านั้นพึ่งจะเจอกันเมื่อคืนนี้เอง
“คุณมาทำอะไร”คิมหันต์ซึ่งได้สติก่อนเอ่ยถามออกไป
“ฉันเป็นเพื่อนของแคนน่อน...แล้วฉันก็มาหาพี่ชายของแคนน่อน”
.
.
.
.
.
.
.
.
เย้ เย้ เย้ ตอนที่4มาแย้ววว
ขอบพระใจมากที่เข้ามาอ่านเข้ามาถูกใจ
มีคำผิดโปรดอภัยให้ไรท์ผู้โง่เขลา -.-
- ผู้เขียน
