ฉันกะพริบตาถี่แล้วควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเอง จนคุณเต้เขาขยับเข้ามาใกล้ ๆ จ้องหน้าฉัน และโบกมือไปมาเรียกสติ
“คุณ ๆ เป็นอะไร เมาเหรอ?” ฉันไม่ตอบ รีบดันแก้วไวน์ไปห่าง ๆ ตัว ก่อนจะเอามือนวดขมับช้า ๆ ช้า ๆ อาการแบบนี้ฉันไม่ได้โดนยาแน่นอน เพราะฉันปวดหัวหนัก ๆ ร้อนไปตามเบ้าตาสองข้าง มันเหมือนกับฉัน
“คุณไม่เอาสิ ถ้าคุณเป็นแบบนั้นอีกคุณจะโทษผมไม่ได้นะ คุณเป็นอะไร คุณรู้สึกยังไงตอนนี้?” คุณเต้ถามอีกครั้งจนฉันเงยหน้าขึ้นทันที ก่อนที่จะพยายามเค่นตอบ และสีจมูกที่เริ่มคันยุกยิกไปด้วย
“คุณ ฉันปวดหัว ฮะ ฮัดชิ้ว!” น้ำมูกน้ำลายฉัน ทำคุณเต้หยุดชะงักและหลับตาลง เพราะฉันจามใส่เขาจนจมูกแทบหลุด ก่อนสุดท้ายเขาจะ ค่อย ๆ ยกมือขึ้น เช็ดน้ำลายน้ำมูก ที่ติดตามหน้าตัวเองพวกนั้น
ตายแล้ว เขาไม่จีบฉันแน่เลย แต่มันก็ดีแล้วนี่! ฉันควรทำตัวทุเรศ ๆ เข้าไว้ ทำยังไงก็ได้ให้เขาเปลี่ยนใจ ชิ่งไปจากฉันให้เร็วที่สุด
“โทษที เ
