คุณหมอน้ำแข็งพยายามยกมือบังกล้อง แล้วจิกตาใส่ผม แต่ไม่ทันไรเสียงเย็น ๆ จากปลายสายก็ดังขึ้น จนเธอรีบเอามือออกมา
(เอามือลงน้ำแข็ง และช่วยอยู่นิ่ง ๆ)
“สวัสดีอีกครั้งครับคุณพ่อคุณแม่ ที่นั่ง First Class สบายมั้ยครับ”
คุณแม่พยักหน้ารัว ส่วนคุณพ่อนิ่ง
(สบายจ้า ขอบคุณนะที่อัพเกรดที่นั่งให้เรา)
(แต่คราวหลังไม่ต้อง) คุณพ่อพูดขึ้นมาทันทีเมื่อคุณแม่พูดจบ บอกเลยสีหน้าท่าทางนี่คุณหมอชัด ๆ ส่วนคุณแม่ร่าเริงมาก ท่านเหมือนหมอกาแฟคนนั้นเด๊ะ
“บินไฟลท์ยาวนั่งสบาย ๆ ดีกว่าครับ ผมยินดี ว่าแต่ที่นั่นหนาวไหมครับ?” คุณแม่พยักหน้าตอบยิ้ม ๆ ส่วนคุณพ่อหันมองทางอื่น
โถ่... ผมชอบลูกสาวคุณพ่อจริงจังนะครับ คุยกับผมหน่อยเถอะ
(หนาวมาก ๆไว้วันไหนมีโอกาส เรามาเที่ยวด้วยกันนะว่าที่ลูกเขย) ผมยิ้มกว้างทันที แต่ว่าที่ลูกเขยคำนี้ ทำคุณพ่อหันขวับมองคุณแม่ และหยุดมองกล้องจ้องผม
(ฉันกลับเมื่อไหร่ เจอกัน) พูดจบผมไม่ทันตอ
