9
1332 คำ
ราเชลเดินขึ้นมาที่ห้องพักแล้วจัดของเล็กน้อยไม่นานก็เรียบร้อย เธอเดินเข้าไปอาบน้ำให้สดชื่นขึ้นและใส่เพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาเจอคนนั่งรอบนเตียง พี่สิปเข้ามาตอนไหนไม่รู้แต่แววตาที่มองพร้อมกับกลืนน้ำลายแบบนี้ทำให้หวั่นใจมาก เพียงเสี้ยววินาทีที่จะหนีเข้าห้องน้ำเขาก็กระโดดมาดัก
“ตัวหอมจัง”
“ถอย!”
“พี่จะอดใจได้นานขนาดไหนนะราเชล”
“ออกไป!”
“พี่จะนั่งรอที่เตียง ไปแต่งตัวสิ”
“หนูต้องการพักผ่อน หนูอยากอยู่คนเดียว”
“ราเชลอย่าดื้อ”
“พี่สิปนั่นแหละดื้อ!”
“พี่จะรอที่เตียง”
“งั้นเราก็ไม่ต้องคุยกัน!”
“พี่ตามใจหนูก็ได้!” เขาตอบด้วยความไม่ชอบใจเท่าไรแต่ก็ยอมเดินออกไปดีกว่าให้เราต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ยังไงยัยหนูราเชลไม่มีทางเป็นของใครอยู่แล้วนอกจากเขา ความใจดีของเธอมันทำให้เธอติดอยู่ในจุดที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยปล่อยเรื่องของเราค้างเติ่งอยู่แบบนี้
เธอแค่อดทนรอให้เขาหมดใจไปเอง
รอเขาตายก่อนเถอะ
เวลาล่วงเลยไปถึงสามทุ่มปาร์ตี้ที่สนุกเริ่มต้นขึ้นทันที ครั้งนี้มาแบบส่วนตัวและมีแต่คนสนิทเลยเป็นกันเองได้ ราเชลไม่ได้พูดคุยกับใครมากเพราะมีคนขี้หวงนั่งใกล้ตัวตลอดเวลาจนน่าอึดอัด ไม่ว่าใครจะเข้ามาพูดคุย ชวนดื่มค็อกเทลง่ายๆ หรือส่งแก้วเหล้ามาให้มักจะถูกมองแรงเสมอ ความหึงหวงที่ไม่เคยควบคุมได้กำลังแผลงฤทธิ์อย่างหนักขึ้นทุกนาที ถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีใครแย่งไปได้แต่สิปปกรก็ยังหวงอยู่ดี
ราเชลคือของรักของหวงที่สุด
“มาร์ตินี่แก้วนี้พี่ทำเอง ลองชิมดูสิว่าชอบไหม?”
“กำลังดีเลยค่ะ”
“ครั้งก่อนพี่เห็นว่าชอบ”
“จะจำทุกอย่างเลยรึไงคะ?”
“ก็ไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่มันจำได้เอง”
เธอจิบเบาๆไปหลายแก้วแล้วเพราะแต่ละคนขยันโชว์สูตรของตัวเองเหลือเกิน พี่สิปทำมาให้รสชาติเบาๆแบบที่เธอชอบอยู่แล้ว แต่ที่มึนมันก็เพราะว่าดื่มมาตลอดตั้งแต่หกโมงเย็นเลยมั้ง ของทะเลปิ้งย่างก็ถูกเสิร์ฟมาให้เรื่อยๆ เธอมาทริปนี้มีแต่ผู้ชายเลยได้รับการดูแลประดุจเจ้าหญิง โดยเฉพาะคนข้างตัวที่สังเกตทุกสิ่งทุกอย่างและไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เธอเกินไป
ผู้ชายสามคนกำลังเมาแล้วเต้นกันอยู่
ส่วนอีกคนนั่งจ้องไม่หยุด
“หนูหน้าแดงมากแล้วนะ”
“จะว่าหนูเมาเหรอ?”
“ยัยหนูดูเมาจริงๆนี่”
“อยู่กับพี่สิปจะต้องกลัวอะไร”
“นั่นสิ ยัยหนูไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น”
ฌอนแอบมองแล้วยิ้มกว้างด้วยความดีใจเพราะรู้ดีว่าใครสามารถดูแลคุณหนูได้ดีที่สุด ใครที่จะทำให้คุณหนูมีความสุขและยอมตายแทนได้ เขาอ่านแววตาคู่นั้นออกนานแล้วถึงได้แอบช่วยเงียบๆมาโดยตลอด คุณสิปน่ะรักคุณหนูราเชลมากจนใครหลายคนส่ายหน้าให้กับความคลั่งรักเกินเหตุ ขนาดคุณลีฟพ่อของคุณหนูราเชลยังรับรู้และพร้อมรับเป็นลูกเขยได้ทุกเมื่อเลย
คุณหนูราเชลคิดถึงคุณสิปมากนะ
ครึ่งปีที่ผ่านมาพูดถึงตลอด
เวลาล่วงเลยไปถึงห้าทุ่มปาร์ตี้ยังไม่จบลงแต่ไม่ได้เต้นเหมือนช่วงแรกแล้ว สิปปกรอุ้มเด็กตัวเล็กที่เมามากพอสมควรขึ้นห้องนอนไปและถูกไล่ออกมาเพราะเจ้าของห้องจะอาบน้ำ คืนนี้เขาจะนอนกอดยัยหนูให้สมอยากที่อดทนมาตลอดทั้งอาทิตย์ เขาเดินลงมาชั้นล่างแล้วเปิดตู้เย็นหาผลไม้กินและเตรียมน้ำเปล่าไว้ดื่มในตอนดึกเผื่อคอแห้ง แต่ในจังหวะนั้นเองน้องชายเดินเข้าครัวมากพร้อมกับยิ้มกว้างด้วยท่าทางเมา
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้วะ มึงไม่ไปอยู่กับยัยหนู?”
“มาเอาน้ำไปให้เฉยๆ แล้วอย่าเมาให้มากสถานการณ์ไม่ได้น่าไว้ใจขนาดนั้น มีคนตามเก็บกูอยู่และมึงเป็นน้องมีเหรอจะไม่เป็นเป้าหมายของมันด้วย ครั้งนี้กูไม่ได้เอาลูกน้องมาด้วยถ้าเกิดอะไรขึ้นจะวุ่นวาย”
“มึงก็เครียดไปได้”
“มึงก็ไม่คิดอะไรเลย!”
“เดี๋ยวเที่ยงคืนกูจะไปนอนโทรคุยกับเมียแล้ว มึงไม่ต้องห่วงมากหรอกน่า”
“อืม”
“แล้วนี่มึงรู้รึยังว่าพ่อแม่จะกลับมาแล้ว”
“ยัยหนูบอกกูแล้ว”
“วันนั้นพาไปดูเรือนหอเหรอวะ?”
“ยัยหนูดูเหมือนจะชอบ”
“สมมุตินะไอ้สิป ถ้าพ่อแม่ขัดขวางอีกล่ะ?”
“งั้นพ่อแม่ก็ไม่ควรจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง ถ้าพ่อแม่จะทำให้ยัยหนูเปลี่ยนใจก็ไม่จำเป็นต้องพบเจอกันอีก ต่อให้มีใครสักคนตายก็ไม่มีทางเจอ กูไม่ยอมให้กลับมาขัดขวางอีกแล้ว”
“แล้ว…ถ้าเป็นกูล่ะ?”
“กูเป็นคนดีพอจะไม่ฆ่าพ่อแม่ตัวเองเพียงเพราะขัดขวางความรักก็จริง แต่มึงเป็นแค่น้องทำไมกูจะฆ่าไม่ได้ล่ะ”
“ไอ้เหี้ยสิป!! กูไม่เล่นนะเว้ย!”
“มึงลองพายัยหนูหนีกูไปหรือลองพยายามแย่งยัยหนูไปสิ มึงจะได้รู้ว่ากูเล่นหรือไม่เล่น”
“มึงแม่งเป็นพี่ที่เหี้ย!!”
“ก็ถ้าไม่มีกูทั้งคนมึงก็ตายห่าไปนานแล้ว!”
ศิรากรมองตามพี่ชายที่กำลังเดินออกไปจากห้องครัวด้วยความรู้สึกใจสั่นและหวั่นใจมาก คนอย่างสิปปกรที่มีทุกอย่างยกเว้นหัวใจที่กว้างพอจะเห็นใจคนอื่นหรือแค่ความเมตตาปราณียังยากมากเลย เรื่องนี้พ่อแม่บอกเขาเองในระวังตัวจากพี่ชายของตัวเองไว้บ้างและทุกอย่างมันก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ เขากับพี่ชายโตมาจากการเลี้ยงคนคนละแบบ นั่นเลยทำให้นิสัยต่างกัน พี่ชายรักยัยหนูราเชลมากพอจะฆ่าทุกคนที่เข้ามาขัดขวางและแย่งชิง
ปู่เลี้ยงพี่ชายมาเพื่อให้ไร้หัวใจมากที่สุด
สิปปกรเลยรักแค่คนเดียวและเกลียดคนทั้งโลก
ครั้งนั้นพ่อแม่ต้องการขัดขวางไม่ให้พี่ชายสมหวังเพราะเป็นห่วงหลานสาวสุดที่รักอย่างราเชลด้วยการจะจับเขาหมั้นกับยัยหนูราเชล พ่อแม่พูดต่อหน้าพี่ชายและเขาโดยใช้เหตุผลให้มากที่สุด พ่อแม่แค่คิดว่าพี่ชายจะไม่ทำอะไรน้องชายเหมือนที่ทำกับคนอื่น แต่ยังพูดไม่ทันจบปลายกระบอกปืนของพี่ชายจ่อหัวพร้อมจะลั่นไกตรงนั้นต่อหน้าพ่อแม่ทันที
เขาเกลียดความรักแบบพี่ชายที่สุด
ยึดติดได้โคตรน่ากลัว
เรื่องที่ยัยหนูไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเพราะพี่ชายนี่แหละเป็นตัวการหลักของทุกอย่าง นอกจากมันจะแสดงออกชัดเจนว่ารักและทำเหมือนว่าคบกันต่อหน้าผู้คนให้เข้าใจผิดไปกันหมด แล้วยังทำอย่างอื่นลับหลังเสมอเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ยัยหนูราเชลไม่ยอมอยู่เหมือนทุกวันนี้แต่ไม่รู้จะรับมือความเกรี้ยวกราดยังไง ความหึงหวงมากเกินไปนั้นทำร้ายทุกคนได้เสมอแม้กระทั่งคนสนิทอย่างบอดี้การ์ดประจำตัว หรือน้องชายอย่างเขา ใครก็ตามที่ราเชลให้ความสนใจมากกว่ามักจะพบจุดจบไม่ดีเท่าไร ผ่านไปหลายปีทุกอย่างที่พี่ชายทำน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
ราเชลจำยอมอยู่ในสถานะก่ำกึ่งแบบนี้
ทำเพื่อคนอื่นจะได้ปลอดภัย
- ผู้เขียน
