20
ภัยที่หวนคืน
อาชาตัวสุดท้ายก็ได้รับการรักษาจนเสร็จทันเวลา
เหอซิงถอนหายใจอย่างโล่งอก การมีแพทย์สนามคอยช่วยเหลือระงับอาการของพิษเพื่อต่อชีวิตถือว่ามีประโยชน์ การได้ร่วมมือร่วมใจกันทำงานต่างทำให้พวกเขาต่างภูมิใจกันถ้วนหน้า
แม้ในใจจะดีใจ แต่เหอซิงก็เหนื่อยมากจนดวงตาแทบจะลืมไม่ขึ้น แม้แต่เสวี่ยหลีชุนที่ครั้นอยู่บนยอดเขาจะดูแลร่างกายให้สะอาดสะอ้านอยู่เสมอยังมีเหงื่อไหลท่วมกาย
ทหารซึ่งคุมอยู่ที่คอกม้าวิ่งมาแจ้งท่านอ๋องว่ามู่หลิ่งเหวินซึ่งใช้ชื่อปลอมว่า ‘หยาอิง’ หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แม้กระทั่งม้าเหงื่อโลหิตที่เพิ่งฟื้นตัวก็หายไปด้วย ช่างลึกลับเกินคำบรรยายจนเหล่าทหารทั้งทึ่งและมึนงง
ท่านอ๋องรับฟังโดยไม่พูดอะไร ดวงหน้าน่าเกรงขามเหนือผู้คนเพียงพยักหน้ารับเท่านั้น ทว่าแววตากลับเย็นยะเยือกจนผู้ใต้บังคับบัญชาอดที่จะรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ไม่ได้
งานนี้นอกจากหยาอิงจะหายตัวไปแล้ว พวกเขาก็ยังจับคน
