15
เงินทองใช่ว่างอกขึ้นมาได้เอง
สองวันผ่านไป นางก็ค้นพบว่าครั้นจะให้อยู่บ้านเฉยๆ ช่างเป็นอะไรที่ไม่ใช่ตัวนางเอาเสียเลย
ยามอยู่บนเขาพ้นโลกา เหอซิงมักจะมีอะไรให้ทำเสมอ ไม่หลอมยาก็ฝึกสมาธิ ไม่ฝึกสมาธิก็ไปช่วยอาจารย์สอนศิษย์ที่สำนักต่างๆ แต่ละวันล้วนมีงานให้ทำจนรู้สึกเบื่อ
แต่พอมาอยู่ที่บ้าน ลำพังการเรียนรู้ที่จะอ่านความคิดจากการบรรเลงพิณโดยคำชี้แนะของเหออวี่เทียน ก็ใช่ว่าจะทำได้ตลอดเวลาแบบเครื่องจักร เมืองหลวงแห่งนี้ก็มิได้เงียบสงบเหมือนครั้งอยู่ที่สำนักหัตถ์สวรรค์ การรวบรวมสมาธิจึงจัดว่ายากเย็นกว่ามากนัก
“คุณหนู หม้อหลอมยาที่ท่านสั่งมาส่งแล้วเจ้าค่ะ จะให้นำมาไว้ที่ไหนหรือเจ้าคะ” เสียงใสๆ ของเสี่ยวเหม่ยเรียกให้หญิงสาวละสายตาจากหนังสือในมือเรียวบาง
ตำรานี้มีชื่อว่า หมื่นอสูรพิษ เป็นตำราที่หนิงเฟิ่งส่งมาให้อ่านเล่นประดับความรู้ฆ่าเวลา จะว่าไปแล้ว...เหอซิงก็ไม่ทราบเหมือนกันว่านางไปหามาจาก
