เพื่อนกันทำกันเเบบนี้หรอ 4

867 คำ
ตอนเช้า 10 โมง เเฟรงค์ที่ตื่นมาด้วยรอยยิ้มหน้าบานที่ดูเเล้วมีความสุขมากๆ เขาลงไปซื้อข้าวมันไก่ร้านประจำของเขา เเละซื้อมาเผื่อร่างบางที่นอนจมอยู่ที่เตียงด้วย วันนี้เขาไม่ไปเรียน เพราะอยากอยู่เเกล้งไ*****อที่นอนโทรมอยู่บนห้อง "งื้ออ" ฟักทองตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยทั้งตัวเขาขยับตัวนิดเดียวก็ร้าวไปหมด ฟักทองมองไปรอบๆห้องเพื่อหาใครบางคนเเต่กลับไม่เจอ สงสัยคงจะไปเรียนเเล้ว เขาจึงล้มตัวนอนต่อ เเอ๊ดด!! เสียงประตูเปิดออกพร้อมกังเเฟรงค์ที่เดินถือถุงข้าวเข้ามาเขานำไปจัดใส่จานเเละเดินถือเข้าไปในห้องนอนที่ฟักทองหลับอยู่ "ตื่น....ไ*****อตื่น" เขาเขย่าตัวร่างบางไปมาเพื่อปลุกมากินข้าว "งื้ออจานอนน!!!" "อย่าดื้อตื้น!" "ไม่!!!" "ถ้าไม่ตื่นกูจะเอามึงอีกสักรอบดีไหม" พรึบ ฟักทองที่ได้ยินรีบดีดตัวขึ้นนั่งทันที เขาไม่ยอมให้ทำอีกรอบหรอก ขืนยังทำเขาได้ตายคาอกเเน่ๆ "กินข้าว" "งื้มม ....เเล้วไม่ไปเรียนหรอเนี่ย" "ไม่อะอยากอยู่กับมึง" "ห้ะ!!" "ทำไมนี่ก็ห้องกู กูจะอยู่ไม่ได้มั้ง" "อืม" ฟังทองรับจานข้าวที่ใส่ข้าวมันไก่มากิน เขาซัดจนหมดจานไม่เหลือข้าวสักเม็ดเมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ หลังจากกินอิ่มเเฟรงค์ก็นำจานไปเก็บเเล้วเดินเข้ามานอนลงบนเตียงกอดเอวร่างบางเอาไว้ "มึงทำตัวเเปลกๆนะ" "เเปลกยังไง" "ปกติมึงชอบเเกล้งกูเกลียดกูนิ" "อืม..." "อืมอะไรมึง .....กูเเม่งไม่เข้าใจเลยทำไมต้องทำกูขนาดนี้ด้วย" "หุบปากดิจะนอน!!" "เอ้า ไอ้เหี้ยไม่ต้องมากอดกูเลยนะ" "ขอโทษ" "เนี่ยมึงเเปลกๆ" "อืม....กูคิดบางอย่างได้เมื่อคืน" "คิดไร" "ไม่บอก.." "งั้นก็อย่ามากอดกู" "เห้ออ....กูชอบมึงนานเเล้วนานเเล้วด้วย" "ห้ะ!!!!! สมองมึงกลับหรอไอ้เเฟรงค์" "ชอบจึงๆตลอดเวลาที่ผ่านมาที่กูเเกล้งมึงกูเเค่กลบความรู้สึกที่กูมีกับมึง " "มึงปัญญาอ่อน ...เเล้วที่ให้กูมาเอากับมึงเพราะมึงชอบกูเเละอยากเย็ดกูว่างั้น" "อืม" "อะ...ไอ้ชั่วเอ้ย!!!?!!" ฟักทองกำมือเเล้วทุบรัวไม่ยั้งใส่ร่างสูงด้วยความโกรธ จนลืมความเจ็บปวดตัวไปเป็นปิดทิ้ง ตุบๆ ตุบ "โอ้ยๆ....มึงเอาใหญ่เลยนะไ*****อ" "มึงทำกูเจ็บเเสบนักนะ ...ไอ้ชั่ว!!!!" "ขอโทษ..โอ้ยๆยอมเเล้ว" "มึงพึ่งมาสำนึกได้หรอห้ะมึงเเกล้งกูมาตั้งปีกว่า ไอ้สัส" "ขอโทษ" "ตบหลังเเหวนดีไหมห้ะ...เออไอ้สัสเเม่กูเป็นห่วงเเล้วมั้งไม่ได้กับบ้านเนี่ย" "กูโทรคุยกับเเม่มึงเเล้วไม่ต้องห่วง" ร่างสูงดึงตัวร่างบางนอนลงตามลงมาเเล้วกอดซุกร่างบางเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่หัวใจพองโต ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขานั้นชอบร่างบางมาก ทั้งเรียนเก่งน่ารัก ผิวขาวเนียนตัวเล็กน่าถนุถนอม เเต่เขานั้นไม่ได้เป็นเกย์จึงพยามกลบเกลือนความรู้สึกตัวเองด้วยการสร้างเรื่องเพื่อเเกล้งร่างบาง ทั้งปล่อยข่าวปลอมทั้งทำร้าย เเต่เมื่อคืนที่เขาได้มีอะไรกับร่างบางเขานั้นรู้สึกอยากกอดคนตรงหน้าอย่างงั้นทั้งคืน อยากมีอะไรด้วย อยากจูบ อยากหอม เขาจึงมานอนคิดพิจารณาเเล้ว เขาไม่ควรจะทำร้ายจิตใจของร่างบางอีกต่อไป ปล่อยความรู้สึกที่มีให้เป็นธรรมชาติ เขาชอบฟักทองชอบมากๆ "มึง..." เเฟรงค์เรียกฟักทองเสียงอ่อย "อะไรเเละทำเสียงอะไรมึง" "กุถามอะไรอย่างดิ เกลียดกุไหมที่ทำร้ายมึง" "เกลียด...ไอ้สัสเเกล้งกู" คำตอบของร่างบางทำให้ร่างสูงกลืนคำถามต่อไปที่จะถามทันที "จะถามว่ากูชอบมึงไหมว่างั้นเถอะ" "มึง..มึงรู้ได้ไง" "สีหน้ามึงออก ขำวะ555 คนหน้าโหดนิ่งๆอย่างมึงจะมีมุมเเบบนี้" "เออ กูเป็นเเค่กับมึงอะเเหละ" "ถึงมึงจะเเกล้งกูก็เถอะ เเต่เมื่อรู้ความจริง กูก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะถ้ากูตัวใหญ่เท่ามึงกูก็สู้มึงได้ 555" "หึๆ...น่ารักจิงนะมึงอะ" "อยู่เเล้ว..." "เเล้วคำตอบมึงว่าไง " "คำตอบอะไรหรอไม่รู้ มึงถามอะไรกูอะไม่เห็นมี้" "อย่ากวนตีนมึงก็รู้กูจะถามอะไร "อืม ให้มันเรื่องของเวลาเเล้วกันไม่สามารถตอบได้" "งั้นกูจะจีบมึง...วันไหนที่มึงชอบกูก็บอกกูด้วยนะ " "อื้มเดียวบอกเเต่ตอนนี้ขอเกลียดก่อนละกัน อีกอย่างท้าจีบกูมึงต้องปกป้องกูจากผลงานมึงที่ทำให้คนเกือบครึ่งโรงเรียนเกลียดกูด้วย" "อืมกูขอโทษนะ" หึๆ ร่างบางยิ้มออกมาอย่างชนะ เขาคิดไว้เเล้วว่าเเฟรงค์มันต้องชอบเขาเเน่ๆ ต่อไปนี้จะเอาคืนให้สาสมเลยยย!!!!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม