กล้ามของธำรงค์ที่กำลังสอดมือข้างหนึ่งเข้ามาบีบเคล้นเต้านมอวบใหญ่กระเพื่อมส่ายอยู่ใต้ลำตัว มืออีกข้างรัดเอว รั้งร่างน้อยเข้ามาซอยรัวอย่างไม่ปรานี
“อ๊า… อ๊า… อ๊อย… อ๊อย… อ๊อย… อ๊อย… คุณลุงขาแตกเถอะค่ะหนูกลัวใครมาเห็น”
แพรลดาฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเริ่มงานแล้ว แม้ว่าห้องของท่านประธานจะอยู่ชั้นบนสุด แต่ก็มีพนักงานในส่วนออฟฟิศที่อยู่ด้านล่างต้องเดินเอาแฟ้มเอกสารขึ้นมาให้ธำรงค์
“ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ… ลุงล็อกห้องเอาไว้แล้ว ช่วงนี้ไม่ได้มีงานอะไรเร่งด่วน… ”
ธำรงค์มั่นใจ…
ก็เพราะว่าห้องนี้เป็นห้องทำงานส่วนตัวของเขา ยิ่งในช่วงนี้หลังจากแพรลดาเข้ามาฝึกงานพนักงานจะสังเกตเห็นว่าท่านประธานต้องการความเป็นส่วนตัวมากขึ้นเป็นพิเศษ
เขาจึงสั่งเอาไว้ว่าถ้าต้องการแฟ้มเอกสารหรือติดตามงานอะไรเดี๋ยวจะโทรลงมาเรียกเอง
“อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… คุณลุงขาแตกเถอะค่ะหนูเจ็บแล้ว… ”
หญิงสาวเหลียวหลังกลับมาวิงวอนทั
