ฉันรัก... (5)
1040 คำ
"ภีม นายเห็นแหวนฉันหรือป่าว" เธอคงหมายถึงแหวนแต่งงานสินะ ข้อดีของแม่คนนี้คือ เธอใส่แหวนแต่งงานตลอดนะ มีแต่ผมที่ใส่บ้างไม่ใส่บ้าง แต่แม่คุณเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร
"เธอเอามาฝากฉัน นี่!" ผมพูดพร้อมกับชูมือข้างซ้ายให้วดีดู คนอะไรขี้ลืมฉิบหาย ก็ตัวเองนั้นแหละเอามาสวมไว้ที่นิ้วผม แล้วบอกว่า ฝากหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะไปทาเล็บ ผมงง แค่นี้ก็ลืม
"อ้อ นั้นเอามานี่มา" เธอเดินมาคว้ามือของผมไว้ ผมเลยฉวยโอกาสดึงเธอไว้จนเธอเซมานั่งตักผม
"ว๊ายยยย!!" เมื่อเหยื่อติดกับก็กอดเอวไว้ซะเลย
"แบบนี้ค่อยดีหน่อย"
"ดีกับผีอะสิ ปล่อยฉันนะ!!"
"เธอใส่แหวนแต่งงานตลอดเลย ไม่เบื่อบ้างหรอ แบบรำคาญอะไรแบบนั้นอ่ะ" ผมพูดพลางจับมือของเธอไปด้วย ก็มันจริงๆอ่ะ ตั้งแต่วันที่อยู่ในโบสถ์จนปัจจุบันนี้ยังใส่อยู่เลย ผมนี่นับถือใจเธอจริงๆ
"ฉันไม่ใช่นายที่จะไม่ใส่เพราะกลัวสาวๆ เห็นว่า ตัวเองแต่งงานแล้ว"
"ฉันไม่ได้กลัว ฉันแค่รำคาญเวลามีอะไรมาอยู่ที่นิ้ว"
"รำคาญ แล้วแต่งงานทำไม"
"เพราะฉันรักเธอไง"
"........."
"ฉันรักเธอ ถึงได้แต่งงานเธอ การที่ฉันไม่ใส่แหวน แต่มีรูปเมียติดโทรศัพท์ ใครเขาก็รู้กันหมดแล้วว่า มีเมียแล้ว อีกอย่างที่ผับกับคาสิโนทุกคนเขาก็รู้จักเธอ ถึงฉันจะมั่วผู้หญิงไปเรื่อย แต่ไม่เคยมีคนไหนจะมีแทนที่เธอ"
"หรอ แล้วลิน.."
"ลินดาอะหรอ ลินดาแค่อยากแสดงตัว เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ฉันก็จัดการไปล่ะ จำไว้นะวดี เมียของฉันชื่อ วดี จริยาวดี คนเดียว ไม่มีคนอื่น อะไรที่เคยพูดไว้ในโบสถ์ฉันไม่เคยผิดคำพูด ส่วนเรื่องผู้หญิงก็มีบ้าง แต่ก็ไม่ได้ผูกมัด"
"ฉันรัก......."
ตี๊ดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด
"ไอ้เวร ใครโทรมาทำไมวะ" ผมสถบคำหยาบออกมาอย่างโมโห เกือบจะได้ฟังเมียพูดหวานๆสักที ขัดจังหวะทำไมวะ
"หึ ฉันไปแต่งตัวก่อนนะ"
"เดี๋ยวสิ ฉันรักอะไร วดี วดี!!!!!" ผมตะโกนตามหลังเธอไป ดูเหมือนเธอจะทำหูทวนลม โถ่เว้ยยย!!! ไรวะ
"มึงมีอะไรไอ้กล้า!"
(เฮียจะตะโกนทำไมเนี้ย ผมจะมารายงานเรื่องในผับนะ)
"มึงโทรมาผิดจังหวะไง"
(อ้ออออออออ หึ) หึเหี้ยไรล่ะ จากนั้นมันรายงานเรื่องในผับ น่าเบื่อจริงๆไอ้พวกเรื่องไอ้ผับเนี้ย พวกผู้หญิงก็น่าเบื่อตบตีกันอยู่นั้นแหละ ไม่รู้ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันหล่อขนาดนั้นเลยหรือไง ขอไปดูหน้าหน่อยสิวะ
"วดี เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะไปผับนะ มีเรื่องอะไรวุ่นวายอีกแหละ ฉันต้องไปเคลียร์หน่อย"
"อ้อ ฉันไปด้วยได้มั้ย" เธอหันมาถามผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ก็ไม่ใช่ไม่อยากให้ไปหรอกนะ แต่ก็กลัวอยู่ดี
"กะ..ก็ได้แหละ แต่ปกติเธอไม่เคยไป"
"ก็แค่อยากไป นายมีปัญหาอะไร" ใครจะกล้ามีปัญหาวะ
"ไม่มีค้าบบ เชิญคุณนายได้เลยครับ แขกVIP แบบนี้ เดี๋ยวเจ้าของผับอย่างผมจะดูแลอย่างดีเลย"
"หึ" วดีเค้นหัวเราะในลำคอพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
--------------------------------------
ผับ P
ผมกับวดีเดินไปใช้ลิฟท์ของผู้บริหารเพราะจะได้ไม่เบียดเบียนของคนเยอะแยะ ผมพาเธอไปที่ห้องVIP ถึงวดีจะไม่เคยมาที่นี่ แต่เธอก็รู้จักทุกคน ไม่ว่าจะเป็นไอ้เก้า ไอ้องศา ใครที่สำคัญ เมียผมเคยเจอหมดล่ะ
"เดี๋ยวฉันไปเคลียร์คดีที่เกิดขึ้นก่อนนะ เธอรออยู่นี่ก็ได้"
"อื้ม" พอบอกเธอเสร็จผมก็เดินออกจากห้องไปที่ห้องทำงานทันที ไปเคลียร์ไอ้คดีไร้สาระปัญญาอ่อน ผู้ชายคนเดียวก็ไม่มีปัญญาหากันหรือไง มาตบกันหาประแสงอะไรวะ
"ไหนไอ้กล้า ใครตบกัน" ผมเอ่ยคำถามแรกขึ้นกับไอ้กล้า พร้อมกับหันไปเห็นน่านฟ้ากับผู้หญิงอีกในสภาพที่โครตดูไม่ได้ ทุเรศจริงๆ
"น่านฟ้ากับ..."
"ก็อีตอแหลนี่มันมาบอกว่า มันเป็นเด็กของภีม ทั้งที่ภีมเป็นของฟ้าของคนเดียว สาระแนทำไม" หื้มมม!!!แล้วมามีเรื่องอะไรกันวันนี้วะเนี้ย วันที่เมียมานี้นะ คือน่านฟ้าเขาเป็นเด็กในผับที่ผมก็ไม่ได้เลี้ยงอะไรจริงจังหรอก ก็แค่เอามาระบายอารมณ์เฉยๆ เพราะเธอสวย ยังเด็กแล้วก็น่าสงสาร... คือผมมันก็มั่วไปเรื่อยนั้นแหละ แล้วคงเอาไปตีความกันเอาเองว่า เป็นเด็กผม แล้วเด็กพวกนี้เป็นเด็กที่ยังไม่ได้รู้จักวดีด้วย บรรเทิงล่ะที่นี่ สรุปแล้วตบแย่งกู
"น่านฟ้า!"
"ภีมคะ ภีมต้องจัดการให้ฟ้านะคะ มันบังอาจจะมีเทียบเท่าฟ้าอ่ะ ฟ้าไม่ยอมนะ"
"แต่คุณภีมก็เคยนอนกับฉันเหมือนกัน ใช่มั้ยคะคุณภีม" ผู้หญิงอีกคนพูดเถียงขึ้น แล้วทั้งคู่ก็เถียงกันมาและดูเหมือนจะตบกันอีกล่ะ แต่จู่ๆ เสียงจากนรกก็เรียกหา
แอร๊ดดดดด
"ภีม นายทำงานเสร็จหรือยัง ฉันหิว..." อยู่ๆ วดีแม่งเปิดประตูเข้ามาอีก เธอดูตกใจกับเหตุการณ์มาก เพราะแม่งโครตวุ่นวาย
"อะ...เอ่อออ... วดีเธอไปรอฉันที่ห้องก่อนได้มั้ย เดี๋ยวจะเสร็จแล้ว" ผมถึงกับอึกอักเมื่อเห็นสีหน้าวดีไม่ค่อยดีเท่าไร
"อ้อ อื้ม"
"เดี๋ยวว!!" จู่ๆ น่านฟ้าเสือกเรียกเสียงรั้งวดีไว้อีก ตายกูตายวันนี้แหละ
"คุณเรียกฉันหรอ" อ่อนหวานมากครับ แต่สีหน้าไม่ได้อ่อนหวานเลย พร้อมบวกมา
"เออ มึงนั้นแหละ" ทั้งคู่จ้องหน้ากันนิ่งๆ วดีไม่ใช่คนที่จะมีใครมาเรียกจิกหัวแบบนั้นได้นะ น่านฟ้าแม่งโครตหาเรื่องใส่ตัวเลย ใส่กูด้วยไงประเด็น แม่งแย่ฉิบหาย...
.
- ผู้เขียน
