หวงอะสิ (6)
1135 คำ
part วดี
ฉันไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวยแม่งมาตรงช่วงกับที่เขากำลังด่ากันพอดี ตอนแรกก็ไม่ติดใจอะไร แต่มาติดตรงที่มีเด็กที่ไหนไม่รู้มาเรียกฉันว่า มึง นี่สิ มึงพ่อมึงแม่มึงอะสิ ภีมชอบบอกว่า ชื่อฉันหวาน หน้าตาก็หวานเวลายิ้ม แต่นิสัยโครตขมเลย ไอ้เด็กนี่มันกำลังจะเจอแบบนั้น
"มีอะไร" ฉันเอียงคอถามยัยเด็กนั้นที่ไม่รู้ว่า มันเป็นใครด้วย
"มึงเป็นใคร...."
"น่าน! ฟ้า! พูดดีๆ" ฉันเหลือบไปเห็นภีมที่หันมาดุยัยนี้ชื่ออะไรนะ น่านฟ้าล่ะมั้ง
"เธอเป็นใคร" เชื่อฟังกันดีจริงๆ คงไม่ใช่เด็กในผับทั่วไปล่ะมั้ง
"ฉันเป็นใคร แล้วเธอเสือกอะไร" คิดว่า กลัวหรอวะ
"ปากดีนักหรือไง เป็นแค่เด็กใหม่ ปากดีกับตัวจริง มันไม่ควรนะจะสอนให้"
"ก็แล้วทำไม ปากดีไม่ดี ก็ตบมาหลายรายแล้วก็แล้วกัน อยากลองมั้ยล่ะ"
"พอแล้วๆ วดีเธอไปรอฉันที่ห้องก่อน"
"หุบปากภีม ฉันคุยกับผู้หญิงคนนี้อยู่"
------------------------------------------------------
part ภีม
"หุบปากภีม ฉันคุยกับผู้หญิงคนนี้อยู่" นั้นไงเอาแล้วไง ฉุดไม่อยู่แล้วครับ
"ตัวจริงอะไร ก็แค่เด็กในผับ" วดีพูดพร้อมกับเบ้ปากอย่างเยาะเย้ย มีใครเคยบอกวดีบ้างมั้ยว่า เรื่องกวนประสาทคนอื่นเนี้ย เธอนี่ที่หนึ่งเลย
"ว่าแต่คนอื่น ตัวเองดีนักหรือไง" น่านฟ้าก็ยังไม่หยุดอีก ไม่รู้อะไรเอาซะเลยว่า ด่าๆอยู่นั้นเมียกู
"ดีไม่ดีไม่รู้ แต่เขาก็แต่งงานกับฉันอะ" โครตสุด วดีพูดพร้อมกับหยักคิ้วใส่น่านฟ้าไปอีก ถ้าผมเป็นน่านฟ้าเอาจริงๆ ผมโครตหัวเสียเลย
"ห้ะ!"
"นี่ไง รูปแต่งงาน เธออ่ะมีหรือ่ป่าว" อย่าว่าน่านฟ้าตกใจเลย ผมเองยังตกใจเลย ทำไมในกระเป๋าตังวดีมีรูปแต่งงานของเราอยู่ด้วย ทั้งที่วันนั้นมันเป็นรูปเธอกับแฟนเก่า
"หึ แต่งปลอมอะสิไม่ว่า"
"ปลอมไม่ปลอมไม่รู้ ถามเจ้าตัวสิ" วดีพูดพร้อมกับพยักหน้ามาทางผม ผมที่ได้แต่ยืนเอ๋อแดกอยู่ เพราะตกใจเรื่องรูป
"ใช่ วดีเป็นเมียฉันและฉันก็รักวดีมาก พวกเธอเป็นแค่ทางผ่าน"
เพี๊ย
"เห้ยยย" อยู่ๆ ในขณะที่ผมพูดน่านฟ้าเข้ามาตบวดีอย่างแรง อะไรวะเนี้ย ปกติเธอไม่เคยไม่เป็นแบบนี้
"อ๊ะ โอ๊ยยยภีมขาา วดีเจ็บจังเลย ดูสิ" หึ ผิดคาดจริงๆ แทนที่เธอจะตบคืน เธอกลับอ้อนผมอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน แผนของเธอมันมีชั้นเชิง
"โอ๊ยย อีตอแหล" น่านฟ้าพูดกับจะง้ามือมาตบอีกที
"น่านฟ้า เธอทำอะไรวะ" ยิ่งผมหันไปตวาดใส่น่านฟ้า วดียิ่งกอดผมแน่นขึ้นเหมือนจะเอาหน้ามาถูไปมาที่อกผมอีก ผมเห็นนะเธอยิ้มเยาะเย้ยน่านฟ้าอยู่
"ภีม ทำไมคุณถึง..."
"เขาเป็นเมียฉัน เธอตบเขาเท่ากับว่า เธออยากลองดีกับฉัน"
"ภีมคะ น่านฟ้าไม่ได้ตั้งใจ"
"หึ... ฉันไล่เธอออกละกัน เพราะขนาดไม่ได้ ตั้งใจ ยังขนาดนี้ ถ้าตั้งใจเมียฉันจะเป็นยังไง ห้ะ"
"ภีมมขาา อย่าไล่น่านฟ้าเลยนะคะ เธอ คง ไม่ได้ ตั้งใจ" ประชดประชันเก่งจริงๆ ตอนนี้น่านฟ้าเหมือนกำลังประสาทจะแดกเมื่อเห็นแบบนั้น
"อยากทำงานที่นี่ก็ทำไป แต่อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก" ผมพูดพร้อมกับพาวดีเดินออกมา แม่คุณเขาก็ยังไม่วายหยักไหล่เบ้ปากเยาะเย้ยน่านฟ้าอีก ไอ้เรื่องกวนประสาท ขี้เยาะเย้ยคนอื่นนี่เก่งมาแต่เกิดเลยหรอวะ
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด
ปึงงงงงง
"อ๋าาาาาา เจ็บฉิบหาย" พอมาถึงห้องก็เปลี่ยนเป็นอีกคนเลยเลยนะ นั่งมาตลอดทางไม่พูดสักคำ โกรธนั้นแหละตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้คือ ขอพรจากพระเจ้า ทำได้แค่นั้นครับ
"ไหนน ดูหน่อย" มือผมเกือบชะงักเมื่อเห็นสายตาอันน่ากลัวนั้น
"โอ๊ยยยยย!! นายจะฆ่าฉันหรือไง"
"ป่าว แค่เป็นห่วง" ผมพูดพร้อมกับลูบแก้มเธอเบาๆ เห็นแล้วโครตหงุดหงิดใจ แก้มขาวๆต้องมามีรอยมือ ความผิดผมเองแหละที่ดูแลเธอไม่ดี ปล่อยให้เธอโดนทำร้ายแบบนี้
."ไปดูแลคนของนายเถอะ ปล่อย!"
"ก็ดูอยู่นี่ไง"
"ฉันไม่ใช่คนของนาย"
"หวงอะสิ"
"อะไร"
"เธออ่ะ หวงฉันอะสิ"
"ไม่งั้นเธอคงไม่ประกาศบอกคนอื่นแบบนั้นใช่มั้ย" ผมกระตุกยิ้มเหมือนกำลังแซวเธออยู่ ก็แม่คุณเขาเล่นโชว์รูปแต่งงานขนาดนั้น
"ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของของฉัน"
"อ๋าาา แสดงว่า เธอยอมรับแล้วสิว่า ฉันเป็นของเธอ" ผมพูดพร้อมกับโน้มตัวไปใกล้ๆ ตอนนี้หน้าของเราใกล้กันมากเลย ใกล้ซะจนอยากจะ....
"จิ๊ นายออกไปนอนนอกคอนโดเลยไป"
"คอนโดนี่เป็นของฉัน จะมาไล่เจ้าของห้องหรอ" ผมพูดพร้อมกับกระตุมยิ้มมุมปาก
"แต่นายโอนเป็นชื่อฉันแล้ว ออกไปเลยไป บอกให้อะ..."
"อื้ออออ" ผมโน้มตัวไปประกบริมฝีปากของเธอทันที นานๆได้ที ขอหน่อยเถอะวะ ผมพยายามสอดลิ้นของตัวเองเข้าไปในช่องปากของวดี ตอนแรกก็ขัดขืนดูเหมือนตอนนี้จะเริ่มเคลิ้มล่ะ เราทั้งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม ตั้งแต่แต่งงานกันมา ผมกับวดีไม่เคยมีอะไรกันเลย ผมมีอะไรกับวดีแค่ครั้งเดียวที่ผมแอบมอมยาเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยอมจูบผมแบบนี้ ถามว่า ทำไมเราไม่เคยมีอะไรได้ยังไง ผมก็ไม่อยากบังคับเธอแต่แปลกที่ผมไม่เคยเบื่อเลย ไม่รู้ทำไมวดีถึงมัดใจผมได้..
"ขอโทษที่ฉันทำให้เธอต้องโดนตบ ฉันผิดเองที่ดูแลเธอไม่ดี"
"...."
"ฉันผิดเองที่ทำให้เธออยู่ในอันตราย ฉันไม่ได้ตั้งใจ มาเอาหน้ามา จะทายาให้" วดีนั่งเงียบไม่พูดอะไรแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เธอจ้องหน้าผมนิ่งๆเหมือนใช้ความคิดอะไรอยู่ ผมพูดจริงๆนี่ว่า เรื่องนี้ผมผิดเอง ผมน่าจะดูแลเธอให้ดีกว่านี้ เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้นเลย ผมค่อยๆบรรจงทายาลงบนแก้มของวดีเพราะกลัวเธอจะเจ็บไปมากกว่านี้ ซึ่งผมไม่อยากให้มันเป็น..
- ผู้เขียน
