อย่ามายุ่งกับฉัน (20)

1067 คำ

หลังจากที่ฉันกับภีมกลับมาจากทะเล ภีมก็อ้อนฉันตลอดเวลา เน้นว่าตลอดเวลา มีแต่วันนี้แหละที่มันยอมปล่อยฉันมาบ้านคนเดียว เพราะมีแข่งรถล่ะมั้ง ฉันไม่ค่อยได้กลับมาที่บ้านแม่เท่าไรหรอกเพราะว่า... "แหมม มีความสุขมาเลยนะ ลูกรัก.." นี่ไงมาล่ะ ตัวปัญหา พ่อเลี้ยงฉันเองล่ะ เหตุผลหลักที่ฉันรีบแต่งรีบออกจากบ้าน รวมถึงแม่ด้วยก็น่าจะรู้เหตุผลดีว่าทำไม พ่อเลี้ยงฉันเหมือนไม่ได้เห็นฉันเป็นลูก เหมือนอยากได้ฉันเป็นเมียมากกว่า ทำไมฉันจะดูไม่ออก ตัวแม่ก็รู้แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก "มีอะไรหรือป่าว" "แค่มาทักทายลูกแค่นั้นเอง" เขาพูดพร้อมกับทำท่าจะเข้ามาสวมกอดฉัน แต่ฉันถอยหนีพร้อมกับทำหน้าที่โครตจะรำคาญเลย "แม่อยู่ไหน" "อยู่ในห้องนอน ไปสิ" ฉันรังเกียจไอ้แก่นี้จริงๆ พูดแล้วก็ยังจะเอาหน้ามาใกล้อีก ขยะแขยง ต่อให้ทั้งโลกไม่มีสิ่งมีชีวิตเหลือเลยแล้วมีไอ้นี้คนเดียวบนโลก ฉันเหลือที่จะฆ่าตัวตายแล้วไปหาพระเจ้าดีกว่ามาร่ว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม